Ας φανταστούμε το σκηνικό: Οι Ομπάμα, προσκαλούν τους πρών, (ζεύγος Χριστόφια ) και τους νυν, (ζεύγος Αναστασιάδη) σε επίσημο gala dinner, στο Λευκό Οίκο, για να μοιραστούν τα νέα τους (λέμε τώρα) και για να κάνουν catch – up με τα τελευταία γεγονότα του πλανήτη. Φανταστείτε, λοιπόν, ότι εμείς παρακολουθούμε τα πάντα από κοντά, την κάθε τους κίνηση, από την αρχή της πρόσκλησης, μέχρι το τέλος, γιατί είμαστε τάχα αόρατοι,ή κουνουπια, ή αλογάκια της Παναγίας, ή, η Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλή, ή μύγες (δεν έχει σημασία το έντομο, μονάχα να μην είμαστε δηλητηριώδες έντομα πχ. σφήκες, γιατί αν τους τσιμπίσουμε, που όλοι κατά βάθος θέλουμε να το κάνουμε, δεν θα μου βγει η ιστορία, θα μείνει το άρθρο στη μέση και θα μου φωνάζει ο Ονούφριος).

Ημέρα Δευτέρα:

Τα ζευγάρια λαμβάνουν την πρόσκληση. Το ζεύγος Χριστόφια βρίσκονται, μόνιμα πια, στο Κελλάκι και το ζεύγος Αναστασιάδη, στο σπίτι τους στη Λεμεσό.

Ο Δημήτρης είναι στο καφενείο όταν παίρνει την πρόσκληση, όπου γράφει τον πρώτο τόμο της αυτοβιογραφίας του «Η καταστροφή μου» (ήθελε να το ονομάσει, «Η κατάθεσή μου», αλλά τον πρόλαβε ο Κληρίδης). Αμέσως τρέχει στο σπίτι και ανακοινώνει τα ευχάριστα στην Έλση, η οποία μαζεύει αυγά από το κοτέτσι. «Έλσηηηη! Οι Ομπάμες δεν μας ξέχασαν! Θέλουν να μας ξαναδούν!» (σε αυτό το σημείο, όλοι οι αόρατοι, είμαστε σύμφωνοι! Δεν ξεχνιέστε τόσο εύκολα!). Η Έλση σπάζει τα αυγά απ’ τη χαρά της, φιλά τον πετεινό, αρπάζει την πρόσκληση και τρέχει με την ποδιά στους δρόμους του χωριού για να ανακοινώσει τα ευχάριστα. Κτυπά την πόρτα της φίλης της Μαρούλας, εκεί που είναι μαζεμένες όλες οι συγχωριανές κάθε απόγευμα και καθαρίζουν φασολάκι, ανακοινώνοντάς τους με δάκρυα στα μάτια πως οι «Ομπάμες» δεν τους ξέχασαν ποτέ, έτσι το «νέο», γίνεται αμέσως το φρεσκο gossip του χωριού. Επιστρέφει στο σπίτι αναστατωμένη γιατί το gala dinner είναι σε λίγες μέρες και δεν έχει τα κατάλληλα ρούχα. Αμέσως θυμάται τους παλιούς καλούς καιρούς (λέμε τώρα) και γράφει με απόγνωση sms στη Φανή Ξενοφώντος, «Φανή μου! ράψε με! Θα πάμε στους Ομπάμες!» Η Φανή συγχίζεται πάλι (γιατί πόσες φορές να της εξηγήσει πως είναι σχεδιάστρια μόδας και όχι ράφταινα) της «ράβει» το κατάλληλο ταγιέρ και της το στέλνει με διπλή χρέωση, μπας και την αφήσει στην ησυχία της. Ο Δημήτης, απ’ την άλλη, είναι ψύχραιμος, αφού δεν έχει πια όρεξη για πανηγύρια και χορούς. Άλλωστε, έχει τόσες αγωγές εναντίον του να διαχειριστεί, που δεν τις προλαβαίνει!

Στο σπίτι του Νίκου τώρα, η Άντρη κάθεται με την κόρη της Έλσα και πίνουν freddo cappuccino, τσιμπολογώντας macaron. Ο Νίκος κάνει training με τον επικοινωνιολόγο του, για το πως να διαχειρίζεται το Instagram (τα υπόλοιπα νομίζει πως τα έμαθε). Ξαφνικά, έρχεται ο κούριερ με την πρόσκληση. Ο ίδιος είναι ψύχραιμος (όπως το Δημήτρη ένα πράγμα!) αλλά η κόρη του, η Έλσα, παθαίνει παροξυσμό, φωνάζει «Αααααααα!» και λιποθυμά. Η Έλσα συνέρχεται απότομα, τρέχει αμέσως και βάζει status στο facebook “wow! ο daddy στο Λευκό Οίκο! Love you daddyyyy!». Αμέσως τα like παίρνουν φωτιά, όλα τα showbiz sites παίρνουν φωτιά και το νέο γίνεται η είδηση ΣΟΚ της ημέρας. Η φίλη της Έλσας, Κάτια Θεολόγου (λέμε τώρα), διαβάζει το status, ακυρώνει κομμωτήριο, spa, αισθητικό, χαρτορίχτρα, personal training, καφέ με τη Βαλεντίνα Τίγκη (λέμε τώρα) και τηλεφωνά αμέσως της Έλσας! «Κόρη, μα εν αλήθκεια;» Όλες οι φίλες της Έλσας (που εντωμεταξύ, για ένα παράξενο λόγο, ντύνονται το ίδιο, βάφονται το ίδιο, χτενίζονται το ίδιο, φωτογραφίζονται το ίδιο) παθαίνουν ομαδικό παροξυσμό. Για να τους περάσει, πάνε στο Breeze για να το γιορτάσουν!

Παράλληλα, ο γιος του Δημήτρη Χριστόφια, δαιμονίζεται που βλέπει στα social media τις φωτογραφίες των κοριτσιών στο Breeze και βάζει status στο Facebook, δύο η ώρα το πρωί, «Ντροπή! Ο κόσμος πεινά και η κόρη του Προέδρου τρέχει πάλι στα Breeze! Εμείς δεν ξέρουμε που βρίσκεται το Breeze!»

Μέσα σε όλο αυτό τον πανικό και την αναστάτωση, την επόμενη μέρα το πρωί, ο Γιώργος Λιλλήκας κλαίει που δεν τον κάλεσαν στο Λευκό Οίκο και δημιουργεί group στο Facebook: «Θέλω κι εγώ να πάω στο Λευκό Οίκο!» αλλά μόνο ο Κουλίας του κάνει Like.

Ημέρα Πέμπτη:

Ουάσινγκτον. Απόγευμα, στο ξενοδοχείο. Ο Δημήτρης βάζει το μουσταρδί κοστούμι, τις καφέ – ριγέ κάλτσες και τα γνωστά μαύρα παπούτσια με τη χοντρή σόλα (τα καφέ τα ξέχασε στο Κελλάκι αλλά… «δεν βαριέσε!», σκέφτηκε, «Ποιος θα το προσέξει;»). Η Έλση βάζει το μουσταρδί ταγιεράκι της Φανής, γιατί την προηγούμενη φορά που ντύθηκε σαν τη Μεγάλη Παρασκευή, δεν της βγήκε σε καλο! Για πρώτη φορά, επιτέλους, βάζει γόβα louboutin.

Πόσα να ακούσει η καημένη, από τους fashionistas του μαρτυρικού νησιού, για εκείνα τα γέριμα, flat παπούτσια! Για κακή της τύχη, λίγο πριν μπουν στο ασανσέρ, μπερδεύονται τα louboutin και τσουπ! Πέφτει,μπρούμυτα, στο χαλί. Αναγκαστικά τρέχουν πίσω στο δωμάτιο, να σταματήσουν την αιμορραγία από τη μύτη που έσπασε, να βάλει μπετατίν στο γόνατο που μάτωσε και να φορέσει,φυσικά, τα μουσταρδί flat παπούτσια. Την ίδια ώρα, απογοητευμένη, κλαψουρίζει «Τι θα πει η Άντρη Δημήτρη μου τωρά!» αλλά ο Δημήτρης, κύριος, την παρηγορεί. «Μην ακούς κανένα Έλση μου! Εμένα μου αρέσεις με τα flat!”.

Στο απέναντι δωμάτιο, η Άντρη ντύνεται με τα ρούχα που της διάλεξε η κόρη της Έλσα, βγάζει φωτογραφίες με το τελικό outfit και τις στέλλει με email στην Έλσα, στη Λεμεσό, για τελική έγκριση. Η Έλσα ενθουσιάζεται, παθαίνει νέο παροξυσμό και τις ανεβάζει στο Instagram με status «Wow!!! Best mummy in the world! Love u mummy! Love u Daddy@Wasington≠GalaDinner≠withObamas). Ο Νίκος, που έμαθε πια πως να χειρίζεται το Instagram, κάνει αμέσως like και comment. Ο επικοινωνιολόγος, στα όρια νευρικής κρίσης, τους τηλεφωνά παρακαλώντας τους για πολλοστή φορά, να σταματήσουν τις πελλάρες! Η Έλσα νευριάζει. Για να της περάσει, τηλεφωνά στις φίλες της (που εντωμεταξύ για ένα παράξενο λόγο, ντύνονται όλες το ίδιο, βάφονται το ίδιο, χτενίζονται το ίδιο, φωτογραφίζονται το ίδιο) για να πάνε στο Breeze, να ξεχαστούν! Αυτές, παθαίνουν ομαδικό παροξυσμό και την ακολουθούν. Ο γιος του Δημήτρη Χριστόφια, δαιμονίζεται πάλι και κάνει έκκληση, μέσω Facebook, να γίνει blocked η οικογένεια Αναστασιάδη από τα social media και το Breeze, γιατί ρεζιλεύουν την Κυπριακή Δημοκρατία!

Ημέρα Πέμπτη- Ουάσινγκτον, βράδυ:

Στο Λευκό Οίκο. Πρώτοι φτάνουν οι πρώην (ζεύγος Χριστόφια). Οι Ομπάμα βλέπουν τους Χριστόφια και παρόλο που σκέφτονται «καλώς τα Στρουμφ», καταλήγουν στο «How do you do?». Μετά αντικρίζουν τους νυν (ζεύγος Αναστασιάδη), σκέφτονται «Καλώς τους γονείς της Έλσας», αλλά καταλήγουν στο “How is your daughter Elsa doing?” γιατί στην τελική, η Έλσα είναι μόνο μία!

Η Άντρη στέλλει whatsapp message στην Έλσα για τη συνομιλία και η Έλσα παθαίνει ξανά παροξυσμό. Αμέσως βάζει status στο Facebook “Love you too Misheeeele!” και γίνεται χαμός στο Breeze, στη Λεμεσό και σε όλα τα lifestyle – showbiz sites. Η φίλη της, Κάτια Θεολόγου (λέμε τώρα) νευριάζει που δεν την αναφέρουν πουθενά και δεν ξαναμιλά της Έλσας, αφού πρώτα την κάνει remove από φίλη της στο Facebook.

Στο Λευκό Οίκο τώρα. Το δείπνο σερβίρεται. Το πρώτα πιάτο, μύδια και στρείδια, εντυπωσιάζουν. Η Έλση, συγχίζεται, δεν ξέρει πως να τα φάει, ο Δημήτρης όμως, που πιάνει πουλιά στον αέρα, το καταλαβαίνει αμέσως και της λέει ψυθιριστά «Έλση μου, εν λες τζαι τρώεις καραόλους μάνα μου!».

Η Άντρη, που στέλλει συνεχώς sms της Έλσας, τους ακούει, γελά που κάτω – που κάτω, αλλά ο Νίκος, kύριος, την κλωτσά να σταματήσει. Όταν φτάνουν οι γαρίδες δε, η κατάσταση ξεφεύγει τελείως, όταν η Άντρη με μια άτσαλη κίνηση, αφού δεν σταμάτησε στιγμή να στέλλει sms στην Έλσα, πετάει τη γαρίδα στο μάτι της Mishele και την τραυματίζει. Το δείπνο ακυρώνεται και τα ζευγάρια διώχνονται άρον – άρον από το Λευκό Οίκο, πριν κατηγορηθεί η Άντρη για απόπειρα δολοφονίας της Πρώτης Κυρίας.

Ημέρα Σάββατο:

Οι πρώην (ζεύγος Χριστόφια) βρίσκονται στο καφενείο του χωριού και λένε στους συγχωριανούς πόσο καλοί άνθρωποι είναι οι καλύτεροί τους φίλοι, οι «Ομπάμες». Περηφανεύονται μάλιστα πως έμαθαν τα πάντα για τον πλανήτη μας, την τρύπα του όζωντος, αν έχει εξωγήινους, αν θα γίνει πόλεμος στη Συρία, αν θα πάμε Eurovision τελικά, αν έδιωξαν την Παπαβασιλείου από το Feel Fantastic, αλλά δεν μπορούν να αποκαλύψουν τίποτα περισσότερο γιατί οι πληροφορίες στο Λευκό Οίκο, είναι εμπιστευτικές…

Στη Λεμεσό, οι νυν (ζεύγος Αναστασιάδη), κάθονται στο μεγάλο σαλόνι, μαζί με όλες τις φίλες της Έλσας, σε κατάσταση παρoξυσμού, συζητώντας για τo τέρας, την άνοστη, την κακοκομμένη , το ξυλάγγουρο – Μισέλ Ομπαμα και τον άντρα της, που τους θυμίζει τον Δημήτρη Μάμα.

Όσον αφορά την Έλσα και την Κάτια, δεν μίλησαν ποτέ ξανά…

Ονομάζομαι Αλέξανδρος. Είμαι 39 χρόνων και είμαι λογιστής, παρόλο που το όνειρό μου, από τότε που με θυμάμαι, ήταν να γίνω στυλίστας, αλλά επέλεξα το «συνηθισμένο» δρόμο, όπως και τόσοι άλλοι συμπατριώτες μας.

Καμιά φορά, σχεδιάζω ρούχα, έτσι για παρηγοριά και όταν είμαι στις καλές μου, παριστάνω τον κομμωτή, ως προσωπική επανάσταση, κόντρα στο κατεστημένο της χώρας μας.

Οι φίλοι και οι γνωστοί, με φωνάζουν Αλέξη και οι κολλητοί μου «Αλέξια» αφού είμαι ο πιο φανατικός της θαυμαστής, από την εποχή του «Άσπρο – Μαύρο», στη Eurovision του 1987. Φυσικά, μετά τη μεγάλη στροφή στην καριέρα της, με το «Μαρία Φαραντούρη look» να την εξουσιάζει, η Αλέξια, μου τα χάλασε λίγο, αλλά την αγαπώ τόσο πολύ, που της τα συγχωρώ όλα.

Στο θέμα μας τώρα.Τη λέξη «Eurovision» δεν την αναφέρω τυχαία στο γράμμα μου. Αυτός είναι, άλλωστε, ο σκοπός της διαμαρτυρίας μου. Από τότε που διάβασα, στα showbiz sites, τη συγκλονιστική είδηση «ΣΟΚ: Η Κύπρος εκτός Eurovision, λόγω κρίσης!» έπαθα τέτοια λαχτάρα, τέτοια κρίση και πανικό, που δεν μπορώ να κλείσω μάτι! Χίλιες φορές να διάβαζα πως η Άντζελα Δημητρίου δεν θα ξαναβγάλει δίσκο, ή πως ο Ανδρέας Γεωργίου δεν θα ξαναπαίξει σε σειρά γιατί θα ανοίξει γιαουρτάδικο στην παλιά Λευκωσία, παρά αυτά τα αναπάντεχα, άσχημα νέα. Τέτοιο κακό, τέτοια ανατροπή, τόσες αϋπνίες, τόση μιζέρια και τόσο κλάμα, έχω να περάσω από τότε που κόπηκε η Ευρυδίκη από τον τελικό, με το «Comme Ci Comme Ca», στη Φινλανδία!

Εκείνη την περίοδο, έκανα μήνες να συνέλθω. Οι γονείς μου και οι φίλοι μου ανησύχησαν πολύ. Με πήγαν σε ψυχολόγους, σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες, στην Ελένη την πόρνη, την Ελίτα, στον Αρχιεπίσκοπο, στην εκκλησία για εξορκισμό, αλλά καμία βελτίωση. Πέρασα αμέτρητα βράδια με κατάθλιψη, τσιγάρα, ποτά, γαλακτομπούρεκκα, chips, έβαλα πέντε ολόκληρα κιλά, έβριζα τους δαιμονισμένους Lordi που κέρδισαν και μας διαολόστειλαν στη Φινλανδία, χώρισα με τον boyfriend μου, τον Σταύρο, αφού φώναζα στον ύπνο «Γιατί Δημήτρη μου; Γιατί;» (τον Κοργιαλά εννοούσα εγώ, άλλα κατάλαβε ο Σταύρος μου) , μετά έβαζα το «Μίσησέ με» στη διαπασών, τραγουδούσα στον ύπνο μου το «Comme ci comme ca» σε διαφορετικές γλώσσες, έβλεπα στα όνειρά μου τον Κοργιαλά να κλαίει, έβλεπα την Ευρυδίκη μου να κλαίει, τον Λουκά Χάματσο να κλαίει, τον Κλείτο Κλείτου να κλαίει, την Εύη Παπαμιχαήλ να κλαίει… αγαπημένο μου ΡΙΚ, πέρασα μεγάλη δυστυχία…

Μετά ξύπνησα. Ένα πρωί συγκεκριμένα, είδα μπροστά μου την πυγολαμπίδα. Εκείνο το πρωί, είδα το φως. Συνειδητοποίησα ξαφνικά πόσο άλλαξε η ζωή μου, πως καταστράφηκε, πως αναποδογυρίστηκε και έγινε χίλια κομμάτια. Έχασα τον Σταύρο μου (το μωρό μου!), τα όνειρά μου έγιναν σκόνη και θρύψαλα σαν τα όνειρα του Κορκολή, η Αλέξια επέστρεψε από το LA στην Κύπρο μας, η Έφη Σαρρή σταμάτησε να βγάζει δίσκους, κι εγώ; Εγώ, έμεινα στάσιμος… σαν την Εύη Παπαμιχαήλ στο ΡΙΚ ένα πράγμα!

Έτσι, στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη και είπα στον εαυτό μου: «Αλέξη. Ξύπνα! Τέρμα η κατάθλιψη! Πρέπει να το ξεπεράσεις! Πρέπει να φανείς δυνατός!». Διάβασα και στα showbiz sites πως το Ευρυδικάκι μου ήταν μια χαρά, έτσι η μπόρα πέρασε…

Όμως, τώρα, με την άκαρδη απόφασή σας να μην συμμετάσχουμε στο φετινό διαγωνισμό, με αναγκάζετε να γυρίσω πίσω στα παλιά. Αναστατώνομαι μόνο και μόνο στη σκέψη του τι πέρασα τότε εγώ! Μεγάλη αδικία που κοπήκαμε με το «Comme ci comme ca»! Μεγάλη και η φετινή αδικία, που λόγω κρίσης, αντί να «κόψετε» κάτι άλλο εκεί στο κρατικό – μαζί τα φάγατε – κανάλι, αποφασίσατε να «κόψετε» τη συμμετοχή μας. Είναι μεγάλη ντροπή αυτή η απόφαση. Και ναι! Αφού με προκαλέσατε, θα το μοιραστώ μαζί σας. Η γρουσούζα, Εύη Παπαμιχαήλ φταίει για όλα! Αυτή φταίει που κόπηκε η Ευρυδίκη τότε, αυτή φταίει και για τη φετινή σας απόφαση! Πότε θα το καταλάβετε εκεί στο ΡΙΚ; Ξυπνάτε, παρακαλώ, όπως ξύπνησα κι εγώ…

Τέλοσπάντων. Ηρέμησα τώρα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είμαι ο πιο φανατικός τηλεθεατής (και όχι μόνο) του διαγωνισμού. Ξέρω όλες τις συμμετοχές απ’ έξω κι ανακατωτά. Έχω όλα τα τεύχη, με όλα τα Eurovision αφιερώματα, του περιοδικού«Φλας». Στα καρναβάλια να φανταστείτε, για τρεις συνεχόμενες χρονιές, ντυνόμουν «Αναστάζιο». Μετά, φυσικά, είδα την Καιτούλα, πέταξα τη στολή του «Αναστάζιο» στον κάλαθο των αχρήστων, αφού εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ με το φόρεμα και το χορευτικό της, που για πολλά χρόνια δεν φορούσα εσώρουχα, έτσι για συμπαράσταση στο κορίτσι μας που το πολέμησε τόσο πολύ ο κίτρινος τύπος, πως τάχα δεν φορούσε βρακί εκείνη τη βραδιά.

Από την εφηβεία μου, διοργανώνω Eurovision party στο πατρικό μου, με highlight, παρουσιάσεις στους φίλους και τη γειτονιά, τα τραγούδια της Κύπρου και της Ελλάδας μας. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, τη γειτονιά δεν θέλω να την προσκαλώ στο party, αλλά εκείνη τη χρονιά με τη Γαρμπή, με είδαν να κάνω πρόβες με το γαλάζιο φόρεμα στην αυλή και κάλεσαν το γραφείο ευημερίας, την αστυνομία και τον παπά της ενορίας. Καταλαβαίνεται τι έγινε. Οι γονείς μου κατάλαβαν πως δεν θα με δουν ποτέ γαμπρό, η γιαγιά μου έπαθε το πρώτο της εγκεφαλικό επεισόδιο, οι δίδυμες αδελφές μου απέκτησαν σύμμαχο στα γυναικεία θέματά τους, κι εγώ, ο άμοιρος και άτυχος Αλέξης, αναγκάστηκα να προσκαλώ τους γείτονές μας, κάθε χρονιά, στο Eurovision – ολόδικο μου party- τάχα για να τους καλοπιάνω.

Η αγαπημένη μου αμφίεση στο party ήταν πρόπερσι, που έκανα την Ήβη Αδάμου και θυμήθηκα τα νιάτα μου. Η χειρότερή μου ήταν όταν έκανα τον Λούκα Γιώρκα, γιατί δεν μου έβγαινε με τίποτα το χορευτικό… Μα, πρέπει να το καταλάβετε αυτό! Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο party! Ράβω ακριβώς τα ίδια ρούχα με τους καλλιτέχνες, βάφομαι το ίδιο, χορεύω το ίδιο, χτενίζομαι το ίδιο και μέσα σε όλη αυτή τη φιέστα συμμετέχει όλη η οικογένειά μου. Την ώρα που κάνω το «Μιλάς πολύ, ζητάς πολλά», ας πούμε, η μάμμα μου αναβοσβήνει τα φώτα, ο παπάς μου κάνει φωνητικά και οι δίδυμές μου αδελφές κάνουν τα χορευτικά πάνω στις σκάλες. Παλιά, έβαζα και τη γιαγιά μου να κάνει την Παπαμιχαήλ στη βαθμολογία, αλλά η γιαγιά πέθανε πέρσι, έτσι τώρα μείναμε χωρίς γιαγιά, χωρίς βαθμολογία και χωρίς συμμετοχή για το 2014 (και για να μην ξεχνιόμαστε, μας έμεινε φάντης – μπαστούνι η Παπαμιχαήλ).

Θυμάμαι στο party μου, τότε με τους ONE, είχαμε σοβαρό πρόβλημα, γιατί όπως ξέρετε ήταν πέντε, έτσι αναγκάστηκα να πληρώσω τα ξαδέλφια μου που ήταν εντελώς άφωνοι, ατάλαντοι και χωρίς ίχνος καλλιτεχνικότητας στο αίμα τους να με βοηθήσουν. Το αποτέλεσμα; Nα δυσκολευτούμε πάρα πολύ στις πρόβες, ειδικότερα, όσον αφορά τα φωνητικά. Αλλά, με θέληση, τόλμη και σκληρή δουλειά τα καταφέραμε. Έτσι κι αλλιώς, και στους ONE, μόνο ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου τραγουδούσε, έτσι κανείς από τους καλεσμένους μου δεν κατάλαβε απολύτως τίποτα.

Τέλος, η πιο μεγάλη επιτυχία μου, στα Eurovision party που διοργανώνω, ήταν η αμφίεσή μου στο τραγούδι «Στη φωτιά» που ντύθηκα «Άλεξ Παναγή». Ουου! Που να σας τα περιγράφώ! Ανάψαμε φωτιές απέναντι στο πάρκο, φέραμε τύμπανα, βαρέλια, τυροπιττάκια, σεντόνια άσπρα, τον Λουκά Χάματσο, την Άντζυ Λουπέσκου, την Άντζυ Ρήγα, τη Γιώτα Παπαδοπούλου (που έπαιζε στο video clip – αν δεν με πιστεύετε… u tube now!) σιταροπούλες, κουλούμπρες, μέχρι που ήρθαν η αστυνομία και η πυροσβεστική και μας μάζεψαν… ακριβώς πάνω στο δεύτερο ρεφραίν! Θα με ρωτήσετε τώρα, «Γιατί ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία;». Μα, γιατί αγαπημένο μου ΡΙΚ, στο αστυνομικό τμήμα γνώρισα τον Σταύρο μου! Η Eurovision μας ένωσε, η Eurovision μας χώρισε… Έτσι απλά.

Αγαπημένο μου ΡΙΚ. Παρακαλώ αναθεωρήστε την απόφασή σας. Μην αφήσετε την «Αλέξια» να πέσει ξανά στο βούρκο και τη μιζέρια. Διάβασα προχθές, ότι ο Τοκαρής θέλει να πάρει τη Eurovision στο Sigma. Δώστε την! Μη φοβάστε! Μη φέρετε άλλη μιζέρια στη ζωή μου. Δεν θα αντέξω, τόση δυστυχία, τόσους ουρανούς και τόσα σύννεφα – αλήτες να με τυρρανούν. Δεν μου αξίζει…

Με απέραντη συγκίνηση,

Αλέξης.

Υ.Γ. Γιατί δεν σκέφτεστε να στείλουμε, σε επανεκτέλεση, το «Εν η μάνα μου που φταίει»; Να του αλλάξουμε λίγο τα φώτα, τη μουσική, λίγο τα χορευτικά, να το μετονομάσουμε «Εν η Μέργκελ που φταίει!» και ίσως κερδίσουμε. Τι λέτε; (Καλά, πως κάνετε έτσι, μια ιδέα έριξα…)

Καταλαβαίνω πως το κανάλι τα κάνει όλα για το βωμό της τηλεθέασης (και το πέτυχε). Καταλαβαίνω ότι οι συντελεστές της εκπομπής έχουν ανάγκη τη δουλειά και πρέπει να βγάλουν τα προς το ζην (έχουμε «κρίση» είπαμε, πρέπει να επιβιώσουμε, είναι κι αυτή η καταραμένη δόση του δανείου που πρέπει να πληρωθεί στο τέλος του κάθε μήνα).

Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν άτομα στην παραγωγή με όρεξη, μεράκι, που κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, για να βγει το καλύτερο αποτέλεσμα. Καταλαβαίνω, επίσης, πως ο χορηγός της εκπομπής δεν σκέφτηκε να διαθέσει το budget του σε κάποια ενέργεια εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, ή τουλάχιστον σε κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα και προτίμησε να δώσει τα λεφτά του σε αυτό το ανέμπνευστο πράγμα (ο χορηγός δεν φταίει σε τίποτα, μάλλον δεν τον ενημέρωσαν σωστά, αυτοί που έπρεπε να τον ενημερώσουν). Καταλαβαίνω ότι ο Μίλτος και η Παπαβασιλείου ήταν στα «αζήτητα», έτσι, άρπαξαν την «ευκαιρία» που βρέθηκε απρόσμενα μπροστά τους (Κύπρος, χρυσοπράσινο φύλλο των ευκαιριών, κι εμείς στη θέση τους το ίδιο θα κάναμε). Καταλαβαίνω πως η Ρόντικα δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει τις Κυριακές και προτίμησε να μας ταλαιπωρεί με τα ελληνικά της «Καλομοίρας». Καταλαβαίνω ότι κι εγώ, ο πιο ταλαιπωρημένος τηλεθεατής στο μαρτυρικό νησί, το παρακολούθησα ολόκληρο την περασμένη Κυριακή, για χαβαλέ, και έπαθα την πλάκα της ζωής μου. Υπόσχομαι, όμως, πως δεν θα το ξανακάνω…

Όμως, εσύ, αγαπημένη μου υποψήφια Star Κύπρος 2013… τι δεν καταλαβαίνεις και επιμένεις να εκθέτεις τον εαυτό σου με αυτό τον τρόπο; Που πήγε η ελεύθερη βούληση, αυτή που όταν υπάρχει, «μπορεί το άτομο να θεωρείται υπεύθυνο για τις πράξεις του, και άρα τελικά μόνο τότε έχει νόημα η ίδια η έννοια της ηθικής»;

Η ελεύθερη βούληση, έμεινε στα «αζήτητα», μάλλον, παρέα με τον Μίλτο και την Παπαβασιλείου…

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η σχέση μου με τον κόσμο της μόδας είναι ανύπαρκτη. Καμιά φορά, σκέφτομαι, πως αν υπήρχε fashion police, θα με έκλειναν μέσα ισόβια και θα με βασάνιζαν δεμένο σε μια καρέκλα να παρακολουθώ, σε repeat mode, την εκπομπή του Δημόπουλου, στο Σίγμα (χωρίς τις διαφημίσεις) ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τη σειρά «Ελένη η πόρνη» μεταγλωτισμένη στα βραζιλιάνικα. Απ’ την άλλη, προσπαθώ να ακουλουθώ κάποιους βασικούς κανόνες, παντα σε σχέση με το τι μου ταιριάζει -στα ρούχα- καθώς επίσης να προσέχω τη διατροφή μου.

Το καλοκαίρι έβαλα κάποια κιλά. Προσπαθώ εδώ και μέρες να τα χάσω με δεκάδες δίαιτες, πιλάτες, σαλάτες και κανένα κοιλιακό (όταν είμαι σε καλή διάθεση). Είναι πολύ σημαντικό, σε αυτό το σημείο, μέσα σε όλα τ’ άλλα, να αναφέρω πως μου αρέσει πάρα πολύ το κινέζικο φαγητό. Έτσι, για να καταλήξω κάπου, την προηγούμενη fantastic Κυριακή, είπα να σπάσω τη δίαιτα, να κάνω γουρουνιές, τρώγωντας κινέζικα και παρακολουθώντας το Feel Fantastic, στο Mega, από την αρχή, μέχρι το τέλος.

Συμπέρασμα, μετά το πέρασμα της εκπομπής: Τα κινέζικα παραμένουν στη λίστα με τις αγαπημένες μου συνήθειες (μαζί με τα σουβλάκια του κύριου Γιώργου), τα κιλά δεν πέφτουν με τίποτα, η εκπομπή του Δημόπουλου ακόμα να «κοπεί» και η επαναστάτρια, υποψήφια Κούλλα, που αποχώρησε εθελούσια από την εκπομπή (Όπα! Να η ελεύθερη βούληση!), γιατί δεν ήθελε, λέει, να γίνει «Κούλλα η πόρνη», δεν είναι καθόλου (μα καθόλου) χαζή…

Μάλλον, η Κούλλα, είναι η πιο ξηγημένη από όλους τους «συμμετέχοντες» (παραγωγή, κριτική επιτροπή, διαγωνιζόμενες και Δημόπουλο), ίσως πιο ξηγημένη κι από μένα, τον τηλεθεατή, που παρακολούθησα μέχρι τέλος την εκπομπή, αφού η Κούλλα, είπε να την «κάνει» με γοργά και έξυπνα πηδηματάκια, πριν να είναι πολύ αργά για την ίδια και για το μέλλον της (κάτι που δεν έκανα, εγώ, με το τηλεκοντρόλ).

Με την έναρξη του Feel Fantastic, ανακοινώθηκε από την παρουσιάστρια πως η εκπομπή με τις ζαρτιέρες και τα junior χορευτικά, γίνεται, τάχα, για καλό σκοπό. Συγκεκριμένα, η εκπομπή της περασμένης Κυριακής, ήταν «αφιερωμένη» στις κακοποιημένες γυναίκες (έξυπνο το τρικ μεν, άστοχο δε, φίλοι στο Mega – θα καταλάβετε τι εννοώ). Παράλληλα, μας τόνισε πως όλα τα χρήματα από τα τηλεφωνήματα ψηφοφορίας, θα δοθούν σε συγκεκριμένη οργάνωση, για τις κακοποιημένες γυναίκες.

Καπάκι στο «κόλπο» με τις «κακοποιημένες», «πέφτει» video με μουσική τρόμου και φωτογραφίες με κακοποιημένες γυναίκες (λίγο πριν από την κηδεία τους και τη δική μας), κι εμείς, οι άμοιροι τηλεθεατές, ζήσαμε την «κακοποίηση» σε όλο της το μεγαλείο.

Υπεύθυνες γι’ αυτό, οι «κακοποιημένες, επίσης, ψυχολογικά» (δεν εξηγείται διαφορετικά), feel fantastic υποψήφιες, σε ξεπερασμένες δοκιμασίες εξευτελισμού και εξαθλίωσης για το γυναικείο φύλο, εν έτη 2013.

Το κακό συναπάντημα ξεκίνησε χορεύοντας, με «πρόστυχα» εσώρουχα και συνεχίστηκε με τα κορίτσια ξυπόλητα, φορώντας εσώρουχα πάντα (ή μαγίο – δεν έχει σημασία) να προσπαθούν να ντυθούν μπροστά μας, για να δούμε αν το έχουν στο αίμα τους (το styling, για όσους δεν καταλαίνουν). Την ίδια στιγμή, ο σκηνοθέτης «έπαιζε» με τις κάμερες, τυχαία, σε κοντινά πλάνα, τα οπίσθια και τα βρακιά, της κάθε υποψήφιας.

Στη συνέχεια, στη δεύτερη «δοκιμασία», οι διαγωνιζόμενες «χάιδευαν» τα φανερά τους σε ένα video clip που έπρεπε όπωσδήποτε να βγάλουν τον πιο… sexy εαυτό τους (τον ποιον;) και για το τέλος, μας άφησαν το καλύτερο: Διαγωνισμό χορού, που θα ζήλευαν ο Johnny και η Baby στο Dirty Dancing.

Μπορεί το όλο «θέμα» να ακούγεται χαζό και παλαβό, αλλά, συνήθως, αυτά τα χαζά και παλαβά πράγματα κρύβουν τις πιο μεγάλες αλήθειες. Το κατάντημα της κυπριακής τηλεόρασης και γενικά του λαού μας, χαρακτηρίζεται από αυτή την προχειρότητα που μας καταδιώκει, σε όλους τους τομείς, εδώ και χρόνια, και δεν κάνουμε τίποτα για να τη σταματήσουμε.

Το παραμύθι είναι γνωστό, αλλά, ξεπερασμένο, σαν τις δοκιμασίες του Feel Fantastic ένα πράγμα! «Μα, εγώ εν τζαι!», «Μα, δεν υπάρχουν λεφτά», «Μα, δεν υπάρχουν χορηγοί», «Όλα είναι τέλεια! Τα αρνητικά σχόλια είναι καθαρή ζήλια!», «Δεν φταίω εγώ, αλλά κάποιος άλλος», «Εγώ δεν ήξερα!», «Μα, κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε!» κτλ.

Εγώ πάλι,λέω, να πάθω ένα καρδιακό (πολύ της μόδας τελευταία), μπας και γλιτώσω τη φυλακή!

Το Feel Fantastic είναι το λιγότερο που με απασχολεί. Στην τελική, ας κάνουν ότι γουστάρουν. Η προχειρότητα, όμως, που κρύβει «μέσα» του, ή πίσω, αν θες, στα «παρασκήνια», είναι το ίδιο πράγμα που κρύβεται πίσω από την προχειρότητα, τα σκάνδαλα και τις μίζες στους ημικρατικούς οργανισμούς, τις τράπεζες, τα στρατόπεδα, η προχειρότητα που κρύβεται πίσω από όλες τις κυβερνήσεις, των μεν και των δε.

Το Feel Fantastic, αντιπροσωπεύει το λαό μας, που ανέχεται την προχειρότητα από τον κάθε σχετικό και άσχετο που μας εξουσιάζει και μας αντιπροσωπεύει, βάζοντας μπροστά για «κάλυψη», εικόνες γεμάτες «στρασάκια», πλασάροντάς μας εύκολες «λύσεις» για να «κουκουλώσει» απλώς τα ακάλυπτα… είτε αυτές οι όμορφες «εικόνες», ονομάζονται, Έλενα Παπαβασιλείου μπροστά από φαντασμαγορικά (τάχα) σκηνικά, είτε αυτές ονομάζονται «κακοποιημένες γυναίκες» και «καρκίνος του μαστού», έτσι για να λέμε «εν μεγάλη πατάτα το Feel Fantastic, αλλά εν πειράζει, εν για καλό σκοπό, ας το φάμε στη μάπα!».

Ναι, σωστά. Ρωτήστε τον καρκινοπαθή ή την κακοποιημένη γυναίκα, αν με το να δουν 20 κοπέλες να φωτογραφίζονται ή να λικνίζονται ημίγυμνες, μπροστά τους, ή μπροστά από τη Ρόντικα, το Μίλτο και τη Παπαβασιλείου, θα νιώσουν κάπως καλύτερα για το δράμα που περνούν…

Προτείνω να σοβαρευτούμε. Να σταματήσουμε την κλάψα, τις «πελλάρες» και να δημιουργήσουμε. Ας βγάλουμε επιτέλους την «Κούλλα» από μέσα μας. Η χώρα μας έχει και επενδυτές, και χορηγούς, αλλά σπουδαίους και ταλαντούχους νέους. Η χώρα μας έχει «ιδέες». Απλώς, αντί να ψάχνουμε γι’ αυτές, μάθαμε στα εύκολα, τα έτοιμα, τα ξεπερασμένα και σε παλιές συνταγές, μιας άλλης εποχής.

Αγαπημένοι φίλοι στα κανάλια. Ξυπνήστε. Το «Ευχάριστο Σαββατόβραδο» πέθανε εδώ και χρόνια. Φτάνει πια με το μνημόσυνό του. Αφήστε στην άκρη τον παρελθόν, τις κοπιές, τους καμένους – ξεπερασμένους celebrities και επενδύστε σε νέο αίμα και νέες ιδέες. Kάντε τη διαφορά! Τολμήστε!

Επιτέλους, βγάλτε την «Κούλλα» από μέσα σας!