«Γνώριζα από την αρχή τι ακριβώς συνέβαινε και ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω ακόμη και το χειρότερο σενάριο. Σήμερα, έξι μήνες μετά, η δύναμη μέσα μου όχι μόνο δεν έχει εξαφανιστεί, αλλά έχει μεταμορφωθεί σε κάτι διαφορετικό, πολύ πιο ανώτερο από τα συνηθισμένα. Όλα έγιναν με δική μου ευθύνη, καθώς ζήτησα να είμαι ενήμερος για την παραμικρή λεπτομέρεια. Υπέγραψα το χαρτί, έδωσα τη συγκατάθεσή μου, αν και ήμουν αντιμέτωπος με τον κίνδυνο να μην περπατήσω ποτέ ξανά. Μέσα από αυτή τη δοκιμασία, αναθεώρησα μια ολόκληρη ζωή και έμαθα από πρώτο χέρι ότι η δύναμη μέσα μας δεν έχει όρια, ούτε σύνορα, ούτε φραγμούς. Στο χέρι μας είναι να ξεπεράσουμε ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό. Να προσπαθήσουμε να ‘σώσουμε’ μια ζωή. Τη δική μας ζωή. Αυτός είναι ο ρόλος μας…».

«CUT! Ανακάλυψε τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου!»

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα σε αυτή την ιστορία. Ακόμη και η συνάντησή μας. Ο χρόνος, βλέπεις, τρέχει ορμητικός, είναι ανυποχώρητος, επανεξετάζει, αναστατώνει και καθορίζει ξανά τα στοιχεία, μέχρι να λυθεί το αίνιγμα που βρίσκεται μπροστά μας.

Συναντηθήκαμε μόλις πριν από δύο μέρες, λίγο μετά την επιστροφή του από τη Γερμανία. Με περίμενε στη θάλασσα, παρέα με μια φίλη, την Ελένη. Η Ελένη είναι ο φύλακας άγγελός του, όπως και τόσοι άλλοι φίλοι, αλλά και η οικογένειά του, οι οποίοι εξακολουθούν να τον στηρίζουν και να τον φροντίζουν στο έπακρον, παραμένοντας οι πιο πιστοί υποστηρικτές, δίπλα του, μέχρι να ξεπεράσει, όσο πιο ανώδυνα γίνεται, τη δύσκολη δοκιμασία που εμφανίστηκε μπροστά του.

Η ιστορία του, μας «ταξιδεύει» έξι μήνες πίσω. Νοέμβριος του 2014, όπου βρέθηκε στην Αθήνα για να παρακολουθήσει επαγγελματικό σεμινάριο, όταν ξαφνικοί κι έντονοι πόνοι στη σπονδυλική στήλη, κυριολεκτικά τον παρέλυσαν.

«Κάθισα στο έδαφος. Δεν μπορούσα να περπατήσω. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Με βοήθησε ένας άγνωστος κύριος. Εύχομαι να είναι πάντα καλά, όπου κι αν βρίσκεται. Στη συνέχεια, το ασθενοφόρο με μετέφερε στο νοσοκομείο. ‘Είστε παράλυτος’ μου είπε ο γιατρός. ‘Θα πρέπει να κάνουμε κάποιες εξετάσεις και θα σας ενημερώσουμε για το τι θα γίνει στη συνέχεια…’. Έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και μου ανακοινώθηκε η διάγνωση…».

«Έτσι άρχισαν όλα…»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Λούης. Βρέθηκα στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους, όταν οι πόνοι στη σπονδυλική στήλη έγιναν αφόρητοι. Επισκέφθηκα το νοσοκομείο για παυσίπονη ενέσιμη θεραπεία. Λίγο μετά τη θεραπεία, προσπάθησα να επιστρέψω πίσω στις υποχρεώσεις μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, έπεσα στο έδαφος. Δεν μπορούσα να περπατήσω. Στις πρώτες ιατρικές εξετάσεις, μου ανακοίνωσαν απλώς ότι έμεινα παράλυτος. Στη συνέχεια, οι εξετάσεις έδειξαν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασής μου. Τη μετατόπιση δίσκου, το σπάσιμο και το μοιραίο κτύπημα στο μυελό των οστών. Αυτό προκάλεσε την αναπηρία και έφερε στην επιφάνεια τον ορατό κίνδυνο, να μην περπατήσω ξανά. Έπρεπε να μπω αμέσως στο χειρουργείο. Με ενημέρωσαν ότι η επέμβαση που θα ακολουθούσε ήταν δύσκολη, ριψοκίνδυνη και το ποσοστό επιτυχίας χαμηλό. Αποδέχθηκα να προχωρήσω με την επέμβαση, έτσι έδωσα τη συγκατάθεσή μου. Υπέγραψα το χαρτί, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί στη συνέχεια. Θυμάμαι, λίγο πριν μπω στο χειρουργείο, ο γιατρός με ενημέρωσε πως όταν ξυπνήσω, μετά την αναισθησία, θα με τσιμπήσουν με μια βελόνα στα πόδια. Εάν πονούσα ή έστω εάν ένιωθα κάτι, αυτό θα σήμαινε πως η επέμβαση πέτυχε. Εάν συνέβαινε το αντίθετο, τότε θα αντιμετώπιζα το μοιραίο. Η εξέταση με τη ‘βελόνα’ ήταν καθοριστική. Έκλεισα τα μάτια και ευχήθηκα να πάνε όλα καλά…».

Η χειρουργική επέμβαση ολοκληρώνεται και οι γιατροί τον περιμένουν να ξυπνήσει για να πραγματοποιήσουν τον προαναφερόμενο έλεγχο. Ο Λούης αναγνωρίζει την αίσθηση της βελόνας. Η πρώτη μάχη στέφεται με επιτυχία έτσι είναι έτοιμος πια να αντιμετωπίσει ότι χρειαστεί, ώστε να επιτύχει και την ομαλή επιτυχία της ανάρρωσής του. Από την πρώτη στιγμή, είναι νοητικά καλά, δεν αφήνει τις αρνητικές σκέψεις να τον καταβάλουν αλλά είναι και ρεαλιστής, έτοιμος να αντικαταστήσει τα προηγούμενα όνειρά του, με καινούργια. Να ζήσει μια κανονική ζωή, δηλαδή, δίπλα στους ανθρώπους που αγαπά.

«Μέσα σε όλο τον πόνο και τη ψυχική ταλαιπωρία, ήμουν πολύ ευτυχισμένος. Γνώριζα ότι θα ακολουθήσει μια τεράστια προσπάθεια εκ μέρους μου για να περπατήσω ξανά και η επιτυχία της επέμβασης, μου έδωσε το έναυσμα και το περιθώριο για ελπίδα. Από εκείνη τη στιγμή, δεν το έβαλα κάτω. Δεν σταμάτησα ούτε λεπτό να ονειρεύομαι. Θέλω όμως να σου τονίσω κάτι. Εάν για οποιονδήποτε λόγο συνέβαινε το αντίθετο αποτέλεσμα, θα κρατούσα την ίδια στάση. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι τόσο σοβαρό, αναθεωρείς το καθετί και εκτιμάς το κάθε δευτερόλεπτο που είσαι ζωντανός…».

«Τι ακολούθησε στη συνέχεια;»

«Επέστρεψα πίσω στην Κύπρο όπου έμεινα για δύο μήνες καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, μέχρι την επούλωση των πληγών. Οι συχνές επισκέψεις μου στο Κέντρο Αποκατάστασης δεν στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία, λόγω του ότι στην Κύπρο, δυστυχώς, είμαστε ακόμη πολύ πίσω στο συγκεκριμένο τομέα, έτσι αποφάσισα να συνεχίσω τη θεραπεία μου στη Γερμανία. Η θεραπεία μου θα ολοκληρωθεί σε δύο περίπου χρόνια. Οι συνθήκες στο Κέντρο Αποκατάστασης στη Γερμανία είναι εξαιρετικές και τα μέλη της Ομάδας που με φροντίζουν, είναι πλήρως εκπαιδευμένοι και έμπειροι για τέτοιου είδους περιστατικά. Θυμάμαι, μόλις επέστρεψα πίσω στην Κύπρο, μετά την επέμβαση, στο Κέντρο Αποκατάστασης δεν γνώριζαν ή δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν να κάνω κανονικό μπάνιο. Μια απλή αλλά τόσο σημαντική και απαραίτητη ανάγκη για τον κάθε άνθρωπο. Με την κάθοδό μου στη Γερμανία, το μπάνιο ήταν για αυτούς μια απλή καθημερινή, συνηθισμένη διαδικασία μαζί με τα τόσα άλλα, τα οποία με βοήθησαν σήμερα να σταθώ ξανά στα πόδια μου…».

Η συνέχεια της ιστορίας του, μοιάζει λίγο – πολύ με την «Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον». Στα 29 του χρόνια, γίνεται ξανά μικρό παιδί. Οι πρώτες προσπάθειες για να περπατήσει, αρχίζουν με μπουσουλήματα, στη συνέχεια με τη βοήθεια τεχνιτών στηριγμάτων και σήμερα μέσω φυσιοθεραπειών. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία, διαφυλάσσει τον εαυτό του με απίστευτα στοιχεία δύναμης, ενέργειας, αυτοπεποίθησης και αντοχής. Με τη συμπαράσταση και τη βοήθεια της οικογένειας και των φίλων του, οι προσπάθειές του αποδίδουν και η εξέλιξη της θεραπείας του μπορεί να θεωρηθεί και έως ένα μικρό θαύμα ζωής.

«Από την πρώτη στιγμή αποφάσισα να το αντιμετωπίσω με όλη την ενέργεια και τη δύναμη που έχω μέσα μου. Η δοκιμασία ήταν επώδυνη από την αρχή και συνεχίζει να είναι πολύ δύσκολη, αλλά δεν το βάζω κάτω. Δημιούργησα στο μυαλό μου ένα πλάνο ανάρρωσης και ελπίδας, με αποτέλεσμα να μπορώ να προβλέπω και να αναγνωρίζω, κάθε φορά, το επόμενο βήμα της εξέλιξής μου. Εντάχθηκα άμεσα στην καθημερινότητα και τις παλιές μου συνήθειες, με κύριο γνώμονα το γεγονός πως θα γίνω καλά. Έτσι, η ανάρρωσή μου εξελίσσεται ομαλά».

«CUT! Κινείται μαζί με το χρόνο, μεθοδικά και αποφασιστικά»

Η μητέρα του τα παράτησε όλα, για να είναι μαζί του σε αυτή τη δοκιμασία, απ’ το πρώτο λεπτό. Οι φίλοι του έγιναν συνταξιδιώτες σε κάθε καινούργιο του βήμα, όπου μέσα από αυτό του δίνουν τη δύναμη και το θάρρος για να συνεχίσει τις προσπάθειές του. Μέσα από το «ταξίδι» του, συνειδητοποιεί και καταγράφει ότι όσοι άνθρωποι επέλεξε στο παρελθόν να είναι στη ζωή του, δεν τον απογοήτευσαν ούτε για μια στιγμή και σήμερα μοιράζεται μαζί τους τη δική του υπόσχεση: Ότι σύντομα θα γίνει καλά.

Σηκώνεται απ’ τη θέση του. Η Ελένη τον βοηθά. Ψάχνουμε μαζί το σημείο για να βγάλουμε τις δικές του φωτογραφίες. Ανακαλύπτω ότι η προσπάθειά του για να σταθεί και να προχωρήσει λίγο πιο πέρα, γίνεται με δυσκολία αλλά συγχρόνως με μια απίστευτη αυτοσυγκέντρωση, την οποία αποκαλώ… δύναμη ψυχής.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Λούης. Δεν έχω καταφέρει να οδηγήσω ακόμη. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, θα το κάνω!».

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο του Λούη Κουμπαρή, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 200 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού).

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…