Αγαπημένε μου Πανίκκο (ελπίζω να το γράφεις με δύο κάπα, γιατί έτσι το προτιμώ).

Τους τελευταίους μήνες, αντιμετωπίζεις ένα άδικο πόλεμο. Ολόκληρος ο Κυπριακός λαός, τα έχει βάλει μαζί σου. Βρέθηκες στο στόχαστρο μίας άνισης μάχης, χωρίς νικητές και ηττημένους. Σε ένα μονοπάτι χωρίς ελπίδα, χωρίς κανόνες, χωρίς πλαίσια, χωρίς ζάχαρη, χωρίς επιστροφή. Κι όλα αυτά, γιατί βρέθηκες στο λάθος πόστο (Διοικητής), στο λάθος μέρος (Κεντρική Τράπεζα), τη λάθος στιγμή (έτσι το λέμε τώρα, για να νιώθουμε καλύτερα, αφού τελικά, όλα έγιναν σε μία άτυχη στιγμή, όσον αφορά την κατάσταση της οικονομίας μας), έτσι, ο κάθε πονεμένος δημοσιογράφος ή παρουσιαστής, ο κάθε Τσουρούλλης, η κάθε Αριστοτέλους, ο κάθε πολιτικός, ο κάθε Ούτοπος (πραγματικά δεν έχω ιδέα από που τον θυμήθηκα!) αυτού του πολυβασανισμένου τόπου, σου φόρτωσε όλα τα κακά κι ανάποδα που ζούμε στο μαρτυρικό νησί…

Η συνέχεια, λίγο – πολύ γνωστή. Και έτσι, ξαφνικά, μάθαμε όλοι την απάντηση στην ερώτηση «Ποιος φταίει;». «Φταίει ο Πανίκκος», φυσικά!

Για την κατάσταση της οικονομίας; «Φταίει ο Πανίκκος». Για την ανεργία; «Φταίει ο Πανίκκος». Για την επιστροφή του Λουκά Χάματσου; «Φταίει ο Πανίκκος». Για τα κιλά που βάλαμε το καλοκαίρι; «Φταίει ο Πανίκκος». Μας τελείωσε το γάλα στο ψυγείο; «Φταίει ο Πανίκκος». Έσπασε το προφυλακτικό; «Φταίει ο Πανίκκος». Χώρισε η γειτόνισσά μου η Καίτη, επειδή την κεράτωσε ο Παντελής με τον κουμπάρο τους Βαγγέλη; «Φταίει ο Πανίκκος». Το Feel Fantastic έγινε πορνό; «Φταίει ο Πανίκκος». Κόπηκε η Eurovision; «Φταίει ο Πανίκκος». Όπου κάτσεις και όπου βρεθείς, όποιο site κι αν ανοίξεις, σε όποιο live link του Love Radio πας, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, σε κάθε κρεβάτι που ξαπλώνεις, σε κάθε ψυγείο που ανοίγεις, όποιον ποπό ακούσεις να αεριστεί στο μαρτυρικό νησί… για όλα «Φταίει ο Πανίκκος»!

Πανίκκο μου, μόνο εγώ σε καταλαβαίνω. Αυτό το μίσος, αυτή η κακία, η δεισιδαιμονία, αυτή η αδικία πρέπει να σταματήσει αμέσως. Δαιμονίζομαι τόσο πολύ, τριολίζομαι ασύστολα, μένω ξάγρυπνος τα βράδια, παθαίνω απανωτούς παροξυσμούς, τηλεφωνώ του Αρχιεπίσκοπου για να κάνει κάτι, τηλεφωνώ της Αντιγόνης Παπαδοπούλου για να γράψει κάτι, ματιάζομαι, ξεματιάζομαι, κάνω «γύρω – γύρω όλοι» μόνος μου, ολόγυμνος, κάτω απ’ την πανσέληνο, μέχρι να ζαλιστώ και να πέσω κάτω, βλέπω τα «60 Λεπτά» του Τσουρούλλη ψάχνοντας για λύσεις, τηλεφωνώ του Μικελλίδη και του το κλείνω, τηλεφωνώ της Ελίτας και της το κλείνω, κατεβάζω στο ίντερνετ τα επεισόδια της Σκλάβας Ιζάουρας και τα βλέπω ξανά και ξανά μπας και λυτρωθώ, κάνω αγρυπνίες στον Άγιο Φανούριο κάθε Κυριακή για να μου φανερώσει το μέλλον σου, ονειρεύομαι πως παίζω στο «Μπρούσκο» μαζί με τον Αντρέα Γεωργίου για να νιώθω πως έχει η ζωή μου νόημα, και όλα αυτά… γιατί;

Γιατί, Πανίκκο μου, έχει ξεσπάσει ένας ανελέητος πόλεμος εναντίον σου, που πρέπει άμεσα να σταματήσει. Έτσι, αποφάσισα να συνέλθω, για να δώσω ένα τέλος, για να βάλω μία τάξη στην επαγγελματική σου πορεία (αφού δεν τολμάς να το κάνεις εσύ).

Βήμα πρώτο. Πρέπει να παραιτηθείς. Δεν σου «έκατσε», το «Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας». Για να καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ, είναι το ίδιο πράγμα με τη Στέλλα Γεωργιάδου, που νομίζει πως είναι τραγουδίστρια ή το Σοφοκλή Κασκαούνια που νομίζει ότι είναι ο ίδιος ο Ζαλμάς στο «Άγγιγμα Ψυχής» ή την Πραξούλλα Αντωνιάδου, που πίστευε πως θα βγει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της χώρας! (Κύριε Ελέησον δηλαδή, ακόμα να το χωνέψω, πώς γίνεται να κυκλοφορεί ανάμεσά μας;).

Όσον αφορά τις σχέσεις σου με την οικονομική διαχείριση του τόπου, πραγματικά δεν τις αμφισβητώ καθόλου, αλλά ακόμα κι ένας περιπτεράς διαχειρίζεται καλύτερα τις οικονομικές του συναλλαγές, παρά όπως εσύ διαχειρίζεσαι τις συναλλαγές της χώρας. Η γιαγιά μου, η Ουρανία, μπορεί να το κάνει καλύτερα. Ο ψυχολόγος μου, ο Gary, μπορεί επίσης να το κάνει καλύτερα. Ο Λουκάς Χάματσος, μπορεί να το κάνει καλύτερα. Δεν ξέρω αλλά, κάτι, μάλλον, πήγε στραβά και μπέρδεψες τα ευρώ με τα λεφτά της μονόπολης. Τα κέρματα με τα chips. Τα χρεόγραφα με τα χαρτομάντιλα ριγέ…

Αλλά, το τονίζω, πως δεν φταις εσύ. Ήταν οι συνθήκες έτσι. Λίγο ο Χριστόφιας που δεν είχε ιδέα για τίποτα, λίγο ο Αναστασιάδης που δεσμεύτηκε για όλα, λίγο εμείς που τους ψηφίζουμε, λίγο η Μέργκελ που είναι ξερόλας, λες και είναι ο φωτεινός παντογνώστης και τσουπ! το κακό έγινε. Εσύ, Πανίκκο μου, στην τελική, ήσουν πάντα ένα πιόνι και πλήρωσες ακριβά το τίμημα της θέσης σου.

Βήμα Δεύτερο. Η επόμενη μέρα. Κάθισα και σκέφτηκα, πως το επόμενό σου βήμα, πρέπει να είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Κάτι πιο εναλλακτικό. Πρέπει να κάνεις κάτι, τύπου καμουφλάζ, για να μην σε αναγνωρίζει κανείς. Να περνάς απαρατήρητος δηλαδή. Να μην σε βλέπουν και να λένε «Θκεια ορκά σου! Εν ο Πανίκκος τούτος; Κάτσε του μιαν ολάν!» ή «Ααααα! Ο Πανίκκος Δημητριάδης! Κάτσε του έναν πάτσον ολάν!» ή πιο ευγενικά αν θες, «Αχ! Ο καταστροφέας! Όλοι πάνω του!».

Να σου πω την αλήθεια, στην αρχή, σκέφτηκα, μετά την παραίτηση σου, να σε κάνω τραγουδιστή, χωρίς καμουφλάζ μάλιστα, γιατί τους «θαυμαστές» τους έχουμε και με σκληρή δουλειά θα καταφέρναμε να γυρίσουμε το «μίσος» σε «λατρεία». Έστειλα να φανταστείς email, του Νίκου Καρβέλα, για να σου γράψει ένα δίσκο με γενικό τίτλο «Πανικός και Καταστροφή!» αλλά μου απάντησε, πως τον γράφει ήδη για το soundtrack της ταινίας που γυρίζεται για τη ζωή του Δημήτρη Χριστόφια. Έτσι φώναξα, «Damn it! Μας πρόλαβαν άλλοι!», δαιμονίστηκα και άλλαξα γνώμη.

Μετά σκέφτηκα (πολλές σκέψεις για χάρη σου, Πανίκκο μου!) για πιο… καμουφλαρισμένες καταστάσεις. Ας πούμε, κλόουν σε party για μεγάλους, μασκότ σε ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ (δεν έχει σημασία), Άγιος Βασίλης, ξωτικό, τάρανδος, λουκουμάς, καλικάντζαρος, Έφη Θώδη, πασχαλινό λαγουδάκι, λαγουδάκι του playboy, άγγελος της Victoria’s Secret, Batman, Robin, Superman, Spiderman, Catwoman, αλλά, όλα τα πιο πάνω επαγγέλματα, μου θυμίζουν Halloween, κάτι δεν μου κολλούσε… Μέχρι που είδα το φώς και σκέφτηκα το καλύτερο!

Πανίκκο, θα γίνεις μπαλαρίνος! Σκέφτηκα πως θα ήταν πιο σωστό, να αλλάξεις εντελώς πορεία, να κάνεις στροφή στην καριέρα σου και να εισαχθείς σε πιο καλλιτεχνικά μονοπάτια. Σκέφτηκα το «μπαλαρίνος» γιατί ηθοποιούς έχουμε πάρα πολλούς, τραγουδιστές επίσης πάρα πολλούς, ενώ, μπαλαρίνους, δεν έχουμε κανένα! Τι λες;

Σκέψου, επίσης, το καλό που θα σου κάνει αυτό το επάγγελμα. Καταρχήν, θα χάσεις τα έξτρα κιλά που έχεις, θα μακρύνουμε το μαλλί, θα το βάψουμε ότι χρώμα θες, θα φοράς άσπρα κολάν, ροζ και άσπρα του-του και δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα. Όσον αφορά τις αντιδράσεις του κόσμου, πως τάχα είναι δουλειά για «άντρες» και γυναίκες ανορεξικές, εν έτη 2013, εν πελλάρες τούτα, κι εσύ πρέπει να απαντάς, κατάλληλα, στα κακόβουλα σχόλια.

Ας πούμε, βρίσκεσαι στο ΘΟΚ, για πρόβα, για το Black Swan. Απ’ τη βιασύνη σου, μπαίνεις κατά λάθος στο toilet των γυναικών ντυμένος μπαλαρίνος και σε ρωτά κάποια αγγλόφωνη κυρία που βρίσκεται τυχαία εκεί. ”Excuse me sir! What are you doing in the ladies room? Are you a lady?”. Εσύ, αμέσως, θα απαντάς, «Αμάν κυρία μου! Ένα λάθος έκαμα! Και, anyway, Lady είναι μόνο μία!», εννοώντας την Άντζελα Δημητρίου, φυσικά, και θα την αποστομώνεις. Κατάλαβες πως θα χειρίζεσαι τέτοια περιστατικά; Με τακτ!

Η ώρα πέρασε. Η μέρα άλλαξε και πρέπει να κλείσω το γράμμα μου. Αν σε ενδιαφέρει η ιδέα μου, στείλε μου friend request στο facebook για να συντονιστούμε. Και να θυμάσαι. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Παραίτηση – Μπαλαρίνος. Simple as that!

Με αγάπη,

Κώστας Χάρπας

Υ.Γ. Σκέψου το, είναι πάρα πολύ καλή ιδέα και τώρα με το νέο μέγαρο του ΘΟΚ, θα κτίσεις μια νέα καριέρα βασισμένη σε γερά θεμέλια! Όπως τα θεμέλια του προηγούμενου ΘΟΚ….γερά ! (Καλά! Πως κάνεις έτσι! Μια φορά έπεσε η στέγη του! Κανείς δεν έπαθε τίποτα, anyway…).