“Τα χρόνια πέρασαν. Και βρέθηκα να χορεύω με τους φίλους μου κάτω απ’ τον πύργο του Άιφελ. Ένα πρωινό, έπαιξα χιονοπόλεμο στο νησί της Ελευθερίας. Στην πόλη της Πέτρας, έδωσα υπόσχεση να κουβαλώ για πάντα μαζί μου τα χρώματά της. Έτσι, το κόκκινο χρώμα ακόμη με καταδιώκει.”

Στην πόλη της Πέτρας, στην Ιορδανία, άνθρωπος και φύση έδωσαν αιώνιους όρκους σιωπής και σφράγισαν το μυστικό τους στις κόκκινες αποχρώσεις, λαξευμένο για πάντα σε πετρώματα ψαμμίτη και σχιστόλιθου. Αυτό το μυστικό πρέπει εσύ να το ανακαλύψεις.  Αυτό το μυστικό, σίγουρα, δεν θα το βρεις στις πιο κάτω λέξεις παρά μόνο λίγη χρυσόσκονη απ’ τη μαγεία της… «δικής» μου Πέτρας.

Η Πέτρα όλου του κόσμου

1938. Λίγο πριν ο κόσμος δηλητηριαστεί από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αρχαιολόγος  Indiana Jones  βρίσκεται κοντά σε μία μοναδική ανακάλυψη.  Κάτω από το ανήσυχο βλέμμα των Ναζί και σε ένα συνεχή αγώνα δρόμου γεμάτο με κώδικες, χάρτες και ημερολόγια χαμένα στα βάθη του χρόνου, ανακαλύπτει που φυλάγεται  το Ιερό Δισκοπότηρο του Ιησού. Το μυστικό κρύβεται στην πόλη Αλεξανδρέττα, στο Φαράγγι της Σελήνης. Ο Indiana Jones και η Αδελφότητα του Σταυροειδή Σπαθιού, διασχίζουν το Φαράγγι και φτάνουν στον Ιερό Ναό…

1989. Ο σκηνοθέτης Steven Spielberg, παρέα με  τον George Lucas, μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη την περιπετεια  “Indiana Jones: The last crusade”.  Με συνολικές παγκόσμιες εισπράξεις $474,171,806 και ένα βραβείο της Ακαδημίας  για ηχητικά εφέ, κλείνει με θεαματικό τρόπο – και ορκισμένους θαυμαστές – η τριλογία που ξεκίνησε το 1981. Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν σε studio του Λονδίνου και σε τοποθεσίες της Ισπανίας και Ιταλίας. Την παράσταση, όμως, έμελλε να κλέψει το φινάλε της ταινίας που διαδραματίστηκε στην πόλη της Πέτρας και συγκεκριμένα στην περιοχή Siq, από το φαράγγι μέχρι και το Θησαυροφυλάκιο (Treasury)  El – Khazneh.

2007. Η Πέτρα ψηφίζεται ως ένα από τα 7 θαύματα του σύγχρονου κόσμου. Η UNESCO την περιγράφει ως μια από τις πολυτιμότερες τοποθεσίες της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Το BBC την ανακυρύσσει σε μια από τις 50 τοποθεσίες που πρέπει οπωσδήποτε ο άνθρωπος να δει πριν πεθάνει… 120,338 άνθρωποι την επισκέφτηκαν το 1989. Το 2010, ο αριθμός των επισκεπτών πλησίασε το 1,000,000…

Η δική μου Πέτρα

«Τα οικογενειακά ταξίδια περιορίζονταν στο χωριό και τη θάλασσα. Ο πύργος του Άιφελ, το νησί της Ελευθερίας και η πόλη της Πέτρας ήταν μόνο στις εικόνες. Τα βράδια εμφανίζονταν πονηρά στα όνειρά μου ξεσηκώνοντας τις επιθυμίες μου…».

2010. Λίγο πριν την «υποδοχή» της… οικονομικής κρίσης. Απρίλης μήνας και ανταλλάσω τα τελευταία emails με τον Adwan στο Αμμάν. Οι μέρες που είχα μπροστά μου ήταν περιορισμένες έτσι, όλα έπρεπε να γίνουν τηρώντας αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Άφιξη στο αεροδρόμιο του Αμμάν, μία ώρα διαδρομή προς τη Νεκρά Θάλασσα, διανυκτέρευση και ξύπνημα από τα χαράματα αφού θα ακολουθούσε ένα ταξίδι τεσσάρων ωρών, διασχίζοντας την έρημο της Ιορδανίας με τελικό προορισμό  την πόλη της Πέτρας.

Η γαλήνη της Νεκράς Θάλασσας

Η Νεκρά Θάλασσα έχει τη δική της ιστορική και πνευματική κληρονομιά.  Πέντε βιβλικές πόλεις τοποθετούνται στις ακτές της: Sodom, Gomorrah, Admah, Zeboiim και Zoar.  Σήμερα, η ανατολική της ακτή είναι αραιοκατοικημένη, ήσυχη, γαλήνια.  Απόλυτη ηρεμία ένα πράγμα!  Αν είσαι κολυμβητής την αποφεύγεις  γιατί, πολύ απλά,δεν μπορείς να κολυμπήσεις. Η ήπεια λείανση της θάλασσας και το γεγονός ότι και να θέλεις, δεν μπορείς να βυθιστείς, με αφήνουν έκπληκτο.

Από τη Νεκρά Θάλασσα στην Πέτρα

Οι οδηγίες του Adwan ήταν σαφείς: Σακίδιο, νερό, πολύ νερό, ελαφρύ ντύσιμο, καπέλο, μαντίλα προστασίας από τη σκόνη της ερήμου και φυσικά φωτογραφική μηχανή.  Ο οδηγός, με παρέλαβε στις 8 η ώρα το πρωί. Η δική μου περιπέτεια για την αναζήτηση του «Ιερού Δισκοπότηρου» μόλις είχε ξεκινήσει.  Η διαδρομή προς το θησαυρό της Ιορδανίας έχει διάρκεια τέσσερις, περίπου, ώρες με mini – bus διασχίζοντας την έρημο. Τα πράγματα στην έρημο της Ιορδανίας είναι πολύ απλά. Άγονη γη, γυμνές (κάποτε απότομες) βουνοπλαγιές, πετρώματα, σκορπισμένα χωριά, αραβικές συνοικίες σβησμένες, μάλλον, από τους χάρτες. Ο αυτοκινητόδρομος προς την Πέτρα περνά μέσα από την καρδιά της ερήμου. Τέσσερις ώρες μετά και αφού το μάτι εμπέδωσε την αραβική κουλτούρα, φτάνω στον προορισμό μου. Κάποια σημάδια  «προδίδουν» αυτό που θα ακολουθήσει. Βραχώδη όρη, ροδοκόκκινα πετρώματα παντού, πράσινο… ανύπαρκτο. Έτοιμος να ανακαλύψω  τα μυστικά της Πέτρας, όπως τα ανακάλυψε για πρώτη φορά, μόλις το 1812, ο Ελβετός εξερευνητής  Johann Ludwig Burckhardt.

Φαράγγι Siq, εκεί που φως και χρώματα παίζουν μυστήρια παιχνίδια

Το άλογο πλησιάζει στην είσοδο για το φαράγγι . Από εκεί, η διαδρομή γίνεται με τα πόδια. Η απόσταση μέχρι το θησαυροφυλάκιο είναι περίπου 1200 μέτρα.  Ενα φυσικό, στενό φαράγγι ανάμεσα σε θεόρατους κάθετους βράχους που φτάνουν σε ύψος μέχρι και 100 μέτρα. Τα χρώματα είναι εντυπωσιακά. Αποχρώσεις του κόκκινου παίζουν με το φως του ήλιου. Το αποτέλεσμα των φωτογραφικών λήψεων, από διαφορετικά σημεία, είναι μοναδικο. Καμία λήψη δεν εχει την ίδια εικόνα αφού μέσα από κάθε οπτική γωνία το φως και τα χρώματα εναλλάσονται με ένα τρόπο μαγικό. Για την ιστορία, το υδραγωγείο στο φαράγγι, έδινε  νερό στην πόλη, 2500 χρόνια πριν…

Το θησαυροφυλάκιο El – Khazneh

Προβάλει μέσα από το φαράγγι. Το διασημότερο, ίσως, μνημείο της Πέτρας. Σταματώ για αρκετά λεπτά. Δεν θέλω να χάσω ούτε μία στιγμή της αποκάλυψης. Αγγίζω τα πετρώματα. Προχωρώντας ,σιγά – σιγά, εμφανίζεται ολόκληρο πια. Βυθισμένο, σκαμμένο καλά μέσα στα βράχια, επιβλητικό, αριστούργημα γλυπτικής λαξεμένο σε ψαμμιτικά πετρώματα. Άνθρωπος και φύση μεγαλούργησαν και άφησαν κληρονομιά στην ανθρωπότητα αυτό το δώρο. Η είσοδος στο ναό δεν επιτρέπεται, έτσι αυτόματα κερδίζω το δικαίωμα να φτιάξω τις δικές μου ιστορίες. Οι ιστορικές απόψεις διίστανται. Το μυστήριο, ως προς τη χρήση του, παραμένει άλυτο.

Η Σιωπηλή πόλη της Πέτρας

2500 χρόνια μετά. Η πάλαι ποτέ αστραφτερή πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Ναβαταίων μεταμορφώθηκε, σήμερα, σε μια σιωπηλή πόλη. Περπάτησα σε ότι απόμεινε απ’ αυτήν. Σπίτια, κατακόμβες, τάφοι, ναοί, μουσεία, αμφιθέατρα, κυβερνητικά κτίρια, γίνονται ένα με τα πετρώματα.  Η διαδρομή μέχρι το μοναστήρι Ed – Deir είναι εξίσου συναρπαστική. Μια διαδρομή που στα χνάρια της περπάτησαν Σταυροφόροι, Οθωμανοί, Βεδουίνοι, λεηλάτες, ταξιδιώτες, τουρίστες και κάποιοι άλλοι, τρελοί  ή αν προτιμάς, ονειροπόλοι.

Στην Πέτρα μπορείς να φτιάξεις όποια ιστορία θες εσύ. Αυτό την κάνει τόσο ιδιαίτερη. Τα χρώματά της αλλάζουν, συνέχεια, στο φως. Στην πραγματικότητα, όμως, τα χρώματα της πόλης δεν τελειώνουν ποτέ. Στην Πέτρα, τα χρώματα είναι αιώνια…