ΧΑΜΟΓΕΛΟ 33: “ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!”

«Τα απογεύματα διδάσκαμε σε μια βιβλιοθήκη, η οποία είχε κτιστεί από τους προηγούμενους εθελοντές. Εκεί αντιλήφθηκα πόσο πολύ τα παιδιά διψούσαν για μάθηση. Μας παρακαλούσαν να τους διαβάσουμε βιβλία ή έστω να τα βοηθήσουμε να βελτιώσουν την ορθογραφία τους. Ένα αγόρι, θυμάμαι, ο Εμάνουελ, ρωτούσε επίμονα να μάθει τι ακριβώς είναι η μαλάρια, και πώς μπορεί να την αντιμετωπίσει. Όταν αναρωτήθηκα για ποιο λόγο είχε την επιθυμία να αντλήσει όλες αυτές τις πληροφορίες, μου απάντησε ότι έχασε το μικρό του αδερφό από τη συγκεκριμένη μολυσματική ασθένεια, έτσι ήθελε να γνωρίζει πώς ο ίδιος θα μπορούσε να προστατέψει τους ανθρώπους που αγαπά στην περίπτωση που θα συνέβαινε ξανά… Η άγνοια, στην Αφρική, έχει σκοτώσει και σκοτώνει, καθημερινά, χιλιάδες ανθρώπους. Έχουν τόσο πολύ την ανάγκη να μάθουν, να εκπαιδευτούν, να ενημερωθούν, να ζήσουν σωστά. Απλώς σπάνια τους δίνεται αυτή η ευκαιρία και όταν τη βρουν μπροστά τους, αμέσως την αρπάζουν…».

«CUT! Ονειρεύτηκα την Αφρική…».

20150708_171712 SMALL

Είναι βαθιά αισιόδοξη. Προσεγγίζει στιγμές μαγείας και έμπνευσης, διατηρώντας μια αυθεντική αίσθηση εσωτερικής ηρεμίας και ισορροπίας. Οι σκέψεις της έρχονται και φεύγουν. Δημιουργούν βιώματα ασταμάτητα και καθορίζουν συναισθήματα, τα οποία δεν μπορώ να αγνοήσω. Ό,τι έχει ζήσει ως τώρα μοιάζει εξωπραγματικό και ό,τι έχει μάθει ξεκάθαρο. Η ίδια είναι επιεικής με τον εαυτό της και πολύ ταπεινή για να παραδεχθεί το μεγαλείο της ιστορίας της.

Νοέμβριος του 2013. Σε μια πολυκατοικία, στη Θεσσαλονίκη, λίγο πριν τελειώσει τις σπουδές της ως διατροφολόγος, «ονειρεύεται την Αφρική», παίρνοντας μία απόφαση η οποία θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα. Στο ημερολόγιό της σήμερα, δύο χρόνια μετά, καταγράφει τρεις επισκέψεις στη Μαύρη Ήπειρο ή την «Mother Africa», όπως την αποκαλεί η ίδια, ως εθελόντρια και πέντε συνολικά μήνες συμβίωσης, με αληθινούς και μεγάλους ανθρώπους. Την ακριβής ιστορία της δεν την έχει μοιραστεί ποτέ με κανέναν και ούτε, νομίζω, πως πρόκειται να το κάνει. Όχι επειδή της αρέσει να κρατά μυστικά, μάλλον διότι θεωρεί ότι κάνεις δεν πρόκειται να την πιστέψει ή να την καταλάβει…

«Ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικότητα, αλλά μόλις ολοκληρώθηκε, γεννήθηκαν μαζί με αυτό τόσα πολλά άλλα. Πόσο θα ήθελα να κρατούσα ένα μαγικό ραβδί και να άλλαζα όλο τον κόσμο! Πόσοι άνθρωποι, στα αλήθεια, έχουν κοινή επιθυμία; Δεν μπορώ μόνη μου… Χρειάζομαι βοήθεια!».

«Γιατί στην Αφρική;»

«Ταξίδεψα στην Αφρική ως εθελόντρια, λίγο πριν από την ολοκλήρωση των σπουδών μου στον τομέα της διατροφής. Στη «Mother Africa», όπως την αποκαλούν, εκεί όπου γνώρισα τους πιο αληθινούς και μεγάλους ανθρώπους. Για εκείνους τα λεφτά δεν είναι προτεραιότητα. Ούτε η φήμη ούτε η δόξα. Λατρεύουν όμως το χορό! Ναι! Χωρίς χορό, χωρίς τραγούδι και μουσική, δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Πόσο λίγα, συνηθισμένα, απλά πράγματα, χρειαζόμαστε τελικά για να είμαστε ευτυχισμένοι… Πόσο εύκολο είναι να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με το πιο μεγάλο χαμόγελο και να το μοιραζόμαστε απλόχερα;».

«CUT! Ένα ημερολόγιο, σε λίγες μόνο λέξεις…»

Ημερολόγιο
2 Ιανουαρίου – 1 Φεβρουαρίου 2013. Πρώτη Επίσκεψη.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Στέφανη. Η πρώτη επίσκεψη. Η πρώτη επαφή. Βρεθήκαμε στη Γκάνα, μαζί με ένα καλό φίλο, συνταξιδιώτες εθελοντές. Η Γκάνα είναι μια υποανάπτυκτη χώρα και βρίσκεται στην Κεντρική Αφρική. Μείναμε εκεί για ένα ολόκληρο μήνα. Η πρώτη επίσκεψη ήταν περισσότερο αναγνωριστική. Οι άνθρωποι, η κουλτούρα, η φτώχεια, οι ανάγκες, οι στιγμές, η καθημερινότητα, οι δυσκολίες, η μουσική, ο χορός, οι πρώτες εικόνες… Επέστρεψα, πίσω, στη Θεσσαλονίκη, αλλιώτικη, διαφορετική. Στιγμές κατάθλιψης με είχαν συνεπάρει, έτσι δεν ήθελα να δω ή να μιλήσω σε κανέναν. Δεν ήθελα να πάω πουθενά. Στο μυαλό μου ήταν καρφωμένα όσα έζησα, εκείνα που είδα, αυτά που δεν είδα και όλα εκείνα που αντιμετώπισα τις πρώτες τριάντα μέρες. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου κι επέστρεψα πίσω στην Κύπρο όπου ξεκίνησα να εργάζομαι εντατικά, με μοναδικό σκοπό να μαζέψω χρήματα για να ξαναπάω. Πιο προετοιμασμένη αυτή τη φορά, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι για το τι θα αντιμετωπίσω και για να βοηθήσω πραγματικά όπως, όπου και όποιον μπορώ…».

Ημερολόγιο
12 Δεκεμβρίου – 26 Φεβρουαρίου 2014. Δεύτερη Επίσκεψη.

«Ένα χρόνο μετά, βρέθηκα ξανά εκεί όπου έζησα και έμαθα τι σημαίνει ‘ευτυχία’. Ταξίδεψα μόνη μου αυτή τη φορά. Βρέθηκα σε χωριά ξεχασμένα από κυβερνήσεις, συμπατριώτες, χάρτες, αλλά και από το Θεό. Άνθρωποι μόνοι. Απόμακροι, απομονωμένοι και φοβισμένοι. Η επικοινωνία μαζί τους ήταν δύσκολη και το γεγονός ότι ήμουν ‘λευκή’ δυσκόλευε ακόμη περισσότερο την επαφή μαζί τους. Έμεινα τρεις μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κάθε άλλο παρά μόνη ήμουν τελικά, αφού συνδέθηκα μαζί τους. Με αγάπησαν, με πρόσεχαν και νοιάζονταν για μένα. Επιστρέφοντας πίσω, στην Κύπρο, άλλαξα ολοκληρωτικά. Ό,τι πίστευα μέχρι τότε, άλλαξε ανεπιστρεπτί. Οι προτεραιότητες, η κατάκτηση της προσωπικής μου ευτυχίας αλλά και η ανοχή μου στην υποκρισία αυτού του κόσμου περιορίστηκε κατά πολύ.».

Ημερολόγιο
2 Μαρτίου – 6 Απριλίου 2015. Τρίτη Επίσκεψη.

«Έτσι, στα ξαφνικά, την ημέρα των γενεθλίων μου, χωρίς κάτι από τις προηγούμενες μέρες να προμηνύει την αυθόρμητη απόφασή μου, έφυγα ξανά για την Αφρική. Οι γονείς, δεν μου το συγχώρεσαν ακόμα, το ίδιο και οι φίλοι μου. Κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει διότι δεν μπορεί να φανταστεί ποια είναι όλα αυτά που με ελκύουν τόσο πολύ, ώστε να θέλω να επισκέπτομαι ξανά και ξανά τους ‘έγχρωμους» μου φίλους…».

«Ποιες αναμνήσεις κρατάς από αυτό το μεγάλο ταξίδι;»

«Τους μήνες που βρέθηκα εκεί, απέκτησα αμέτρητες εμπειρίες. Δίδαξα σε σχολεία τα οποία δεν είχαν δασκάλους, βοήθησα στο κτίσιμο και την ανακαίνιση σχολείων, σπιτιών και βιβλιοθηκών και υπηρέτησα, όσο καλύτερα μπορούσα, στο νοσοκομείο της κοντινής αγροτικής κωμόπολης, όπου η τύχη τα έφερε να βρεθώ εκεί και ως ασθενής. Είδα παιδιά να λιποθυμούν και να ασθενούν μπροστά μου, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, και άλλα να με εκλιπαρούν για να τα φέρω πίσω, μαζί μου, στην χώρα μου, όπου όλα είναι πιο εύκολα και ασφαλείς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, είναι η έλλειψη καθαρού νερού. Γυναικόπαιδα περπατούν χιλιόμετρα, καθημερινά, τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα, με ένα κουβά πάνω στο κεφάλι, κάτω απ ’τον ήλιο, μέχρι να βρουν ένα πηγάδι, μια λίμνη ή τις περισσότερες φορές στάσιμο νερό από μια μπόρα, ούτως ώστε να το χρησιμοποιήσουν για τις πρώτες τους ανάγκες. Το νερό είναι ακατάλληλο φυσικά, έτσι οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους ακόμη και στο θάνατο. Με τη βοήθεια δύο γυμνασίων της Λεμεσού, των παιδιών και των γονέων τους, αγοράσαμε φίλτρα νερού για δώδεκα οικογένειες και προσφέραμε εκατόν ‘ειδικές’ ραμμένες τσάντες από τα παιδιά για τα παιδιά! Επίσης, με τη βοήθεια καλών φίλων και συγγενών μου, αγοράσαμε φίλτρα νερού για τρεις ολόκληρες κοινότητες… Τους ευχαριστώ για όλα!».

Η Στέφανη συνεχίζει να περιγράφει μικρές και μεγάλες ιστορίες. Ιστορίες από το σχολείο, το διάλειμμα, το σπίτι στο οποίο διέμενε, το οποίο δεν είχε νερό και ηλεκτρισμό, καθώς τόσα και άλλα τόσα. Θυμάται, επίσης, πως κάθε μέρα προσέφερε στα παιδιά, σε κάθε διάλειμμα, εμφιαλωμένο νερό και έπεφταν στα γόνατα για να την ευχαριστήσουν…

«Κάποια στιγμή, μετά από μέρες, πρόσεξα ένα κορίτσι, την Αντομάχ, η οποία δεν έπινε το νερό που της έδινα. Όταν τη ρώτησα γιατί δεν το κάνει, αφού η ζέστη ήταν αφόρητη και το χρειαζόταν, μου ανέφερε ότι περιμένει να σχολάσει για να το προσφέρει στον πατέρα της, όταν επιστρέφει πίσω στο σπίτι… Η διασκέδαση στο σχολείο, αλλά και τις ελεύθερές μας ώρες, ήταν να βάζω μουσική και να χορεύουν ασταμάτητα, με τις πιο απίθανες φιγούρες που μπορείς να φανταστείς ή να φτιάχνουμε τη δική μας μουσική, χτυπώντας τα μολύβια στα θρανία και τα άδεια μπουκάλια στις καρέκλες…».

«CUT! Γιατί να αναζητούμε πάντα περισσότερα;»

Η Στέφανη είναι μόλις 26 χρονών και αντιμετωπίζει τη ζωή αλλιώτικα. Εκτιμά αυτά που έχει, αλλά περισσότερο εκτιμά τα αληθινά, τα οποία κάνουν τόσα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο ευτυχισμένους.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Στέφανη. Εμείς έχουμε τα πάντα. Γιατί να αναζητούμε περισσότερα; Όταν ζήσεις κάτω από τέτοιες συνθήκες, δεν μπορείς να παραμείνεις ο ίδιος. Βάλε τον εθελοντισμό στη ζωή σου. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις μακριά για να το πετύχεις αυτό. Είμαι σίγουρη, ότι ακόμη και στη γειτονιά, στο σχολείο ή τη δουλειά, κάποιος θα χρειάζεται λίγη από τη βοήθειά σου ή έστω ένα χαμόγελο! Αν έμαθα κάτι από τα ταξίδια μου στην Αφρική, είναι ότι η ευτυχία της προφοράς και της αγάπης, δεν συγκρίνονται με τίποτα άλλο στον κόσμο…».

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο της Στέφανης Γρηγορίου, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 100 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού).

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

20150708_171410 SMALL

20150708_171744 SMALL

banner

One thought on “ΧΑΜΟΓΕΛΟ 33: “ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!””

  1. Καλησπερα σας, ονομαζομαι βιτωρακης μιχαλης, μενω στο ρεθυμνο της κρητης και ειμαι σκηνοθετης – κινηματογραφιστης. Το προηγουμενο καλοκαιρι βρεθηκα για ενα μηνα στο μπουρουντι και στη ρουαντα για να δημιουργησω ενα ντοκιμαντερ με τιτλο ” ΛΕΥΚΑ ΒΗΜΑΤΑ” τονιζοντας την επιρροη των λευκων στη διαβιωση των ανθρωπων εκει αλλα και ποσο σημαντικο ρολο παιζει η εκπαιδευση στα παιδια της αφρικης. Το κειμενο που διαβασα απο την κυρια γρηγοριου πραγματικα με αγγιξε αφου τα ιδια συναισθηματα αντιμετωπισα και ο ιδιος. Θα ηθελα να τονισω την συμπαρασταση μου σε αυτες τις προσπαθεις και θεσω τον εαυτο μου εθελοντη για κατι καλυτερο. Θα ηθελα να ανταλλαξουμε τις σκεψεις μας και ειμαι διαθεσιμος για νεες ιδεες και ονειρα. Ευχαριστω πολυ!!!

Leave a Reply

Your email address will not be published.