«Αρχικά σκέφτηκα να μείνω. Εκείνη, άλλωστε, ήταν η δουλειά μου. Είκοσι ολόκληρα χρόνια, στο χώρο του interior design, σε διαφορετικές εταιρείες, είναι μια μικρή ζωή. Έπειτα δημιούργησα μία λίστα με όλα αυτά που αγαπώ. Τα έβαλα πάνω σε ένα λευκό χαρτί και έμεινα να τα κοιτάζω με αισιοδοξία. Κανένας άνεμος δεν μπορεί να διώξει τα πράγματα που με αγγίζουν. Το μόνο που πραγματικά θέλω, είναι να είμαι ευτυχισμένη. Η πορεία μου, μπορεί να αλλάξει. Τα ίχνη μου, μπορεί να εξαφανιστούν, αλλά θα δημιουργηθούν και πάλι απ’ την αρχή. Θα ήταν όμορφα να αισθάνομαι ξανά ευτυχισμένη. Πόσο μου είχε λείψει αυτό το πράγμα! Τα αληθινά! Έτσι, αποφάσισα να φύγω. Έδωσα την παραίτησή μου. Είκοσι χρόνια στον ίδιο τομέα, ήταν μια μικρή ζωή. Και τι δεν θα έδινα, όμως, να ξεκινούσα μια καινούργια. Με πρωταγωνιστές, όλα αυτά που αγαπώ. Πήρα, λοιπόν, το χαρτί με τα ‘αγαπημένα’ και ξεκίνησα την εξερεύνηση. Δεν μου ήταν δύσκολο. Σταμάτησα στην άκρη του πεζοδρομίου. ‘Νομίζω, εδώ είναι καλά’. Έμεινα να το κοιτάζω με μια μικρή λατρεία. ‘Θέλει πολλή δουλειά ακόμη για να φτιαχτεί, αλλά θα τα καταφέρω!’. Και κάπως έτσι, η αγάπη έγινε ιδέα και η ιδέα έδωσε στο ‘Βινύλιο’… ζωή. Τη δική μου ζωή. Τώρα πια, δεν βλέπω την ώρα να ανάψω τα δεκάδες φωτάκια. Να υποδεχθώ γνωστούς και άγνωστους φίλους. Να βάλω να παίζει η πιο όμορφη μουσική. Ήχοι, χρώματα, γεύσεις, αρώματα… Μια καινούργια αρχή!»

«CUT! Θα τα πούμε στην οδό Αγκύρης, στη Λεμεσό!»

Θαυμάζω τους ανθρώπους οι οποίοι βάζουν τίτλους τέλους, στον κύκλο που έχει ολοκληρωθεί προ πολλού, αποφασίζοντας να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, ξεκινώντας καινούργια πράγματα, ειδικότερα σε μία περίοδο κρίσης και αναθεώρησης καταστάσεων και γεγονότων. Θαυμάζω ακόμη περισσότερο, τους ανθρώπους οι οποίοι μοιράζονται αυτή την αισιοδοξία και τη θετική τους ενέργεια, χωρίς όρια, όρους και περιορισμούς.

Η Βικτώρια, λοιπόν, είναι ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Κι αυτή η αισιοδοξία πλημμυρίζει τους χώρους στους οποίους ελίσσεται, εξελίσσεται και δημιουργεί. Όταν άφησε την τελευταία της δουλειά, αποφασίζει να επαναπροσδιορίσει όλα αυτά που αγαπά, ξεκινώντας ένα ολοκαίνουργιο κεφάλαιο στη ζωή της.

Μαζεύει τις τελευταίες της οικονομίες, πολύ μεράκι και αυθορμητισμό, την αγάπη της για την τέχνη και το καλό κρασί και δημιουργεί ένα ζεστό χώρο, «ανοιχτό» για όλους. Το «Βινύλιό» της παίρνει σάρκα και οστά και γίνεται πραγματικότητα, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά, πως όταν υπάρχει η αυθεντική διάθεση, όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν. Φτάνει να το πιστέψεις.

Το περασμένο Σάββατο, αποφάσισα να την επισκεφθώ. Παρέα με τρεις φίλους, βρεθήκαμε εκεί για να της ευχηθούμε «Καλή αρχή» στο νέο της ξεκίνημα και για να πιούμε ένα ποτήρι κρασί στην υγειά της. Ο χώρος στην οδό Αγκύρας διαμορφώθηκε εξολοκλήρου από την ίδια, φυσικά, αφού ως interior designer έκανε ακριβώς αυτά που είχε στο μυαλό της, έχοντας ως βάση όλα εκείνα που την αγγίζουν και την κάνουν να αισθάνεται μόνο καλά.

Η ενέργεια του χώρου, η φιλοξενία της, η γαλλική μουσική, τα νόστιμα τσιμπήματα, το καλό κρασί (και όχι μόνο), οι λογικές τιμές και το σπιτικό γλυκό της μαμάς, μετέτρεψαν την αρχική μας σκέψη για… «ένα ποτήρι κρασί», σε μια υπέροχη βραδιά γεμάτη από… αισθήσεις!

«Αποφάσισα, να ανοίξω το μαγαζί, με σκοπό να μετουσιωθεί η ενασχόληση μου με την τέχνη και η αγάπη μου για το κρασί και τη μουσική, σε ‘επαγγελματική’ στέγη!»

«CUT! Τελικά, τι έγραψες πάνω στο χαρτί;»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Βικτώρια. Για μένα τα πράγματα ήταν πολύ απλά και συνάμα πολύ δύσκολα. Όταν αποφασίσεις να παραιτηθείς από την υφιστάμενη εργασία σου, πρέπει πρώτα ή άμεσα να έχεις ένα δεύτερο πλάνο για τη συνέχεια. Ειδικότερα στην περίπτωσή μου, όπου η οποιαδήποτε απόφαση επηρεάζει αυτόματα και το μέλλον των παιδιών μου. Έβαλα κάτω τις οικονομίες μου και έγραψα σε ένα λευκό χαρτί μία μικρή λίστα με τα πράγματα που αγαπώ: Η τέχνη, η μουσική, το καλό κρασί και το ωραίο φαγητό, συνδυάστηκαν υπέροχα, με αποτέλεσμα να παρθεί η απόφαση για τη δημιουργία ενός χώρου δικού μου, στον οποίο θα πρωταγωνιστούν όλα αυτά που με αγγίζουν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Παράλληλα, ήθελα αυτός ο χώρος να μην έχει φραγμούς, ούτε ταμπέλες. Να είναι δηλαδή ανοιχτός για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, πολιτικών πεποιθήσεων, θρησκευτικού προσανατολισμού και σεξουαλικών προτιμήσεων.»

Η Βικτώρια ντύνει το «Βινύλιο» με δικές της δημιουργίες αλλά και φίλων καλλιτεχνών. Παρακολουθεί παράλληλα σεμινάρια και μαθήματα γευσιγνωσίας αλλά και wine testing. Δημιουργεί έξυπνα μενού, φτιαγμένα από πραγματικούς δίσκους (βινύλια) προσφέροντας εύγευστα, χορταστικά πιάτα, τα οποία αποτελούνται από σπιτικές αλλά και γκουρμέ γεύσεις, πάντοτε σε απόλυτα λογικές και σωστές τιμολογήσεις. Για το τέλος, κερνά σπιτικό γλυκό της μαμάς.

Κάθε Τετάρτη διοργανώνει «πειραγμένες» βραδιές ρεμπέτικης, ροκ και jazz μουσικής, ενώ τις Παρασκευές και τα Σάββατα, αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν ανάλογα με τη διάθεση της ίδιας και των θαμώνων. Στόχος της, να γεμίσει και τις υπόλοιπες μέρες με πρωτότυπες εκδηλώσεις, φτιαγμένες με το ίδιο μεράκι και την ίδια θετικότητα, την οποία η ίδια υποστηρίζει και μεταδίδει.

«Πες μου κάτι που σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή»

«Θεωρώ ότι έχω φτιάξει ένα χώρο ‘διαφορετικό’. Και θα σου εξηγήσω γιατί. Χθες με ρώτησε κάποιος εάν μπορεί να φέρει το σκύλο του. Του απάντησα ‘Φυσικά και μπορείς!’. Την προηγούμενη βδομάδα κάποιος στο μπαρ σχολίασε ότι ο πίνακας στον τοίχο απεικονίζει δύο γυναίκες – ζευγάρι και ίσως ο χώρος… ‘παρεξηγηθεί’! Του απάντησα ότι ο χώρος είναι ανοιχτός για όλους και δεν δημιουργήθηκε για καμία κατηγορία ανθρώπων. Για όνομα του Θεού! Πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε ένα χώρο ‘διαφορετικό’; Ένας πίνακας με δύο γυναίκες προκάλεσε ένα άκυρο σχόλιο, το οποίο όμως μου δίνει την ευκαιρία να τονίσω και να μεταφέρω το δικό μου μήνυμα μέσω της εκστρατείας σας. Στο ‘Βινύλιο’ αποδεχόμαστε τη ‘διαφορετικότητα’ και την κάθε ‘διαφορετικότητα’ η οποία μπορεί κάποιους να ενοχλήσει, κι ας κατηγορηθούμε για ‘γκετοποίηση’. Αυτός ο χώρος έγινε με κόπο, αγάπη, πάρα πολλή αγάπη και απόλυτο σεβασμό προς τον κάθε υποψήφιο θαμώνα – πελάτη. Και σε αυτό είμαι έντονη. Straight, gay, μαύρος, άσπρος, ορθόδοξος, καθολικός, φιλόζωος και μη, για εμένα δεν κάνει καμία διαφορά, ούτε σκοπεύω να μποϊκοτάρω, να περιθωριοποιήσω ή να δικαιολογήσω τα ‘πιστεύω’ μου ή τον πίνακα που ανάρτησα στον τοίχο! Δεν το έκανα ποτέ, κι ούτε σκοπεύω να το κάνω τώρα. Και ναι! Εάν θες να περάσεις απ’ το ‘Βινύλιο’ για ένα ποτήρι κρασί, παρέα με το σκύλο σου, η πόρτα μας είναι ανοιχτή!».

«CUT! Είναι υπέροχη η Edith Piaf!»

Η Βικτώρια έχει έντονες απόψεις οι οποίες πηγάζουν από τις δικές της αντιλήψεις σε σχέση με την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης αλλά και του σεβασμού προς όλες τις κατευθύνσεις. Οτιδήποτε άλλο, απλώς δεν την αφορά.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Βικτώρια. Προχθές είχαμε βραδιά πειραγμένου ρεμπέτικου! Περάσαμε υπέροχα! Έρχονται ακόμη περισσότερα όμορφα πράγματα, γεμάτα μουσική, αγαπημένους φίλους, πολύτιμες γεύσεις και καλό αυθεντικό κρασί!»

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο της Βικτώριας Χαραλάμπους, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 100 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού)

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

«Η δική μας αποστολή είναι ξεκάθαρη. Συμπορευόμαστε με όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι σήμερα μας χρειάζονται. Βρισκόμαστε εδώ για ψυχολογική στήριξη και ουσιαστική παροχή βοήθειας. Οποιοσδήποτε χτυπήσει την πόρτα μας, εμείς πρώτα θα βοηθήσουμε κι αργότερα θα αναζητήσουμε τα ‘δικαιολογητικά’ ή την ‘αιτία’. Για εμάς το ‘μήνυμα’, είναι μπροστά μας και είναι απαράβατο. Το ζούμε, το υποστηρίζουμε και το αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Κανένα παιδί δεν πρέπει να λιποθυμά από την πείνα. Κανένας φοιτητής δεν πρέπει να διαβάζει με άδειο στομάχι. Κανένας ναρκομανής δεν πρέπει να μένει αβοήθητος στη μάχη του. Καμία οικογένεια δεν πρέπει να στερείται τα απαραίτητα αγαθά για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Δεν τίθεται μόνο θέμα στήριξης, αλλά και επιβίωσης. Χτυπήστε μας την πόρτα! Το γάλα, το ψωμί, τα όσπρια, τα φρούτα, τα ρούχα, οι πάνες των παιδιών και πολλά άλλα, είναι για κάθε οικογένεια οι βασικότερες ανάγκες τις οποίες προσφέρουμε καθημερινά, εκεί όπου υπάρχει πραγματικό πρόβλημα. Και υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα! Δεν μπορούμε να προσπερνούμε έτσι απλά τις δύσκολες καταστάσεις της σημερινής πραγματικότητας…»

«CUT! Καλημέρα! Ονομάζομαι Κώστας. Έρχομαι από τα 43 Χαμόγελα!»

Όταν αποφάσισα να επισκεφθώ το Πολυδύναμο Κέντρο «Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων», της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού, για να περάσω λίγες στιγμές μαζί με το μόνιμο προσωπικό αλλά και τους εθελοντές, τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα. Λίγο η αρχική μου ανησυχία, ως προς την πιθανή εξέλιξη της συνάντησης σε «τυπική», λίγο η αμηχανία της παρακολούθησης των καθημερινών εργασιών, διαδικασιών και δραστηριοτήτων του Κέντρου, καθώς και το γεγονός ότι κατά κάποιον τρόπο «εκπροσωπούσα» την κλινική αλλά και τους 43 συμμετέχοντες της εκστρατείας μας, καθιστούσαν το άγχος, στο δικό μου μυαλό, δικαιολογημένο.

Ο σεφ του προγράμματος, Γιάννης Φασουλιώτης, με περίμενε χαμογελαστός στην είσοδο της Μητρόπολης απομακρύνοντας το άγχος και την αμηχανία από το πρώτο λεπτό. Πρώτα, με ξενάγησε στην κουζίνα και τα εστιατόρια, όπου καθημερινά παρασκευάζονται εκατοντάδες προγεύματα για παιδιά αλλά και γεύματα για άνεργους, ψυχικά ασθενείς, ηλικιωμένους και άπορες οικογένειες. Γεύματα προσφέρονται επίσης στα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών και όχι μόνο, του Προγράμματος ΑΜΑΛΘΕΙΑ, καθώς και στους φοιτητές του ΤΕΠΑΚ.

Στη συνέχεια, περπατήσαμε μαζί μέχρι το Πολυδύναμο Κέντρο, όπου εκεί μας υποδέχθηκαν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις, ήπιαμε τον πρώτο καφέ της ημέρας, επισκεφθήκαμε τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις, μέχρι που βρέθηκα στο γραφείο του Χρίστου Παπαδόπουλου, συντονιστή και υπεύθυνου των εργασιών του Κέντρου, ο οποίος σήμερα μοιράζεται μαζί μας τη δική του(ς)… ιστορία.

Τελικά, οι αρχικές μου σκέψεις ως προς την εξέλιξη της επίσκεψης, ήταν αδικαιολόγητες. Ο Χρίστος Παπαδόπουλος, η Ομάδα του (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, προσωπικό και εθελοντές) με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν περίμενα τέτοιου μεγέθους υποδοχή, φιλοξενία και αγάπη.

Γιούλη, Μαρία, Γιάννη, Αλέξη και φυσικά, κ. Χρίστο, σας ευχαριστώ για όλα!

«Εν συντομία… ποια είναι η δική σας ιστορία;»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Χρίστος. Πρώτα, θα αναφερθώ σε μία υπόσχεση που έδωσα και τήρησα: ‘Όταν αφυπηρετήσω, θα προσφέρω εθελοντικά τις υπηρεσίες μου, όπου με χρειαστούν’. Μια τέτοια υπόσχεση έδωσα, λοιπόν, πριν από χρόνια και σήμερα είμαι ευγνώμων γιατί κατάφερα να την υλοποιήσω και να βρίσκομαι εδώ, μαζί με μια ξεχωριστή Ομάδα η οποία αποτελείται από κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους και δεκάδες εθελοντές. Άλλωστε, για περισσότερα από 44 χρόνια, εργάστηκα ως κοινωνικός λειτουργός, νομικός και συντονιστής, σε διάφορα προγράμματα Κοινωνικής Πρόνοιας, σε Κύπρο και Ελλάδα. Το 1973, ήμουν ο υπεύθυνος για το πρόγραμμα της αμερικανικής συνομοσπονδίας ‘Save the children federation’, μέσω του οποίου βοηθήθηκαν χιλιάδες παιδιά στην Ελλάδα. Το 1976, επέστρεψα στην Κύπρο, όπου εργοδοτήθηκα από το Γραφείο Ευημερίας. Αφυπηρέτησα το 2010. Έκτοτε, ως εθελοντής, τηρώντας την υπόσχεσή μου, βρίσκομαι στη θέση του Εκτελεστικού Διευθυντή στο Πολυδύναμο Κέντρο ‘Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων’, της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Θέλω να διευκρινίσεις και να τονίσεις κάτι πολύ σημαντικό. Δεν με γέμιζε καθόλου ο όρος ‘Δημόσιος Υπάλληλος’. Στη δική μου περίπτωση, λειτουργούσα ως ‘Υπηρέτης των Ανθρώπων’.»

«Μιλήστε μας για το Κέντρο και τα προγράμματά του»

«Το Πολυδύναμο Κέντρο δημιουργήθηκε το 2003 με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιου. Πέραν των υφιστάμενων προγραμμάτων, του Κέντρου Οικογενειακής Καθοδήγησης (ΚΟΚ), του Κέντρο Προστασίας και Απασχόλησης Παιδιών «Αμάλθεια» και του Κέντρου Προσφοράς Αγάπης «Η Παραμυθία», το Πολυδύναμο της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού παρέχει καθημερινά προγεύματα και γεύματα σε μαθητές, φοιτητές, ηλικιωμένους και άνεργους. Συγκεκριμένα, ετοιμάζονται καθημερινά περισσότερα από 2500 σάντουιτς – προγεύματα και περισσότερα από 1500 γεύματα. Παράλληλα, έχουν προσφερθεί μέχρι σήμερα πέραν των 8000 πακέτων με τρόφιμα σε 8000 οικογένειες (400 πακέτα κάθε μήνα). 

Αν υπολογίσεις το πραγματικό κόστος, μεταφράζεται σε χιλιάδες ευρώ την ημέρα, το οποίο αναλαμβάνει η Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού, πάντοτε με τη βοήθεια του Θεού και με τη συμπαράσταση πολλών ανώνυμων και επώνυμων συμπατριωτών μας, μέσω χορηγιών αλλά και άλλων πρωτοβουλιών όπως τη δική σας, τα οποία μας στηρίζουν και για τα οποία είμαστε ευγνώμονες».

Το Πολυδύναμο Κέντρο «Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων», διαχειρίζεται καθημερινά δεκάδες υποθέσεις οικογενειακής στήριξης, πάντοτε μέσα σε πλαίσια εχεμύθειας, σεβασμού και διακριτικότητας, από το επιστημονικό προσωπικό του Κέντρου. Κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, μουσικοί και σεφ, μαζί με δεκάδες εθελοντές βρίσκονται καθημερινά στο Κέντρο για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

«Θέλω να τονίσεις το έργο των εθελοντών. Πολλοί από αυτούς βρίσκονται εδώ καθημερινά από τις πρωινές ώρες για να βοηθήσουν στις διαδικασίες μας. Η προετοιμασία, η ετοιμασία και η διανομή των προγευμάτων, των γευμάτων αλλά και των πακέτων τροφίμων για τις οικογένειες που τα χρειάζονται, θα ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί χωρίς την πολύτιμη βοήθεια των εθελοντών μας…».

«CUT! Θα βγάλουμε φωτογραφία με την ομάδα σας;»

Ο κ. Χρίστος και η υπόλοιπη ομάδα χαμογελούν ανεπιτήδευτα. Μιλούν με περηφάνια αλλά συνάμα και με απεριόριστη σεμνότητα για το έργο που επιτελούν. Προτιμούν να μην πουν περισσότερα. Έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά τα χρόνια επέλεξαν να κρατούν μία στάση διακριτική, μακριά από «φώτα» και «δελτία τύπου», αφού κύρια προτεραιότητά τους είναι η συνεχής ενασχόληση μέσω του κοινωνικού έργου που επιτελούν.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Χρίστος. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον. Ωστόσο, ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο. Προς το παρόν, αντιμετωπίζουμε την κρίση του σήμερα αθόρυβα, ταπεινά, με μοναδικό όπλο την αγάπη, τη βοήθεια και το χαμόγελό μας…».

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Πολυδύναμο Κέντρο «Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων», επικοινωνήστε στα τηλέφωνα 25 341894 και 25341785.

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο του Χρίστου Παπαδόπουλου, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 150 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού)

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

Μαζεύει γνώσεις οι οποίες τον ακολουθούν ως μέρος της μνήμης του. Συγκεντρώνει στοιχεία από το φως και το σκοτάδι. Επεξεργάζεται εικόνες της ημέρας και της νύχτας. Τραγουδά ροκ μουσική παρέα με την μπάντα του, τις «Τρούφες». Γράφει εξαιρετικούς στίχους και ποιήματα, παίζει καλή μπάλα – ανερχόμενος συγγραφέας και ποδοσφαιριστής δηλαδή – αλλά και πρωταγωνιστής στη θεωρία και την πράξη στο μάθημα του πιάνου. Ρεαλιστής, ονειροπόλος, αυθόρμητος και μερικές φορές, ανάλογα με τη διάθεσή του, λιγάκι «παρανοϊκός» αν και προτιμά να ακροβατεί πάνω στα λογικά και τα παράλογα. Η φύση, άλλωστε, του πρόσφερε απλόχερα όλα τα απαραίτητα αγαθά για να μεγαλουργήσει. Αυθεντικά ταλαντούχος, γητευτής σε ένα ολόκληρο μέλλον που τον περιμένει να το κατακτήσει, ένα «ασυμβίβαστο» μυαλό της νέας γενιάς, ετών… μόλις δεκαεπτά.

CUT! «Αν γίνεις κύκλος εσύ ο ίδιος, κύκλος πλήρης, ολοκληρωμένος, μέσα σου αρχή και τέλος θα συναντηθούν» (Όσσο – ‘Ομιλίες πάνω σε κείμενα του Ηράκλειτου. Η κρυμμένη Αρμονία’)

Καθόμαστε με τη μητέρα του, τη Θάλεια, και διαβάζουμε τα ποιήματά του. Τον παρακολουθούμε να παίζει πιάνο, ενώ παράλληλα, εκείνος συμμετέχει με πάθος στις συνομιλίες μας, ως γνώστης θεμάτων και ισάξιος συνομιλητής. Στη συνέχεια, αποφασίζει να μας αφήσει μόνους όταν μας ανακοινώνει ότι οι φίλοι του τον περιμένουν για να παίξουν ποδόσφαιρο. Εκεί έρχεται και πάλι η γνωστή «αναλαμπή» για την ηλικία του.

Και τώρα, ας περάσουμε στη δική μου. Στην ηλικία των τριάντα έξι, συνειδητοποιώ πως μεγάλωσα αρκετά, τόσο – όσο για να μην γνωρίζω πολλά πράγματα για τη νέα γενιά. Μέχρι πρόσφατα μάλιστα, πίστευα ότι η δική μου ήταν η νεώτερη, μέχρι που ένα πρωί εμφανίστηκαν οι πρώτες άσπρες τρίχες στα μαλλιά, η ανεπιθύμητη κοιλίτσα και οι ρυτίδες (φυσικά) γύρω από τα μάτια, οι οποίες με έβαλαν για τα καλά στη θέση μου και δεν λένε με τίποτα να αναστείλουν την εξέλιξή τους.

Και αφού, λοιπόν, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σταματήσω τη συγκεκριμένη εξέλιξη, αποφασίζω να τον πείσω να αναβάλει για λίγο το ποδόσφαιρο, έτσι ώστε να με ενημερώσει για τα «νέα» της δικής του γενιάς. Αποδέχεται την πρό(σ)κληση, ενημερώνει την υπόλοιπη ομάδα ότι θα παίξει στο δεύτερο ημίχρονο, κάθεται απέναντί μου και η ιστορία μας έχει ως εξής…

«Γεια σου. Ονομάζομαι Βόρις. Φοιτώ στο Λανίτειο Λύκειο και είμαι δεκαεπτά.»

«Τι συμβαίνει με τη νέα γενιά;»

«Η γενιά μου είναι παρεξηγημένη. Το γεγονός ότι μεγαλώνουμε στην εποχή της κρίσης, αλλά και της εξέλιξης, των social media και της τεχνολογίας γενικότερα, δεν σημαίνει ότι παρακολουθούμε με απάθεια όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Φυσικά και έχουμε προβληματισμούς. Η σταδιοδρομία, το μέλλον, τα ‘θέλω’ μας, το σήμερα, το αύριο, κατά κανόνα αλλά και κατ’ εξαίρεση, είναι προκαθορισμένα από την κοινωνία. Η ‘κοινωνία’ την οποία οι προηγούμενες γενιές έφτιαξαν για εμάς, απαιτεί ‘τα ίδια και τα ίδια’. Η διαδρομή μας είναι επίσης ‘προκαθορισμένη’ εγκλωβισμένη μέσα σε στερεότυπα και πλαίσια τα οποία καμιά φορά παρουσιάζονται σε εμάς από γονείς και καθηγητές έως ‘ανέγγιχτα’. Παρακολουθώντας τα λάθη των προηγούμενων γενιών, τη σημερινή οικονομική κρίση γύρω μας, αλλά και μέσα από συζητήσεις με τους φίλους μου, θεωρώ ότι η δική μου γενιά μπορεί να κάνει τη διαφορά, γιατί μέσα από όλα τα λάθη, τα γραμμένα και τα άγραφα, κάπου βρίσκεται μία ελπίδα, η οποία περιμένει απλώς το σύνθημα, την επανάσταση, για να ελευθερωθεί.»

Ο Βόρις υπερασπίζεται τη γενιά του με επιχειρήματα τα οποία δεν μπορώ να αντικρούσω ούτε καν να διαπραγματευτώ. Πως να το κάνω άλλωστε, όταν εμείς, εσείς και οι προηγούμενοι, δημιουργήσαμε στους σημερινούς έφηβους ένα περιβάλλον διαχρονικής ανασφάλειας και καταγεγραμμένων λαθών.

«Τι μήνυμα θες να μεταφέρεις;»

«Έχουμε ικανότητες. Εφόδια για να σώσουμε τον κόσμο. Να φέρουμε την αλλαγή. Να σπάσουμε το κατεστημένο. Ξέρεις τι πιστεύω; Ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει αδιανόητα πράγματα. Φτάνει να κοιτάξει λίγο πιο πέρα. Να βγει έξω από το κουτί του. Να πιστέψει στον εαυτό του. Με αυτά τα ιδανικά μεγάλωσα και για αυτά θέλω να ‘πολεμήσω’. Μου λες ότι μεγάλωσες. Σου λέω ότι μεγάλωσα. Αυτή είναι η πραγματικότητα: Ο κύκλος της ζωής. Οι μέρες φεύγουν και ο προορισμός μας είναι ένας. Να τις γεμίζουμε με όμορφα πράγματα, ψάχνοντας συνεχώς όλα αυτά που μας εκφράζουν και μας κάνουν να νιώθουμε μόνο καλά. Πρέπει να επαληθεύσουμε τον εαυτό μας. Το ρόλο μας στο σύμπαν. Στην τελική, όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Είμαστε άνθρωποι. Ίδιοι και διαφορετικοί. Το δικό μου χαμόγελο δεν αφορά το πριν και το μετά. Το δικό μου χαμόγελο αφορά το σήμερα και όλα αυτά που αγαπάμε και μας αγγίζουν, τα οποία ζούμε καθημερινά. Να σου πω κάτι; Υπάρχει λύτρωση εκεί έξω!»

«CUT! Τέλος πρώτου ημιχρόνου!»

Ο Βόρις τρέχει να ετοιμαστεί, για να προλάβει το δεύτερο ημίχρονο. Τον φωνάζω να έρθει πρώτα στον κήπο για να βγάλουμε τις φωτογραφίες. Εκεί έξω είναι μία όμορφη μέρα. Ο Βόρις συγκεντρώνει τα στοιχεία από το φως. Επεξεργάζεται τις εικόνες της ημέρας. Τραγουδά ροκ μουσική, γράφει στίχους, παίζει ποδόσφαιρο και παρακολουθεί μαθήματα πιάνου. Ρεαλιστής, ονειροπόλος, αυθόρμητος και «παρανοϊκός», ακροβατεί ανάμεσα στα λογικά και τα παράλογα. Η φύση, άλλωστε, του πρόσφερε απλόχερα όλα τα απαραίτητα αγαθά για να μεγαλουργήσει. Αυθεντικά ταλαντούχος, ένα «ασυμβίβαστο» μυαλό της νέας γενιάς, ετών… μόλις δεκαεπτά.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Βόρις. Πρέπει να φύγω, η ομάδα με περιμένει! Θα τα πούμε αύριο! Α! Πριν το ξεχάσω! Σου έστειλα με email ένα καινούργιο ποίημα που έγραψα. Περιμένω τα σχόλιά σου!»

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο του Βόρι Σαρρή, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 80 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού)

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…