«Αρχικά σκέφτηκα να μείνω. Εκείνη, άλλωστε, ήταν η δουλειά μου. Είκοσι ολόκληρα χρόνια, στο χώρο του interior design, σε διαφορετικές εταιρείες, είναι μια μικρή ζωή. Έπειτα δημιούργησα μία λίστα με όλα αυτά που αγαπώ. Τα έβαλα πάνω σε ένα λευκό χαρτί και έμεινα να τα κοιτάζω με αισιοδοξία. Κανένας άνεμος δεν μπορεί να διώξει τα πράγματα που με αγγίζουν. Το μόνο που πραγματικά θέλω, είναι να είμαι ευτυχισμένη. Η πορεία μου, μπορεί να αλλάξει. Τα ίχνη μου, μπορεί να εξαφανιστούν, αλλά θα δημιουργηθούν και πάλι απ’ την αρχή. Θα ήταν όμορφα να αισθάνομαι ξανά ευτυχισμένη. Πόσο μου είχε λείψει αυτό το πράγμα! Τα αληθινά! Έτσι, αποφάσισα να φύγω. Έδωσα την παραίτησή μου. Είκοσι χρόνια στον ίδιο τομέα, ήταν μια μικρή ζωή. Και τι δεν θα έδινα, όμως, να ξεκινούσα μια καινούργια. Με πρωταγωνιστές, όλα αυτά που αγαπώ. Πήρα, λοιπόν, το χαρτί με τα ‘αγαπημένα’ και ξεκίνησα την εξερεύνηση. Δεν μου ήταν δύσκολο. Σταμάτησα στην άκρη του πεζοδρομίου. ‘Νομίζω, εδώ είναι καλά’. Έμεινα να το κοιτάζω με μια μικρή λατρεία. ‘Θέλει πολλή δουλειά ακόμη για να φτιαχτεί, αλλά θα τα καταφέρω!’. Και κάπως έτσι, η αγάπη έγινε ιδέα και η ιδέα έδωσε στο ‘Βινύλιο’… ζωή. Τη δική μου ζωή. Τώρα πια, δεν βλέπω την ώρα να ανάψω τα δεκάδες φωτάκια. Να υποδεχθώ γνωστούς και άγνωστους φίλους. Να βάλω να παίζει η πιο όμορφη μουσική. Ήχοι, χρώματα, γεύσεις, αρώματα… Μια καινούργια αρχή!»

«CUT! Θα τα πούμε στην οδό Αγκύρης, στη Λεμεσό!»

Θαυμάζω τους ανθρώπους οι οποίοι βάζουν τίτλους τέλους, στον κύκλο που έχει ολοκληρωθεί προ πολλού, αποφασίζοντας να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, ξεκινώντας καινούργια πράγματα, ειδικότερα σε μία περίοδο κρίσης και αναθεώρησης καταστάσεων και γεγονότων. Θαυμάζω ακόμη περισσότερο, τους ανθρώπους οι οποίοι μοιράζονται αυτή την αισιοδοξία και τη θετική τους ενέργεια, χωρίς όρια, όρους και περιορισμούς.

Η Βικτώρια, λοιπόν, είναι ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Κι αυτή η αισιοδοξία πλημμυρίζει τους χώρους στους οποίους ελίσσεται, εξελίσσεται και δημιουργεί. Όταν άφησε την τελευταία της δουλειά, αποφασίζει να επαναπροσδιορίσει όλα αυτά που αγαπά, ξεκινώντας ένα ολοκαίνουργιο κεφάλαιο στη ζωή της.

Μαζεύει τις τελευταίες της οικονομίες, πολύ μεράκι και αυθορμητισμό, την αγάπη της για την τέχνη και το καλό κρασί και δημιουργεί ένα ζεστό χώρο, «ανοιχτό» για όλους. Το «Βινύλιό» της παίρνει σάρκα και οστά και γίνεται πραγματικότητα, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά, πως όταν υπάρχει η αυθεντική διάθεση, όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν. Φτάνει να το πιστέψεις.

Το περασμένο Σάββατο, αποφάσισα να την επισκεφθώ. Παρέα με τρεις φίλους, βρεθήκαμε εκεί για να της ευχηθούμε «Καλή αρχή» στο νέο της ξεκίνημα και για να πιούμε ένα ποτήρι κρασί στην υγειά της. Ο χώρος στην οδό Αγκύρας διαμορφώθηκε εξολοκλήρου από την ίδια, φυσικά, αφού ως interior designer έκανε ακριβώς αυτά που είχε στο μυαλό της, έχοντας ως βάση όλα εκείνα που την αγγίζουν και την κάνουν να αισθάνεται μόνο καλά.

Η ενέργεια του χώρου, η φιλοξενία της, η γαλλική μουσική, τα νόστιμα τσιμπήματα, το καλό κρασί (και όχι μόνο), οι λογικές τιμές και το σπιτικό γλυκό της μαμάς, μετέτρεψαν την αρχική μας σκέψη για… «ένα ποτήρι κρασί», σε μια υπέροχη βραδιά γεμάτη από… αισθήσεις!

«Αποφάσισα, να ανοίξω το μαγαζί, με σκοπό να μετουσιωθεί η ενασχόληση μου με την τέχνη και η αγάπη μου για το κρασί και τη μουσική, σε ‘επαγγελματική’ στέγη!»

«CUT! Τελικά, τι έγραψες πάνω στο χαρτί;»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Βικτώρια. Για μένα τα πράγματα ήταν πολύ απλά και συνάμα πολύ δύσκολα. Όταν αποφασίσεις να παραιτηθείς από την υφιστάμενη εργασία σου, πρέπει πρώτα ή άμεσα να έχεις ένα δεύτερο πλάνο για τη συνέχεια. Ειδικότερα στην περίπτωσή μου, όπου η οποιαδήποτε απόφαση επηρεάζει αυτόματα και το μέλλον των παιδιών μου. Έβαλα κάτω τις οικονομίες μου και έγραψα σε ένα λευκό χαρτί μία μικρή λίστα με τα πράγματα που αγαπώ: Η τέχνη, η μουσική, το καλό κρασί και το ωραίο φαγητό, συνδυάστηκαν υπέροχα, με αποτέλεσμα να παρθεί η απόφαση για τη δημιουργία ενός χώρου δικού μου, στον οποίο θα πρωταγωνιστούν όλα αυτά που με αγγίζουν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Παράλληλα, ήθελα αυτός ο χώρος να μην έχει φραγμούς, ούτε ταμπέλες. Να είναι δηλαδή ανοιχτός για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, πολιτικών πεποιθήσεων, θρησκευτικού προσανατολισμού και σεξουαλικών προτιμήσεων.»

Η Βικτώρια ντύνει το «Βινύλιο» με δικές της δημιουργίες αλλά και φίλων καλλιτεχνών. Παρακολουθεί παράλληλα σεμινάρια και μαθήματα γευσιγνωσίας αλλά και wine testing. Δημιουργεί έξυπνα μενού, φτιαγμένα από πραγματικούς δίσκους (βινύλια) προσφέροντας εύγευστα, χορταστικά πιάτα, τα οποία αποτελούνται από σπιτικές αλλά και γκουρμέ γεύσεις, πάντοτε σε απόλυτα λογικές και σωστές τιμολογήσεις. Για το τέλος, κερνά σπιτικό γλυκό της μαμάς.

Κάθε Τετάρτη διοργανώνει «πειραγμένες» βραδιές ρεμπέτικης, ροκ και jazz μουσικής, ενώ τις Παρασκευές και τα Σάββατα, αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν ανάλογα με τη διάθεση της ίδιας και των θαμώνων. Στόχος της, να γεμίσει και τις υπόλοιπες μέρες με πρωτότυπες εκδηλώσεις, φτιαγμένες με το ίδιο μεράκι και την ίδια θετικότητα, την οποία η ίδια υποστηρίζει και μεταδίδει.

«Πες μου κάτι που σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή»

«Θεωρώ ότι έχω φτιάξει ένα χώρο ‘διαφορετικό’. Και θα σου εξηγήσω γιατί. Χθες με ρώτησε κάποιος εάν μπορεί να φέρει το σκύλο του. Του απάντησα ‘Φυσικά και μπορείς!’. Την προηγούμενη βδομάδα κάποιος στο μπαρ σχολίασε ότι ο πίνακας στον τοίχο απεικονίζει δύο γυναίκες – ζευγάρι και ίσως ο χώρος… ‘παρεξηγηθεί’! Του απάντησα ότι ο χώρος είναι ανοιχτός για όλους και δεν δημιουργήθηκε για καμία κατηγορία ανθρώπων. Για όνομα του Θεού! Πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε ένα χώρο ‘διαφορετικό’; Ένας πίνακας με δύο γυναίκες προκάλεσε ένα άκυρο σχόλιο, το οποίο όμως μου δίνει την ευκαιρία να τονίσω και να μεταφέρω το δικό μου μήνυμα μέσω της εκστρατείας σας. Στο ‘Βινύλιο’ αποδεχόμαστε τη ‘διαφορετικότητα’ και την κάθε ‘διαφορετικότητα’ η οποία μπορεί κάποιους να ενοχλήσει, κι ας κατηγορηθούμε για ‘γκετοποίηση’. Αυτός ο χώρος έγινε με κόπο, αγάπη, πάρα πολλή αγάπη και απόλυτο σεβασμό προς τον κάθε υποψήφιο θαμώνα – πελάτη. Και σε αυτό είμαι έντονη. Straight, gay, μαύρος, άσπρος, ορθόδοξος, καθολικός, φιλόζωος και μη, για εμένα δεν κάνει καμία διαφορά, ούτε σκοπεύω να μποϊκοτάρω, να περιθωριοποιήσω ή να δικαιολογήσω τα ‘πιστεύω’ μου ή τον πίνακα που ανάρτησα στον τοίχο! Δεν το έκανα ποτέ, κι ούτε σκοπεύω να το κάνω τώρα. Και ναι! Εάν θες να περάσεις απ’ το ‘Βινύλιο’ για ένα ποτήρι κρασί, παρέα με το σκύλο σου, η πόρτα μας είναι ανοιχτή!».

«CUT! Είναι υπέροχη η Edith Piaf!»

Η Βικτώρια έχει έντονες απόψεις οι οποίες πηγάζουν από τις δικές της αντιλήψεις σε σχέση με την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης αλλά και του σεβασμού προς όλες τις κατευθύνσεις. Οτιδήποτε άλλο, απλώς δεν την αφορά.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Βικτώρια. Προχθές είχαμε βραδιά πειραγμένου ρεμπέτικου! Περάσαμε υπέροχα! Έρχονται ακόμη περισσότερα όμορφα πράγματα, γεμάτα μουσική, αγαπημένους φίλους, πολύτιμες γεύσεις και καλό αυθεντικό κρασί!»

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο της Βικτώριας Χαραλάμπους, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 100 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού)

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…