Με παρασύρει σε ένα βαθιά προσωπικό ταξίδι αλληγορίας για το χορό, το οποίο ξεχειλίζει από αγάπη, αγνότητα, ταπεινότητα και σεβασμό. Μιλά κατευθείαν στην καρδιά μου, με ανεπιτήδευτη λαχτάρα, για όλα αυτά που πέρασε μέχρι να κατακτήσει το όνειρό της. Ένα όνειρο που απαιτεί θυσίες, σωματική και ψυχική πειθαρχία, αλλά και νοηματική εγρήγορση. Η ίδια θεωρεί πως είναι ακόμη στην αρχή, κάτι το οποίο μου τονίζει συνεχώς. Για μένα τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, διότι θεωρώ την πορεία που επέλεξε, από τα παιδικά της χρόνια, συναρπαστικά μαγική, ξεχειλισμένη από διαδρομές και όνειρα που βγαίνουν αληθινά.

«CUT! If you can dream it, you can do it!» (Walt Disney)

Από μικρό παιδί ζηλεύω και θαυμάζω την τέχνη του χορού. Είναι, ίσως, η απόλυτη έκφραση συναισθημάτων και οι «μεταφορείς» της τέχνης, οι χορευτές, κατά τη διάρκεια των χρόνων, σε όλες τις ιστορικές περιόδους, αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού. Η έλλειψη του γραπτού και του προφορικού λόγου, καθώς και η μεταφορά συναισθημάτων, αισθημάτων και εμπειριών μέσω της κινησιολογίας, κατευθυνόμενης από τη μουσική, μου δίνουν τη δυνατότητα να αντλώ μόνο θετικότητα, συγκίνηση και δύναμη, ανακαλύπτοντας κάθε φορά κάτι καινούργιο, επαναστατικό, εντυπωσιακό, αλλά συνάμα απλό και προσιτό για κάθε άνθρωπο.

Μέλος καλλιτεχνικής οικογένειας, στα εννιά της χρόνια, ξεκίνησε μαθήματα στη σχολή μπαλέτου της Ναδίνας Λοϊζίδου, από καθαρά δική της επιλογή. Η ίδια ισχυρίζεται ότι υπήρξε αρκετή καθυστέρηση στην απόφασή της, με αποτέλεσμα, όλα αυτά τα χρόνια να πρέπει να καλύψει το «χαμένο καιρό» με καθημερινή, εντατική εξάσκηση ώστε να φτάσει στο ανάλογο επίπεδο που απαιτεί η κάθε ηλικία. Η Ναδίνα Λοϊζίδου είναι, μάλλον, ο μέντοράς της, αφού οι αναφορές και η εκτίμηση στο πρόσωπό της, καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας, είναι έντονες και συγκινητικές.

Το μπαλέτο είναι η μεγάλη της αγάπη, το «σπίτι» και η «βάση» της, ενώ ο σύγχρονος χορός το πάθος και η καθημερινότητά της. Είναι μόλις δεκαοχτώ χρονών. Εδώ και ένα χρόνο φοιτά με επιτυχία στη σχολή CDSH (Contemporary Dance School of Hamburg), στη Γερμανία, συμμετέχει παράλληλα στην Ομάδα Χορού της «Διάστασης», στη Λεμεσό, και σε ένα μικρό διάλειμμά της, πίσω στην Κύπρο, μου περιγράφει με ενθουσιασμό τη δική της ιστορία…

«Ρότερνταμ, Λονδίνο, Αμβούργο… Από τα δεκαεπτά μου χρόνια είχα ήδη έτοιμη τη λίστα επιλογών. Ήξερα ακριβώς τι ήθελα, κάτι το οποίο περιόριζε τις επιλογές μου, ανεβάζοντας τον πήχη ακόμη πιο ψηλά. Προσωπικός μου στόχος ήταν να καταφέρω να πάρω θέση σε μία σχολή σύγχρονου χορού, η οποία όμως θα περιλάμβανε ballet training (εκπαίδευση στο μπαλέτο) γιατί δεν ήθελα να χάσω επαφή με τη μεγάλη μου αγάπη και τη βάση του χορού, το μπαλέτο. Στην πρώτη μου audition, στην Ολλανδία, ήμουν ίσως η νεαρότερη υποψήφια, ανάμεσα σε 500, περίπου, υποψηφίους, από διαφορετικές χώρες στον κόσμο. Οι θέσεις στη σχολή ήταν φυσικά περιορισμένες. Θυμάμαι τη μεγάλη μου χαρά όταν πέρασα στους 30! Τα συναισθήματα ήταν απερίγραπτα. Θυμάμαι την έντονη απογοήτευση, όταν το ‘ταξίδι’ σταμάτησε εκεί, διότι λόγω του νεαρού της ηλικίας μου… με απέρριψαν».

«CUT! Πώς ξεπέρασες το πρώτο εμπόδιο;»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Μάγδα. Η διαδικασία των audition σε κάθε σχολή είναι πολύ ανταγωνιστική, αγχωτική και ψυχοφθόρα. Θυμάμαι, είχα τελικές εξετάσεις ως τελειόφοιτη, στη Λεμεσό, και παράλληλα ετοίμαζα με τους γονείς μου τη βαλίτσα για να προλάβουμε την επόμενη audition. Από την Ολλανδία στο Λιντς, από το Λιντς στο Λονδίνο, με τελικό προορισμό το Αμβούργο. Ατυχείς συγκυρίες, άγχος και ανταγωνισμός, καμιά φορά και θέμα τύχης, είχαν ως αποτέλεσμα να φτάνω πάντα μέχρι την πηγή αλλά να μην πίνω το νερό. Το να βρίσκεσαι στο short – list και την τελευταία στιγμή να μην παίρνεις την πολυπόθητη θέση, για δικαιολογημένους αλλά και ανεξήγητους λόγους κάποιες φορές, ταξιδεύοντας αμέσως μετά για μια άλλη πόλη, σε μια άλλη χώρα, ξεκινώντας και πάλι απ΄ την αρχή τη διαδικασία, ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Η χαρά, η απογοήτευση, η συγκίνηση, η επιτυχία και η αποτυχία, είναι συναισθήματα τα οποία εναλλάσσονταν συνεχώς και τα έζησα στο μέγιστο βαθμό τους. Ύστερα, επέστρεφα πίσω στην Κύπρο για διάβασμα και εξετάσεις, και στη συνέχεια, με ένα εισιτήριο στο χέρι, για μία ακόμη καινούργια προσπάθεια…».

Η Μάγδα, στα δεκαεπτά της χρόνια, προσπαθεί να αγγίξει το όνειρό της, αλλά βρίσκει εμπόδια. Οι επιλογές της είναι συγκεκριμένες και η κάθε «απόρριψη», τις περιορίζει ακόμη περισσότερο. Μου εκμυστηρεύεται ότι κάποια στιγμή σκέφτηκε ακόμη και να τα παρατήσει αλλά δεν το έκανε, μέχρι να εξαντλήσει και την τελευταία της επιλογή. Δεν χρειάστηκε, βέβαια, αφού η θετική απάντηση από τη σχολή στο Αμβούργο, ξεπέρασε κατά πολύ το συναίσθημα της απογοήτευσης και καθόρισε τη σημερινή της πορεία.

«Η Σχολή Σύγχρονου Χορού στο Αμβούργο, είναι πραγματικά αυτό που ονειρευόμουν και η απόρριψη από τις προηγούμενες, ίσως, τελικά να ήταν και ο λόγος για να καταλήξω εκεί. Όλα, μάλλον, συμβαίνουν για κάποιο σκοπό κι ας ακούγεται χιλιοειπωμένο.».

«Η τέχνη του χορού απαιτεί…»

«…μυαλό, αντίληψη και πειθαρχία. Θυσίες και εντατικές ώρες εξάσκησης. Όταν επιλέξεις αυτή τη διαδρομή, από μικρό παιδί, η καθημερινότητά σου δεν είναι η ίδια με τους υπόλοιπους. Αργίες, Σαββατοκύριακα και γιορτές, είναι άγνωστες λέξεις για μένα και για κάθε άνθρωπο που επιλέγει να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτή την τέχνη. Ο χορός απαιτεί σωματική και ψυχική πειθαρχία και νοηματική εγρήγορση. Οι καθηγητές της σχολής στο Αμβούργο είναι αυστηροί, συγκεκριμένοι και απόλυτοι. Οι εντολές τους αδιαπραγμάτευτες. Τα ακραία σενάρια που βλέπουμε στις ταινίες δυστυχώς υφίστανται, αλλά είναι στο χέρι του κάθε χορευτή να διαχειριστεί σωστά τη ζωή, τη σχολή, τους καθηγητές, τα μαθήματα και το ταλέντο του. Ο χορός απαιτεί απεριόριστη προσπάθεια, καθοδήγηση και πιστή ακολουθία εντολών χωρίς δάκρυα, χωρίς μιζέρια, χωρίς άρνηση, με γνώμονα τους προσωπικούς στόχους και τα δικά σου όνειρα. Αυτός που πραγματικά αγαπά το χορό, δεν πρέπει να υποκύπτει ούτε να επηρεάζεται από οτιδήποτε αρνητικό ή δύσκολο εμπόδιο το οποίο θα αντιμετωπίσει στην πορεία του. Μπορείς να διδαχθείς την τεχνική του χορού. Αυτό όμως που κανείς δεν μπορεί να σου διδάξει είναι το συναίσθημα της ψυχής όταν χορεύεις. Και η μαγκιά του κάθε χορευτή, είναι να μπορεί να μεταδώσει στο κοινό αυτό το συναίσθημα…».

«Το δικό σου χαμόγελο είναι…»

«…η οικογένειά μου! Η μητέρα μου είναι το πρότυπό μου, η οποία, θυμάμαι, από μικρό παιδί, με μάθαινε να μην τα βάζω κάτω σε οποιαδήποτε δυσκολία παρουσιαζόταν και θα συνεχίζει να παρουσιάζεται στο δρόμο μου. Ο πατέρας μου είναι καλλιτέχνης, μουσικός, έτσι με δίδαξε από νωρίς να μπορώ να αντιλαμβάνομαι τη σωστή αισθητική και κατεύθυνση της κάθε τέχνης και να τρέφω απεριόριστο σεβασμό προς αυτήν. Οι συμβουλές, η στήριξη, η αγάπη, ο χρόνος, τα χρήματα και όλες οι θυσίες που έκαναν για μένα και τα αδέρφια μου, δεν περιγράφονται μέσα σε λίγες λέξεις. Αγάπη, σωστή επικοινωνία, σεβασμός, στοργή… αγάπη! Ένα μόνο ‘ευχαριστώ’, δεν θα είναι ποτέ αρκετό!».

«CUT! Ο χορός είναι πολύτιμος. Είναι γιορτή! Ο χορός είναι… ζωή!»

Παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει έντονες απόψεις και ώριμες σκέψεις. Συμφωνούμε ότι οι τέχνες, γενικότερα, στην Κύπρο δεν «εκτιμούνται» όσο θα έπρεπε, λόγω του μεγέθους της αγοράς αλλά και άλλων παραγόντων. Παράλληλα, συζητούμε για τις επιφανειακές τέχνες αλλά και για αυτές που πραγματικά αξίζουν, αν και τις περισσότερες φορές υποτιμούνται και αδικούνται, τόσο οικονομικά όσο και καλλιτεχνικά…

«Γεια σου. Ονομάζομαι Μάγδα. Η αίσθηση της κίνησης είναι η χαρά, οι φόβοι, τα όνειρα και οι επιθυμίες μου. Το ξέρω… Η κίνηση είναι μόνο για μια στιγμή. Αρχίζει και τελειώνει. Όμως, μην σταματάς ποτέ να την ψάχνεις. Αυτή είναι η μαγεία της!».

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο της Μάγδας Αργυρίδου με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 70 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού).

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

«Τι είναι αυτό που περιμένεις; Ποιος καθορίζει τις κατάλληλες προϋποθέσεις; Επιλέγω να συγκεντρώνομαι μόνο στις καλύτερες στιγμές και να ακολουθώ πιστά το δρόμο της καρδιάς μου. Τα θετικά συναισθήματα έχουν προσπεράσει τις αρνητικές σκέψεις προ πολλού και σήμερα αντιμετωπίζω τη ζωή μου, ως ένα υπέροχο όνειρο. Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα, από το οποίο αντλώ δύναμη για να δημιουργώ, γεμάτη με αισιοδοξία και θετικές σκέψεις. Νιώθω βαθύτατη ευγνωμοσύνη για το θαύμα της καινούργιας ζωής, για αυτό το λόγο αφήνω πίσω μου τα άνανδρα κτυπήματα και τις ανούσιες δηλώσεις. Εξάλλου, αυτή τη στιγμή, προετοιμάζομαι για το ομορφότερο δώρο στον κόσμο. Τον ερχομό του γιου μου! Κανείς και τίποτα στον κόσμο, δεν έχει το δικαίωμα να εισβάλει στο ωραιότερο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις ως άνθρωπος και ως γυναίκα…».

«CUT! Pretty woman walking down the street!»

Δεν μπορώ να δίνω ευκαιρία σε καινούργιους φίλους, αν τους κρίνω εκ των προτέρων. Ούτε μπορώ να εστιάζω την προσοχή μου στα θετικά ή τα αρνητικά σχόλια, στα συναισθήματα ή τις παρατηρήσεις από τρίτους, τα οποία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφορούν μία γυναίκα η οποία, διαχρονικά, έμαθε να λειτουργεί μόνο με αυθορμητισμό, αγάπη, αυθεντικό χαμόγελο και καλή καρδιά.

Είναι, ίσως, ένα από τα πιο πετυχημένα πρόσωπα στο χώρο του modeling και της τηλεόρασης στην Κύπρο και αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση από κανέναν. Για όσους θυμούνται καλύτερα, τη δεκαετία του ’90, τα εγχώρια έντυπα την αποκαλούσαν «Η Julia Roberts της Κύπρου» και η πορεία της στο χώρο, όλα αυτά τα χρόνια, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και μπροστά, αλλά και πίσω από τα φώτα.

Πριν από μερικούς μήνες, λίγο μετά από την επίσκεψή μας στην εκπομπή της, μου αποκάλυψε ότι περιμένει το πρώτο της παιδί. Με συγκίνησε ο αυθορμητισμός και η εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπό μου, καθώς και το γεγονός πως συζητήσαμε το θέμα ως δύο φίλοι απ’ τα παλιά, χωρίς στα αλήθεια να γνωριζόμαστε καλά, αντλώντας μόνο θετικότητα και ευχάριστες διαθέσεις, από την πολύ προσωπική είδηση, την οποία μοιράστηκε με τόσο ενθουσιασμό μαζί μου.

Η άποψή μου για το πρόσωπό της είναι ξεκάθαρη και αδιαπραγμάτευτη. Αυθεντική, αυθόρμητη, χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας και χωρίς καμία εμπλοκή στα «δήθεν» κυκλώματα του χώρου, κάτι που την κατατάσσει με ευκολία σε μια δική της κατηγορία, μέσα από την οποία εξελίσσεται και διαμορφώνει το χαρακτήρα της.

«Την περασμένη χρονιά βρέθηκα στο στόχαστρο κακόβουλων κι ανέντιμων δηλώσεων από πρόσωπα, τα οποία προσπάθησαν να διαβάλουν την εικόνα μου. Δεν απάντησα ποτέ επίσημα στα συγκεκριμένα σχόλια και ούτε πρόκειται να το κάνω, αλλά ούτε κρατώ κακία σε κανέναν, παρόλο που ότι ειπώθηκε με πλήγωσε πολύ, ως άνθρωπο, γυναίκα και επαγγελματία. Είμαι επαγγελματίας και σε ότι αποφασίζω να φέρω εις πέρας, απαιτώ πρώτα από μένα και μετά από τους συνεργάτες μου, να δίνουν καθημερινά τον καλύτερό τους εαυτό, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Σήμερα, ύστερα από μια χρονιά γεμάτη με ευχάριστες στιγμές, επιτυχίες, αλλά και με δυσκολίες και κακεντρεχή σχόλια, επιλέγω να κρατώ στην καρδιά μου ότι αξίζει, περιμένοντας με αγωνία την επόμενη μέρα… τον ερχομό του γιου μου! Οι άνθρωποι που ζουν και συμπεριφέρονται δυστυχισμένα, όταν κατανοήσουν ότι παρασύρονται από αρνητικότητα και τάσεις αυτοκαταστροφής, τότε μόνο μπορούν να αλλάξουν τη στάση ζωής που λανθασμένα επέλεξαν, και να ανακαλύψουν το πραγματικό νόημα της ζωής».

«CUT! Μια καινούργια ζωή, λοιπόν, σε περιμένει!»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Γιώτα. Πολλές φορές, αγαπημένα μου πρόσωπα, δημοσιογράφοι, γνωστοί και άγνωστοι φίλοι, οι οποίοι με στηρίζουν όλον αυτό τον καιρό, αλλά και συνεργάτες, διερωτήθηκαν γιατί δεν απάντησα στα δημοσιεύματα σχετικά με δηλώσεις και κακόβουλα σχόλια, τα οποία ειπώθηκαν και αφορούσαν το χαρακτήρα ή την προσωπικότητά μου, και όχι τη δουλειά μου. Όταν η δική μου προτεραιότητα ήταν και παραμένει ο ερχομός ενός παιδιού, οι απαντήσεις και η αναμάσηση των γεγονότων, θα ήταν από μέρος μου απλώς, μικρότητα. Όταν έχασα την αγαπημένη μου μητέρα, επαναπροσδιόρισα τις προτεραιότητες και τις επιλογές μου. Είχαμε μια υπέροχη σχέση και οι αξίες με τις οποίες με μεγάλωσε παραμένουν ξεχωριστός θησαυρός στη ψυχή και την καρδιά μου. Αξίες, τις οποίες αύριο θα μεταφέρω στο δικό μου παιδί με όλη μου την αγάπη. Λατρεύω τα παιδιά και είμαι πολύ ευτυχισμένη που ετοιμάζομαι για ένα καινούργιο, υπέροχο ερχομό στη ζωή μου. Μαζί με τον σύζυγό μου είμαστε ευγνώμονες, κάθε μέρα και κάθε στιγμή, για αυτό το δώρο ζωής, το οποίο ήρθε κοντά μας, με λίγη καθυστέρηση, γιατί το προσπαθούσαμε εδώ και πολύ καιρό. Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος και θα γίνω μητέρα, ήταν μία είδηση που περίμενα πολύ καιρό. Κανείς και τίποτα στον κόσμο, δεν έχει το δικαίωμα να εισβάλει στο ωραιότερο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις ως άνθρωπος και ως γυναίκα…».

Η Γιώτα διοργανώνει εργαστήρια «modeling» στα οποία συμμετέχουν μικρά παιδιά. Αυτή είναι η αγαπημένη της ασχολία, διότι συναναστρέφεται με ότι αγαπά περισσότερο στον κόσμο, τα παιδιά. Στόχος της, να βοηθήσει τα παιδιά να μεγαλώσουν με αυτοπεποίθηση, διαμορφώνοντας χαρακτήρα, τρόπους καλής συμπεριφοράς, χωρίς κόμπλεξ και ανασφάλειες, για την προσωπικότητα ή την εμφάνισή τους. Παράλληλα, τα προστατεύει από οποιαδήποτε έκθεση και προβολή, από εξωτερικούς παράγοντες και από κάθε είδους πιθανή εκμετάλλευση η οποία μπορεί να συνδέεται με το συγκεκριμένο χώρο.

«Ποιο είναι το δικό σου… χαμόγελο;»

«Ο Στέλιος, ο σύζυγός μου, είναι το πιο όμορφο χαμόγελο στη ζωή μου. Μαζί μου, δίπλα μου, στα εύκολα και τα δύσκολα, στέκεται βράχος και με στηρίζει στα μικρά αλλά και τα μεγάλα που αντιμετωπίζουμε στο δρόμο μας. Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα το οποίο δεν απαιτεί χρήματα και υλικά αγαθά για να το αποκτήσεις ή να το νιώσεις. Αποτελείται από αγνά συναισθήματα ειλικρίνειας και ανεξίτηλης αγάπης.».

«CUT! Καλή… Ελευθερία!»

Η αγωνία και η χαρά της δεν κρύβονται ούτε περιγράφονται με λέξεις. Είναι ενθουσιασμένη που συμμετέχει στην εκστρατεία μας, κυρίως διότι αφορά την εξασφάλιση προγευμάτων για τους αγαπημένους της ήρωες… τα παιδιά!

«Γεια σου. Ονομάζομαι Γιώτα. Κάνε τα παιδιά όλου του κόσμου ήρωες, δικά σου, και χάρισέ τους, χωρίς εκπτώσεις, την αγάπη σου! Μόνο αυτό αναζητούν…».

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο της Γιώτας Κουφαλίδου με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 100 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού).

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…