ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

(από το www.ilovestyle.com)

Σε ποιες πόλεις του κόσμου το συναντήσαμε

Το «Όσο χρειαστεί» είναι ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε μόλις πριν από τρεις μήνες και αμέσως ξεχώρισε για την απλότητα, τη διαφορετικότητα στη γραφή και την αμεσότητα του συγγραφέα προς τον αναγνώστη. Πρόκειται για ιδιωτική έκδοση, πολύ προσεγμένη, που απέκτησε ήδη πολλούς φανατικούς αναγνώστες.Αρκεί κανείς να επισκεφτεί τη σελίδα του συγγραφέα του βιβλίου, Κώστα Χάρπα, στο facebook όπως επίσης και το blog www.costasharpas.com,  για να εντοπίσει την τάση των αναγνωστών του βιβλίου να φωτογραφίζουν το βιβλίο σε διάφορες πόλεις του κόσμου (Στοκχόλμη, Βέλγιο, Λονδίνο, Χανιά, Ισπανία). Αποκλειστικές πληροφορίες του Ilovestyle.com, αναφέρουν ότι Έλληνας σκηνοθέτης εξέφρασε το ενδιαφέρον του για μελλοντική πιθανή μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη ενώ σε επικοινωνία μας με τον Κώστα μας ανέφερε ότι «το βιβλίο μεταφέρει το μήνυμα ‘back to basics’ και προτεραιότητά του, αυτή τη στιγμή, στα δύσκολα που περνά η χώρα, είναι όπως μέρος των καθαρών εσόδων του βιβλίου να διατεθούν σε συγκεκριμένους φιλανθρωπικούς οργανισμούς. Ήδη όπως μαθαίνουμε €400 έχουν δοθεί σε συγκεκριμένα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Με την κάλυψη όλων των εξόδων της έκδοσης, θα ακολουθήσουν κι άλλες εισφορές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που όχι μόνο ταξιδεύει αλλά σε ταξιδεύει και σένα και σε κάνει να επανεκτιμήσεις αξίες όπως η φιλία, ο έρωτας, η οικογένεια. Όσοι το διάβασαν το «ερωτεύτηκαν» με την πρώτη ματιά αφού το εξώφυλλο, μια ειδυλλιακή φωτογραφία του Λονδίνου, σε κερδίζει αμέσως και προτρέπουν να ξεκινήσεις την ανάγνωσή του το συντομότερο. Μία από αυτές και η Ευριδίκη αφού με post της στην προσωπική της σελίδα στο facebook μας το προτείνει όπως επίσης και ο Ράι Χριστοφόρου. Εσύ ακόμη;

Pisa Italy

Info: Το βιβλίο κυκλοφορεί σε Κύπρο σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και Ελλάδα μέσω του on line bookshop www.vivliolatris.com.

Η ΘΑΛΑΣΣΑ

“Την πήρα στην αγκαλιά μου. Την άφησα να κλάψει. Ήξερα πολύ καλά την έννοια της απώλειας και τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσω μέχρι να την κρύψω βαθιά, μέσα στην ψυχή μου. Είναι βασανιστικό να φεύγουν άνθρωποι απ’ τη ζωή μου, από δική τους ή δική μου επιλογή. Η πληγή απλώς επουλώνεται προσωρινά και ταξιδεύει αργά στο πέρασμα των χρόνων. Ύστερα, φωλιάζει ύπουλα στο παρελθόν (…) Οι ανοικτοί λογαριασμοί με κρατούσαν πίσω. Καμιά φορά, με ταρακουνούσαν. Έκλαψα κι εγώ μαζί της. Για τον Μάρκο, τα καλοκαίρια μας στη θάλασσα και την απρόσμενη φυγή του στο Λονδίνο. Για εκείνα τα χρόνια που πνίγηκαν ανέλπιστα μες στα μικρά μας λάθη (…) Σταμάτησα στην άκρη του πεζοδρομίου. Την είδα ν’ απομακρύνεται. Έμοιαζε σαν ναυαγός, σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας, απορίας και σύγχυσης. Ένα ταξίδι που έμεινε στη μέση, από δική της επιλογή. Η απομυθοποίηση του Άρη δεν ήρθε ποτέ. Η θάλασσα κράτησε τα μυστικά μας, κλειδώνοντάς τα στο βυθό της”.
Κ.Χ – ‘η θάλασσα / όσο χρειαστεί’

dead sea

 

"Καταδικασμένος, να ονειρεύομαι εκείνα τα ταξίδια…"