“21 Ιουνίου. Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. 21 Δεκεμβρίου. Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. 21 Δεκεμβρίου, γεννήθηκε η Αναστασία. Έξι μήνες μετά, 21 Ιουνίου, γεννήθηκα εγώ. Τη θυμάμαι πάντα στη ζωή μου σαν μια ολοφάνερη αλήθεια. Μόνιμος κάτοικος στο δικό μου πλανήτη. Μακριά απ’ όλους τους παρείσακτους. Καμιά φορά, είμαι άδικος μαζί της. Ανασηκώνω λίγο τους ώμους, ξύνω με μανία το κεφάλι και λειτουργώ εγωιστικά. Δεν θέλω να τη μοιράζομαι με κανέναν, έτσι προσπαθώ να την κρατώ μόνο για μένα. Κι αυτή κάνει το ίδιο, σαν μια κολλητική ασθένεια ένα πράγμα!” – απόσπασμα… «ο παππούς στο φεγγάρι» / «όσο χρειαστεί»…