Tag Archives: 43 ΧΑΜΟΓΕΛΑ

ΧΑΜΟΓΕΛΟ 16: “ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!”

«Η δική μας αποστολή είναι ξεκάθαρη. Συμπορευόμαστε με όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι σήμερα μας χρειάζονται. Βρισκόμαστε εδώ για ψυχολογική στήριξη και ουσιαστική παροχή βοήθειας. Οποιοσδήποτε χτυπήσει την πόρτα μας, εμείς πρώτα θα βοηθήσουμε κι αργότερα θα αναζητήσουμε τα ‘δικαιολογητικά’ ή την ‘αιτία’. Για εμάς το ‘μήνυμα’, είναι μπροστά μας και είναι απαράβατο. Το ζούμε, το υποστηρίζουμε και το αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Κανένα παιδί δεν πρέπει να λιποθυμά από την πείνα. Κανένας φοιτητής δεν πρέπει να διαβάζει με άδειο στομάχι. Κανένας ναρκομανής δεν πρέπει να μένει αβοήθητος στη μάχη του. Καμία οικογένεια δεν πρέπει να στερείται τα απαραίτητα αγαθά για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Δεν τίθεται μόνο θέμα στήριξης, αλλά και επιβίωσης. Χτυπήστε μας την πόρτα! Το γάλα, το ψωμί, τα όσπρια, τα φρούτα, τα ρούχα, οι πάνες των παιδιών και πολλά άλλα, είναι για κάθε οικογένεια οι βασικότερες ανάγκες τις οποίες προσφέρουμε καθημερινά, εκεί όπου υπάρχει πραγματικό πρόβλημα. Και υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα! Δεν μπορούμε να προσπερνούμε έτσι απλά τις δύσκολες καταστάσεις της σημερινής πραγματικότητας…»

«CUT! Καλημέρα! Ονομάζομαι Κώστας. Έρχομαι από τα 43 Χαμόγελα!»

20150305_093208

Όταν αποφάσισα να επισκεφθώ το Πολυδύναμο Κέντρο «Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων», της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού, για να περάσω λίγες στιγμές μαζί με το μόνιμο προσωπικό αλλά και τους εθελοντές, τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα. Λίγο η αρχική μου ανησυχία, ως προς την πιθανή εξέλιξη της συνάντησης σε «τυπική», λίγο η αμηχανία της παρακολούθησης των καθημερινών εργασιών, διαδικασιών και δραστηριοτήτων του Κέντρου, καθώς και το γεγονός ότι κατά κάποιον τρόπο «εκπροσωπούσα» την κλινική αλλά και τους 43 συμμετέχοντες της εκστρατείας μας, καθιστούσαν το άγχος, στο δικό μου μυαλό, δικαιολογημένο.

Ο σεφ του προγράμματος, Γιάννης Φασουλιώτης, με περίμενε χαμογελαστός στην είσοδο της Μητρόπολης απομακρύνοντας το άγχος και την αμηχανία από το πρώτο λεπτό. Πρώτα, με ξενάγησε στην κουζίνα και τα εστιατόρια, όπου καθημερινά παρασκευάζονται εκατοντάδες προγεύματα για παιδιά αλλά και γεύματα για άνεργους, ψυχικά ασθενείς, ηλικιωμένους και άπορες οικογένειες. Γεύματα προσφέρονται επίσης στα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών και όχι μόνο, του Προγράμματος ΑΜΑΛΘΕΙΑ, καθώς και στους φοιτητές του ΤΕΠΑΚ.

Στη συνέχεια, περπατήσαμε μαζί μέχρι το Πολυδύναμο Κέντρο, όπου εκεί μας υποδέχθηκαν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις, ήπιαμε τον πρώτο καφέ της ημέρας, επισκεφθήκαμε τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις, μέχρι που βρέθηκα στο γραφείο του Χρίστου Παπαδόπουλου, συντονιστή και υπεύθυνου των εργασιών του Κέντρου, ο οποίος σήμερα μοιράζεται μαζί μας τη δική του(ς)… ιστορία.

Τελικά, οι αρχικές μου σκέψεις ως προς την εξέλιξη της επίσκεψης, ήταν αδικαιολόγητες. Ο Χρίστος Παπαδόπουλος, η Ομάδα του (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, προσωπικό και εθελοντές) με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν περίμενα τέτοιου μεγέθους υποδοχή, φιλοξενία και αγάπη.

Γιούλη, Μαρία, Γιάννη, Αλέξη και φυσικά, κ. Χρίστο, σας ευχαριστώ για όλα!

«Εν συντομία… ποια είναι η δική σας ιστορία;»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Χρίστος. Πρώτα, θα αναφερθώ σε μία υπόσχεση που έδωσα και τήρησα: ‘Όταν αφυπηρετήσω, θα προσφέρω εθελοντικά τις υπηρεσίες μου, όπου με χρειαστούν’. Μια τέτοια υπόσχεση έδωσα, λοιπόν, πριν από χρόνια και σήμερα είμαι ευγνώμων γιατί κατάφερα να την υλοποιήσω και να βρίσκομαι εδώ, μαζί με μια ξεχωριστή Ομάδα η οποία αποτελείται από κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους και δεκάδες εθελοντές. Άλλωστε, για περισσότερα από 44 χρόνια, εργάστηκα ως κοινωνικός λειτουργός, νομικός και συντονιστής, σε διάφορα προγράμματα Κοινωνικής Πρόνοιας, σε Κύπρο και Ελλάδα. Το 1973, ήμουν ο υπεύθυνος για το πρόγραμμα της αμερικανικής συνομοσπονδίας ‘Save the children federation’, μέσω του οποίου βοηθήθηκαν χιλιάδες παιδιά στην Ελλάδα. Το 1976, επέστρεψα στην Κύπρο, όπου εργοδοτήθηκα από το Γραφείο Ευημερίας. Αφυπηρέτησα το 2010. Έκτοτε, ως εθελοντής, τηρώντας την υπόσχεσή μου, βρίσκομαι στη θέση του Εκτελεστικού Διευθυντή στο Πολυδύναμο Κέντρο ‘Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων’, της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Θέλω να διευκρινίσεις και να τονίσεις κάτι πολύ σημαντικό. Δεν με γέμιζε καθόλου ο όρος ‘Δημόσιος Υπάλληλος’. Στη δική μου περίπτωση, λειτουργούσα ως ‘Υπηρέτης των Ανθρώπων’.»

«Μιλήστε μας για το Κέντρο και τα προγράμματά του»

«Το Πολυδύναμο Κέντρο δημιουργήθηκε το 2003 με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιου. Πέραν των υφιστάμενων προγραμμάτων, του Κέντρου Οικογενειακής Καθοδήγησης (ΚΟΚ), του Κέντρο Προστασίας και Απασχόλησης Παιδιών «Αμάλθεια» και του Κέντρου Προσφοράς Αγάπης «Η Παραμυθία», το Πολυδύναμο της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού παρέχει καθημερινά προγεύματα και γεύματα σε μαθητές, φοιτητές, ηλικιωμένους και άνεργους. Συγκεκριμένα, ετοιμάζονται καθημερινά περισσότερα από 2500 σάντουιτς – προγεύματα και περισσότερα από 1500 γεύματα. Παράλληλα, έχουν προσφερθεί μέχρι σήμερα πέραν των 8000 πακέτων με τρόφιμα σε 8000 οικογένειες (400 πακέτα κάθε μήνα). 

Αν υπολογίσεις το πραγματικό κόστος, μεταφράζεται σε χιλιάδες ευρώ την ημέρα, το οποίο αναλαμβάνει η Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού, πάντοτε με τη βοήθεια του Θεού και με τη συμπαράσταση πολλών ανώνυμων και επώνυμων συμπατριωτών μας, μέσω χορηγιών αλλά και άλλων πρωτοβουλιών όπως τη δική σας, τα οποία μας στηρίζουν και για τα οποία είμαστε ευγνώμονες».

Το Πολυδύναμο Κέντρο «Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων», διαχειρίζεται καθημερινά δεκάδες υποθέσεις οικογενειακής στήριξης, πάντοτε μέσα σε πλαίσια εχεμύθειας, σεβασμού και διακριτικότητας, από το επιστημονικό προσωπικό του Κέντρου. Κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, μουσικοί και σεφ, μαζί με δεκάδες εθελοντές βρίσκονται καθημερινά στο Κέντρο για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

«Θέλω να τονίσεις το έργο των εθελοντών. Πολλοί από αυτούς βρίσκονται εδώ καθημερινά από τις πρωινές ώρες για να βοηθήσουν στις διαδικασίες μας. Η προετοιμασία, η ετοιμασία και η διανομή των προγευμάτων, των γευμάτων αλλά και των πακέτων τροφίμων για τις οικογένειες που τα χρειάζονται, θα ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί χωρίς την πολύτιμη βοήθεια των εθελοντών μας…».

«CUT! Θα βγάλουμε φωτογραφία με την ομάδα σας;»

20150305_093018

Ο κ. Χρίστος και η υπόλοιπη ομάδα χαμογελούν ανεπιτήδευτα. Μιλούν με περηφάνια αλλά συνάμα και με απεριόριστη σεμνότητα για το έργο που επιτελούν. Προτιμούν να μην πουν περισσότερα. Έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά τα χρόνια επέλεξαν να κρατούν μία στάση διακριτική, μακριά από «φώτα» και «δελτία τύπου», αφού κύρια προτεραιότητά τους είναι η συνεχής ενασχόληση μέσω του κοινωνικού έργου που επιτελούν.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Χρίστος. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον. Ωστόσο, ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο. Προς το παρόν, αντιμετωπίζουμε την κρίση του σήμερα αθόρυβα, ταπεινά, με μοναδικό όπλο την αγάπη, τη βοήθεια και το χαμόγελό μας…».

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Πολυδύναμο Κέντρο «Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων», επικοινωνήστε στα τηλέφωνα 25 341894 και 25341785.

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο του Χρίστου Παπαδόπουλου, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 150 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού)

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

20150305_092436

20150305_101025

20150305_092524

20150305_093214

banner

ΧΑΜΟΓΕΛΟ 15: “ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΤΡΩΣΗ ΕΚΕΙ ΕΞΩ!”

Μαζεύει γνώσεις οι οποίες τον ακολουθούν ως μέρος της μνήμης του. Συγκεντρώνει στοιχεία από το φως και το σκοτάδι. Επεξεργάζεται εικόνες της ημέρας και της νύχτας. Τραγουδά ροκ μουσική παρέα με την μπάντα του, τις «Τρούφες». Γράφει εξαιρετικούς στίχους και ποιήματα, παίζει καλή μπάλα – ανερχόμενος συγγραφέας και ποδοσφαιριστής δηλαδή – αλλά και πρωταγωνιστής στη θεωρία και την πράξη στο μάθημα του πιάνου. Ρεαλιστής, ονειροπόλος, αυθόρμητος και μερικές φορές, ανάλογα με τη διάθεσή του, λιγάκι «παρανοϊκός» αν και προτιμά να ακροβατεί πάνω στα λογικά και τα παράλογα. Η φύση, άλλωστε, του πρόσφερε απλόχερα όλα τα απαραίτητα αγαθά για να μεγαλουργήσει. Αυθεντικά ταλαντούχος, γητευτής σε ένα ολόκληρο μέλλον που τον περιμένει να το κατακτήσει, ένα «ασυμβίβαστο» μυαλό της νέας γενιάς, ετών… μόλις δεκαεπτά.

CUT! «Αν γίνεις κύκλος εσύ ο ίδιος, κύκλος πλήρης, ολοκληρωμένος, μέσα σου αρχή και τέλος θα συναντηθούν» (Όσσο – ‘Ομιλίες πάνω σε κείμενα του Ηράκλειτου. Η κρυμμένη Αρμονία’)

20150304_160159-low

Καθόμαστε με τη μητέρα του, τη Θάλεια, και διαβάζουμε τα ποιήματά του. Τον παρακολουθούμε να παίζει πιάνο, ενώ παράλληλα, εκείνος συμμετέχει με πάθος στις συνομιλίες μας, ως γνώστης θεμάτων και ισάξιος συνομιλητής. Στη συνέχεια, αποφασίζει να μας αφήσει μόνους όταν μας ανακοινώνει ότι οι φίλοι του τον περιμένουν για να παίξουν ποδόσφαιρο. Εκεί έρχεται και πάλι η γνωστή «αναλαμπή» για την ηλικία του.

Και τώρα, ας περάσουμε στη δική μου. Στην ηλικία των τριάντα έξι, συνειδητοποιώ πως μεγάλωσα αρκετά, τόσο – όσο για να μην γνωρίζω πολλά πράγματα για τη νέα γενιά. Μέχρι πρόσφατα μάλιστα, πίστευα ότι η δική μου ήταν η νεώτερη, μέχρι που ένα πρωί εμφανίστηκαν οι πρώτες άσπρες τρίχες στα μαλλιά, η ανεπιθύμητη κοιλίτσα και οι ρυτίδες (φυσικά) γύρω από τα μάτια, οι οποίες με έβαλαν για τα καλά στη θέση μου και δεν λένε με τίποτα να αναστείλουν την εξέλιξή τους.

Και αφού, λοιπόν, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σταματήσω τη συγκεκριμένη εξέλιξη, αποφασίζω να τον πείσω να αναβάλει για λίγο το ποδόσφαιρο, έτσι ώστε να με ενημερώσει για τα «νέα» της δικής του γενιάς. Αποδέχεται την πρό(σ)κληση, ενημερώνει την υπόλοιπη ομάδα ότι θα παίξει στο δεύτερο ημίχρονο, κάθεται απέναντί μου και η ιστορία μας έχει ως εξής…

«Γεια σου. Ονομάζομαι Βόρις. Φοιτώ στο Λανίτειο Λύκειο και είμαι δεκαεπτά.»

«Τι συμβαίνει με τη νέα γενιά;»

«Η γενιά μου είναι παρεξηγημένη. Το γεγονός ότι μεγαλώνουμε στην εποχή της κρίσης, αλλά και της εξέλιξης, των social media και της τεχνολογίας γενικότερα, δεν σημαίνει ότι παρακολουθούμε με απάθεια όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Φυσικά και έχουμε προβληματισμούς. Η σταδιοδρομία, το μέλλον, τα ‘θέλω’ μας, το σήμερα, το αύριο, κατά κανόνα αλλά και κατ’ εξαίρεση, είναι προκαθορισμένα από την κοινωνία. Η ‘κοινωνία’ την οποία οι προηγούμενες γενιές έφτιαξαν για εμάς, απαιτεί ‘τα ίδια και τα ίδια’. Η διαδρομή μας είναι επίσης ‘προκαθορισμένη’ εγκλωβισμένη μέσα σε στερεότυπα και πλαίσια τα οποία καμιά φορά παρουσιάζονται σε εμάς από γονείς και καθηγητές έως ‘ανέγγιχτα’. Παρακολουθώντας τα λάθη των προηγούμενων γενιών, τη σημερινή οικονομική κρίση γύρω μας, αλλά και μέσα από συζητήσεις με τους φίλους μου, θεωρώ ότι η δική μου γενιά μπορεί να κάνει τη διαφορά, γιατί μέσα από όλα τα λάθη, τα γραμμένα και τα άγραφα, κάπου βρίσκεται μία ελπίδα, η οποία περιμένει απλώς το σύνθημα, την επανάσταση, για να ελευθερωθεί.»

Ο Βόρις υπερασπίζεται τη γενιά του με επιχειρήματα τα οποία δεν μπορώ να αντικρούσω ούτε καν να διαπραγματευτώ. Πως να το κάνω άλλωστε, όταν εμείς, εσείς και οι προηγούμενοι, δημιουργήσαμε στους σημερινούς έφηβους ένα περιβάλλον διαχρονικής ανασφάλειας και καταγεγραμμένων λαθών.

«Τι μήνυμα θες να μεταφέρεις;»

«Έχουμε ικανότητες. Εφόδια για να σώσουμε τον κόσμο. Να φέρουμε την αλλαγή. Να σπάσουμε το κατεστημένο. Ξέρεις τι πιστεύω; Ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει αδιανόητα πράγματα. Φτάνει να κοιτάξει λίγο πιο πέρα. Να βγει έξω από το κουτί του. Να πιστέψει στον εαυτό του. Με αυτά τα ιδανικά μεγάλωσα και για αυτά θέλω να ‘πολεμήσω’. Μου λες ότι μεγάλωσες. Σου λέω ότι μεγάλωσα. Αυτή είναι η πραγματικότητα: Ο κύκλος της ζωής. Οι μέρες φεύγουν και ο προορισμός μας είναι ένας. Να τις γεμίζουμε με όμορφα πράγματα, ψάχνοντας συνεχώς όλα αυτά που μας εκφράζουν και μας κάνουν να νιώθουμε μόνο καλά. Πρέπει να επαληθεύσουμε τον εαυτό μας. Το ρόλο μας στο σύμπαν. Στην τελική, όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Είμαστε άνθρωποι. Ίδιοι και διαφορετικοί. Το δικό μου χαμόγελο δεν αφορά το πριν και το μετά. Το δικό μου χαμόγελο αφορά το σήμερα και όλα αυτά που αγαπάμε και μας αγγίζουν, τα οποία ζούμε καθημερινά. Να σου πω κάτι; Υπάρχει λύτρωση εκεί έξω!»

«CUT! Τέλος πρώτου ημιχρόνου!»

Ο Βόρις τρέχει να ετοιμαστεί, για να προλάβει το δεύτερο ημίχρονο. Τον φωνάζω να έρθει πρώτα στον κήπο για να βγάλουμε τις φωτογραφίες. Εκεί έξω είναι μία όμορφη μέρα. Ο Βόρις συγκεντρώνει τα στοιχεία από το φως. Επεξεργάζεται τις εικόνες της ημέρας. Τραγουδά ροκ μουσική, γράφει στίχους, παίζει ποδόσφαιρο και παρακολουθεί μαθήματα πιάνου. Ρεαλιστής, ονειροπόλος, αυθόρμητος και «παρανοϊκός», ακροβατεί ανάμεσα στα λογικά και τα παράλογα. Η φύση, άλλωστε, του πρόσφερε απλόχερα όλα τα απαραίτητα αγαθά για να μεγαλουργήσει. Αυθεντικά ταλαντούχος, ένα «ασυμβίβαστο» μυαλό της νέας γενιάς, ετών… μόλις δεκαεπτά.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Βόρις. Πρέπει να φύγω, η ομάδα με περιμένει! Θα τα πούμε αύριο! Α! Πριν το ξεχάσω! Σου έστειλα με email ένα καινούργιο ποίημα που έγραψα. Περιμένω τα σχόλιά σου!»

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο του Βόρι Σαρρή, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 80 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού)

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

20150304_160150-copy-low

banner

ΧΑΜΟΓΕΛΟ 14: “ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΑΜΑ…”

«Ξυπνούσε πρώτη και ετοίμαζε πρωινό. Ύστερα, έπαιζε μελωδίες στο πιάνο. Εγώ καθόμουν με τις ώρες στο πλάι της και μάθαινα μουσική. Το βλέμμα της ενέπνεε μόνο ζωή, ενώ μαζί με τις νότες κελαηδούσαν όλα τα πουλιά στον κόσμο. Μου έλεγε ‘Μπορείς να κάνεις θαύματα. Φτάνει να το πιστέψεις!’ γυρίζοντας τις παρτιτούρες του πιάνου. Καθώς τα χρόνια περνούσαν απ’ τα χέρια μας, τα αποδημητικά πουλιά έφευγαν κι επέστρεφαν πίσω, για να ακούσουν ξανά και ξανά τη μελωδία… Στα 82 της χρόνια ‘χάθηκε’, τα πλήκτρα την αναζητούσαν. Το βλέμμα της άλλαζε κοστούμια διαρκώς, παρέα με τους ρόλους, ενώ οι εκφράσεις της ταξίδευαν αλλού, μαζί με τα πουλιά… Εκείνο το πρωί, την κρατούσα μέσα στην αγκαλιά μου. Της χάιδευα τα μαλλιά όταν τη νανούριζα για τελευταία φορά. Τότε ήταν, που είδα το σώμα της να ελευθερώνει τη ψυχή. Ο πόνος πέταξε μακριά κι εκείνη βρέθηκε μονάχη σε ένα μέρος φωτεινό, χωρίς συγχύσεις και αγωνίες. Μου χαμογέλασε… Σήμερα, είναι μαζί μου, στην καρδιά μου παντοτινά, παρούσα σε ότι κάνω και ότι πω. Ο μεγαλύτερος οπαδός, η καλύτερή φίλη, η πιο όμορφη μουσική, ο άνθρωπος, η μητέρα… Το φως.».

«CUT! Επιτέλους γνωριζόμαστε!»

1-low

Ο Άλεξ χαμογελά. Στη συνέχεια δακρύζει. Τα συναισθήματα του κρύβουν μία θλιμμένη οικειότητα και οι εκφράσεις του έναν πόνο μικρού παιδιού. Το βλέμμα του αλλάζει σε κάθε κατεύθυνση της αφήγησης, καθώς με «ταξιδεύει» σε δρόμους απεριόριστης αγάπης και αφόρητης αγωνίας. Αναγκαίας ανακούφισης και γενναίας ελευθερίας.

Εκείνη, λοιπόν, ήταν η πρώτη μας συνάντηση. Ένας καινούργιος φίλος. Σε μια καφετέρια, στη Λευκωσία, λίγο πριν επιστρέψει πίσω στο στούντιο για την επόμενη ηχογράφηση. Φροντίζει να κρατά τις ώρες του γεμάτες, απλώς για να μην λυπάται, κάτι απόλυτα εύκολο, αφού οι επαγγελματικές του συναναστροφές, εγχώριες και διεθνείς, δεν του «επιτρέπουν» να θρηνήσει, όπως θα επιθυμούσε, για την απώλειά της.

Κάθεται απέναντί μου και αρχίζει να διηγείται τη δική του ιστορία. Μια ιστορία την οποία παρακολουθώ τον τελευταίο χρόνο από «μακριά», μέσα από την προσωπική του σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η λατρεία, η αγάπη, ο θαυμασμός και η αφοσίωση προς τη μητέρα του, ορίζουν τη ζωή του. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της.

«Καμιά φορά, νομίζω ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει όσα πρέπει να γνωρίζει για τη νόσο. Ούτε καν τα βασικά. Απ’ την άλλη, αν δεν ζήσεις με τον ασθενή, όλα τα στάδια της νόσου, δεν αντιλαμβάνεσαι ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Ούτε μπορώ να σου περιγράψω με λίγα λόγια τα δέκα χρόνια μιας διαφορετικής ‘συνηθισμένης΄ ζωής. Τα συμπτώματα της νόσου του Αλτσχάιμερ εμφανίζονται σταδιακά. Στη συνέχεια, αυξάνονται σε βαθμό που προκαλούν τεράστια βλάβη στον εγκέφαλο. Το αρχικό σύμπτωμα είναι η δυσκολία αφομοίωσης καινούριων πληροφοριών και γεγονότων. Στη συνέχεια, ο ασθενής ξεχνά ακόμη και που έχει τοποθετήσει απλά καθημερινά αντικείμενα, δυσκολεύεται με την ομιλία του, χάνεται εύκολα, χάνει την ικανότητα του λόγου, γίνεται αντικοινωνικός και κυκλοθυμικός. Παρόλο που στο πρώιμο στάδιο μπορεί εν μέρει να φροντίσει τον εαυτό του, χρειάζεται συνεχώς υποστήριξη από την οικογένεια και τους γιατρούς του, έτσι ώστε να μπορεί να ρυθμίσει την καινούργια του ζωή, βάζοντας ένα πρόγραμμα σε σχέση με την καθημερινότητά του.».

«CUT! Μίλησέ μου για τη μητέρα σου…»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Άλεξ. Η μητέρα μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Για μένα ήταν πρώτα φίλη, δασκάλα, αδελφή, φανατικός οπαδός και ύστερα μάνα. Στα 68 της χρόνια εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα της νόσου, τα οποία άλλαξαν για πάντα δυο ολόκληρες ζωές. Τη δική της και τη δική μου. Τα πρώτα χρόνια της νόσου, δεν αντιλαμβάνεσαι ακριβώς τι συμβαίνει, ούτε πως να χειριστείς τα πράγματα μέχρι τη στιγμή που τα συμπτώματα εντείνονται, αναγκάζοντάς σε να πάρεις ριζικές αποφάσεις, αντιμετωπίζοντας με ρεαλισμό τη νέα πραγματικότητα. Η νόσος επιτίθεται στον εγκέφαλο του ασθενή, στη συνέχεια χάνεται η ικανότητα του λόγου, επεκτείνεται στις σωματικές λειτουργίες και στο τέλος, ο εγκέφαλος καταστρέφεται εντελώς, αφού σταματά να δίνει οδηγίες στο σώμα… Οι παλμοί χάνονται, η κινητικότητα εξαφανίζεται και ο εγκέφαλος νεκρώνει. Η μητέρα μου! Η αγαπημένη μου μητέρα… Θυμάμαι… Είμαι δίπλα της, της κρατώ το χέρι, στέκομαι απέναντί της, την κοιτάζω, την αγκαλιάζω, αλλά δεν βρίσκω καμία ανταπόκριση, γιατί πολύ απλά δεν με αναγνωρίζει… Τα συμπτώματα της νόσου είναι σκληρά και δεν διαπραγματεύονται. Πίστεψέ με, αυτό είναι το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο.».

Η μητέρα του Άλεξ ήταν καθηγήτρια μουσικής. Όσοι είχαν την τύχη να τη γνωρίσουν, έχουν να πουν τα καλύτερα, τόσο για το ήθος όσο και για την προσωπικότητά της. Τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής της, τα συμπτώματα της νόσου του Αλτσχάιμερ την «απομακρύνουν» από συνηθισμένα πράγματα μιας ολόκληρης ζωής, ενώ παράλληλα, ο Άλεξ, ξεχνά τη δική του, κλειδώνεται συναισθηματικά, αποφασίζοντας συνειδητά να παραμείνει στο πλάι της. Όσο χρειαστεί…

«Τι έγινε το τελευταίο βράδυ;»

«Τα πράγματα χειροτέρεψαν. Δεν μπορούσε να καταπιεί, τρεφόταν πλέον από σωληνάκι, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να πάρει ούτε το ένα τέταρτο της ποσότητας που έπρεπε, αλλιώς οι πόνοι στα έντερα θα γίνονταν αφόρητοι. Το χειρότερο απ’ όλα, ήταν το γεγονός ότι οι πνεύμονές της γέμισαν υγρά. Καλέσαμε ασθενοφόρο, και μαζί με την αδελφή και τον αδελφό μου, την ακολουθήσαμε στο νοσοκομείο όπου μας ενημέρωσαν ότι πλησίαζε το τέλος. Δεν ήθελα να το πιστέψω αν και μέσα μου γνώριζα ότι ήταν απλώς θέμα ωρών. Εκείνο το εικοσιτετράωρο η μητέρα μου πέρασε πολύ δύσκολες ώρες. Θυμάμαι, το επόμενο ξημέρωμα, ήμασταν όλοι εκεί. Την κρατούσα μέσα στην αγκαλιά μου. Της χάιδευα τα μαλλιά όταν τη νανούριζα για τελευταία φορά. Τότε ήταν, που είδα το σώμα της να ελευθερώνει τη ψυχή. Ο πόνος πέταξε μακριά κι εκείνη βρέθηκε μονάχη σε ένα μέρος φωτεινό, χωρίς συγχύσεις και αγωνίες. Μου χαμογέλασε… Σήμερα, είναι μαζί μου, στην καρδιά μου παντοτινά, παρούσα σε ότι κάνω και ότι πω. Ο μεγαλύτερος οπαδός, η καλύτερή φίλη, η πιο όμορφη μουσική, ο άνθρωπος, η μητέρα μου… Το φως. Το δικό μου φως.».

«CUT! Καληνύχτα μαμά…».

Η μητέρα του Άλεξ έφυγε στα 82 της χρόνια, νικημένη από τη νόσο του Αλτσχάιμερ σε μια μάχη που κράτησε δεκατέσσερα χρόνια. Ο Άλεξ προσπαθεί να κρατήσει μακρυά τις σκληρές αναμνήσεις, κρύβοντας καλά στην καρδιά του μόνο τις καλές στιγμές. Οι προσπάθειες από μέρους του για ενημέρωση και διαφώτιση του κοινού, σε σχέση με τη νόσο, συνεχίζονται εντατικά, όπως άλλωστε συνέβαινε τα τελευταία δέκα χρόνια. Παράλληλα, για πρώτη φορά, αποφασίζει να ξεκλειδώσει τα συναισθήματά του, ξεκινώντας ένα καινούργιο ταξίδι, για μια καινούργια ζωή, αναζητώντας ξανά το δικό του χαμόγελο.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Άλεξ. Σε μια βδομάδα πάω στην Ελβετία για σκι! Τώρα που ελευθερώθηκε, μπορώ επιτέλους να ταξιδεύω παρέα μαζί της. Γιατί όπου κι αν πάω, εκείνη θα είναι μέσα στην καρδιά μου… παντοτινά!».

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο του Άλεξ Παναγή, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 100 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού)

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

2-low

banner