Παρασκευή και 13, παρουσιάστηκε στη Λευκωσία, με πολύ μεγάλη επιτυχία, η ποιητική συλλογή του αγαπημένου μου φίλου, Στέφανου Παντελίδη. Πιο κάτω, ολόκληρη, η “Εκτός Νόρμας” ομιλία μου, στην εκδήλωση.

“Για όσους δεν με γνωρίζουν, ονομάζομαι Κώστας, θα γίνω 36 χρονών, σε λίγες ημέρες, γεννήθηκα στη Λευκωσία, παρόλο που, εντελώς μεταξύ μας, νομίζω ότι είμαι υιοθετημένος, λόγω διαφόρων οικογενειακών θεωριών συνωμοσίας, οι οποίες ακόμη με καταδιώκουν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα.

Είμαι μόνιμος κάτοικος Λεμεσού τον τελευταίο χρόνο, οδηγώ ένα μπλε Peugeot τα τελευταία δέκα χρόνια, είμαι φίλος με τον Στέφανο Παντελίδη τα τελευταία 10 χρόνια, επίσης, και από τους πρώτους (νομίζω) που είχαν την τύχη, τη χαρά και την τιμή να διαβάσουν την «Εκτός Νόρμας» ποιητική συλλογή, όταν αυτή ήταν ακόμη στα χαρτιά και το μυαλό του Στέφανου Παντελίδη.

Να σας πω όλη την αλήθεια, ήλπιζα πως η πρώτη του ποιητική συλλογή θα ήταν αφιερωμένη στα δεκάχρονα της φιλίας μας αλλά λόγω του ότι τον έστησα δεκάδες φορές, σε δεκάδες συναντήσεις που δεν κάναμε ποτέ, για να με τιμωρήσει, μάλλον, εμπνεύστηκε το ποίημα «Αιμορροΐδες», στη σελίδα 30, για να μου θυμίζει εκείνο το εξευτελιστικό ραντεβού κολονοσκόπησης, σε μια ακατονόμαστη κλινική, στη Λευκωσία, σε μια ύστατη προσπάθεια να ησυχάσω, μία για πάντα από αυτές.

Πριν από ένα χρόνο, περίπου, ο Στέφανος, μου μίλησε για πρώτη φορά, για την “Εκτός Νόρμας” ποιητική συλλογή του.

Θα σας μιλήσω πάλι ειλικρινά. Δεν είμαι φανατικός οπαδός της ποίησης παρόλο που το «Μονόγραμμα» του Ελύτη ακόμη με κάνει να δακρύζω, κάθε φορά που το διαβάζω ή, θυμάμαι, όταν ταξίδεψα στην Αλεξάνδρεια, πριν από λίγα χρόνια, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να επισκεφθώ το σπίτι του Καβάφη και μετά τη γνωστή βιβλιοθήκη.

Με τους σύγχρονους ποιητές, ως αναγνώστης, δεν έχω ιδιαίτερη σχέση, γιατί πολύ απλά ο κύκλος της ποίησης για μένα έκλεισε στην προσπάθειά μου πολλές φορές να αντιληφθώ τον όρο «τι θέλει να πει ο ποιητής;» όταν πήρα στα χέρια μου αμέτρητες ποιητικές συλλογές που απλώς δεν έτυχε να με αγγίξουν ή, εγώ, ως άσχετος με την ποίηση, δεν κατάφερα ποτέ να καταλάβω αυτά που ήθελε να πει τελικά ο σύγχρονος ποιητής.

Όταν ο Στέφανος, μου ανακοίνωσε την ύπαρξη της “Εκτός Νόρμας”, η πρώτη μου αντίδραση ήταν «Τι στο καλό πάει να κάνει;» αφού, κατά την ταπεινή άποψή μου, η ποίηση είναι ίσως ο δυσκολότερος τρόπος έκφρασης, ειδικότερα σε μια εποχή που ένα ποίημα μπορεί να εξελίξει τον wanna be – ποιητή σε μία καρικατούρα του εαυτού του ή το συναίσθημα του wanna be – ποιήματος, βγαλμένο από στίχους εποχιακών σουξέ.

Η “Εκτός Νόρμας”, προς μεγάλη μου έκπληξη είναι… ανατρεπτική και γεμάτη συγκινήσεις.

Θυμάμαι, όταν διάβαζα για πρώτη φορά τα ποιήματά της συλλογής.

Τα ποιήματα, για μένα που γνωρίζω λίγο περισσότερο τον Στέφανο, μπορώ να πω με σιγουριά πια, ότι είναι βιωματικά, γεμάτα από συναισθήματα και μηνύματα λύπης, χαράς, νοσταλγίας, επανάστασης, ρεαλισμού, θυμού, απογοήτευσης, περηφάνιας, ευτυχίας, δυστυχίας, αγάπης.

Ναι. Είμαι σίγουρος πια. Η «Εκτός Νόρμας» τελικά δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Η «Εκτός Νόρμας» είναι μία ολόκληρη ζωή, η ζωή του Στέφανου, η δική σου ζωή, η δική μου ζωή, γραμμένη ανατρεπτικά, ωμά, ρεαλιστικά, ποιητικά, μέσα σε μόνο 80 σελίδες. 80 σελίδες συναισθημάτων λύπης και χαράς.

Πρόσφατα, ο Στέφανος, με μία δόση μικρής ανασφάλειας, με ρώτησε, «ποιο είναι το αγαπημένο σου ποίημα από τη συλλογή;»Του απάντησα, «Είναι τόσα πολλά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο».

Σήμερα, θα σας εκμυστηρευτώ το αγαπημένο μου αλλά και τη μαγεία της «Εκτός Νόρμας», γιατί το αγαπημένο μου ποίημα από τη συλλογή, προέκυψε μετά από ένα περιστατικό που θα αναφέρω πιο κάτω.

Το περασμένο Σάββατο, λοιπόν, το βράδυ, κάποιος κοντινός μου άνθρωπος με ρώτησε, «Με αγαπάς;». Απάντησα «Ναι. Σε αγαπώ». Αμέσως μετά, με ρώτησε ξανά… «Πόσο πολύ;». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, την απάντηση στην ερώτηση την έδωσε η «Εκτός Νόρμας» και το αγαπημένο μου, πια, ποίημα με τίτλο «Προς άπειρες νεαρές».

«Προς άπειρες νεαρές»

«Μ΄ αγαπάς;»

 Μην τον ρωτάς.

Δεν κρύβεται η αγάπη.

Ό,τι κι αν απαντήσει.

«Πόσο;»

Μην τον ρωτάς.

Δεν έχει πόσο.

Μόνο ναι ή όχι.

Στέφανέ μου… καλοτάξιδο.

Συγχαρητήρια στον Νικόλα και την Ιωάννα της A BOOKWORM publications, για την υπέροχη έκδοση!

Σας ευχαριστώ πολύ.”

Κώστας Χάρπας. 13 Ιουνίου, 2014