Το πρώτο συγγραφικό εγχείρημα του Κώστα Χάρπα, με τίτλο «Όσο χρειαστεί», είναι μία υπόσχεση σε ένα φίλο που έφυγε και μέχρι να τελειώσεις τις σελίδες του, νιώθεις την απώλεια σαν να ήταν δικός σου…
Οι πρωταγωνιστές έδωσαν μία υπόσχεση για περισσότερη αλήθεια, έτρεξαν για να μαζέψουν αστέρια και κατάφεραν να κλειδώσουν τις ψεύτικες σχέσεις μίας επιβεβλημένης καθημερινότητας, έξω από τον δικό τους κόσμο, βιώνοντας έντονα συναισθήματα αγάπης, ειλικρίνειας, πόνου και ελπίδας.
Ο τρόπος που ο συγγραφέας πραγματεύεται με τον ίδιο του τον εαυτό, σε μία κρίση αυτογνωσίας, μία προσπάθεια του να κρατήσει τις ισορροπίες που θα επανακοθορίσουν τον ίδιο και τον περίγυρο του,είναι ευρηματικός.
Επιτυχαίνει να ταυτίσει τον αναγνώστη, αν όχι με τους πρωταγωνιστές αυτό καθεαυτό, τουλάχιστον με τις εμπειρίες τους.
Διαβάζοντας το «Όσο χρειαστεί» αντιλαμβάνεσαι ότι ένα συναίσθημα μπορεί να το βιώσεις πιο έντονα μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου, παρά μέσα από τα βιώματα μίας ολόκληρης ζωής.
Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως είναι ότι σε υποχρεώνει να επανεξετάσεις την έννοια και τη σημασία της λέξης φιλία, σαν ένα παιδί που δεν γνωρίζει από συμφέροντα και σχέσεις ανάγκης.
Δεν παραλείπει να σου θυμίσει ότι ακόμη και όταν όταν ο θάνατος σε χωρίσει από τον άνθρωπο σου, φίλο, οικογένεια, η σχέση, δεν παύει αυτός να ζει μέσα σου, γύρω σου, δίπλα σου, για να σου θυμίζει την πραγματικότητα του εαυτού σου και τη δύναμη της ψυχής σου.
Ίσως κλείνοντας το βιβλίο κάποιοι να βρουν το κουράγιο να κοιτάξουν ξανά τον ουρανό, επιχειρώντας να πιάσουν ένα αστέρι, όπως ακριβώς νομίζαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε όταν φορούσαμε σαντάλια και τρέχαμε στις αλάνες της γειτονιάς, με τους πραγματικούς μας φίλους, δίπλα τους για όσο χρειαστεί…
Από τον Παντελή Παναγιώτου
Αλήθεια, ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος ακολούθησε μία διαφορετική επαγγελματική πορεία, στα Χρηματοοικονομικά, πώς καταφέρνει τελικά να παίρνει το ρίσκο, και να ακολουθεί τη συγγραφή;
Πάντα έγραφα. Δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα στον εαυτό μου, «ας γράψω» ή «ας βγάλω ένα βιβλίο». Ήθελα να δημιουργήσω κάτι το οποίο θα αγαπούσα πρώτα εγώ, η ομάδα η οποία θα δούλευε μαζί μου, και έπειτα ήμουν σίγουρος πως, αυτόματα, θα μεταφέραμε την αγάπη αυτή και στον αναγνώστη. Το πείραμα νομίζω πέτυχε!
Για σένα ήταν όνειρο ζωής, αυτό το εγχείρημα;
Δεν ήταν όνειρο ζωής. Η συγκεκριμένη περίοδος που έγραψα και έκδοσα το βιβλίο, ήταν η κατάλληλη περίοδος που ήθελα να το κάνω, για τους δικούς μου λόγους.
Θα μπορούσες να πεις πως η ιστορία του βιβλίου, έγινε στόχος έμπνευσης μέσα από δικά σου βιώματα; Μετέφερες δικές σου στιγμές ή εμπειρίες;
Το βιβλίο είναι… «μυθιστόρημα». Μέσα στο βιβλίο, υπάρχουν πολλές «ιστορίες». Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βρει, να αναγνωρίσει δικά του βιώματα. Αυτό, από μόνο του, κάνει το βιβλίο αληθινό. Έτσι, δεν έχει σημασία αν είναι αληθινές ή φανταστικές οι «στιγμές» του βιβλίου.
Σε εμπνέει ο τίτλος του βιβλίου; Αφουγκράστηκες κάποιες καταστάσεις του σήμερα;
Ο τίτλος του βιβλίου φυσικά με εμπνέει! Για μένα το «όσο χρειαστεί» είναι τρόπος ζωής. Αν το σκεφτείς, ακόμη και τώρα, η συνάντηση μαζί σου για τη συνέντευξη ή τη φωτογράφιση, πόσο θα πάρει (;) όσο χρειαστεί…Ένας καφές(;) Όσο χρειαστεί.. Ένας έρωτας (;) Μία φιλία (;) Όσο χρειαστεί… Έτσι λειτουργώ, για μένα αυτό είναι τρόπος ζωής. Αρχικά, ο πρώτος τίτλος του βιβλίου, ήταν «θα μείνω όσο χρειαστεί», αφού στην αρχή της ιστορίας του βιβλίου, στο Λονδίνο, ο αφηγητής απαντά στον πρωταγωνιστή, «θα μείνω όσο χρειαστεί». Στην πορεία, προκύπτει το «μήνυμα» πέρα από τη συγκεκριμένη στιγμή, έτσι κρατήσαμε μόνο το «Όσο χρειαστεί». Με αυτό τον τρόπο, το μήνυμα του βιβλίου, δεν «έμεινε» κολλημένο μόνο στη βασική ιστορία, αλλά σε ολό το concept, μεταφέροντας ολοκληρωτικά τη σημασία του σε όλο το περιεχόμενο του βιβλίου.
Μέσα από το βιβλίο γίνεται λόγος για τις αξίες που χάνουμε, για το χρόνο που τρέχει, κλέβοντας μας έτσι, τις ευκαιρίες που έχουμε… Αισθάνεσαι πως οι άνθρωποι αναλώνονται στην καθημερινότητα; Ξεχνάνε τις πραγματικές αξίες;
Κάποιοι μου είπαν, «γιατί να βγάλεις τώρα το βιβλίο; Μέσα στην κρίση, κανείς δεν θα ασχοληθεί, κανείς δεν θα το αγοράσει…» Ο λόγος που επέμενα να βγει τώρα το βιβλίο, είναι η απάντηση στην ερώτησή σου… Το μήνυμα του βιβλίου δίνει αυτό το πράγμα… Μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, με αποκορύφωμα τα τελευταία δέκα χρόνια της… εξέλιξης του «Lifestyle» και του «δηθενισμού», τη μαζική απόκτηση υλικών αγαθών, έχουμε όλοι ξεχάσει σημαντικές αξίες όπως είναι η φιλία, η επικοινωνία, η οικογένεια… έτσι είπα «Ναι, τώρα πρέπει να βγει το βιβλίο». Με τη σημερινή οικονομική κρίση και όλα αυτά τα περίεργα που συμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια στην Κύπρο, έφτασε η στιγμή. Όλες οι ξεχασμένες αξίες πρέπει να βγουν ξανά στην επιφάνεια για να βρούμε το δρόμο μας. Γι’ αυτό επέμενα να εκδοθεί τώρα το βιβλίο και γι’ αυτό το λόγο το βιβλίο πήγε εξαιρετικά καλά, ξεπερνώντας ακόμη και τις δικές μου προσδοκίες, γιατί μεταφέρει το σωστό μήνυμα, την κατάλληλη εποχή. Όλοι είμαστε ευαίσθητοι με το θέμα της «κρίσης». Back to basics, λοιπόν!
Η ζωή….η απώλεια –τα ταξίδια… Θα χαρακτήριζες το βιβλίο σου, πηγή συναισθημάτων?
Το βιβλίο είναι πηγή συναισθημάτων, γιατί ασχολείται με απλές, καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες. Δεν έχει κάτι το εξωπραγματικό, κάτι που ο αναγνώστης δεν άκουσε ή δεν έζησε ποτέ. Όταν το διαβάσεις θα χαμογελάσεις, ίσως γελάσεις, θα συγκινηθείς, ίσως κλάψεις… είναι μία «πηγή συναισθημάτων».
Πώς θα χαρακτήριζες τον τρόπο γραφής σου;
Ο τρόπος γραφής μου είναι απλός και ρεαλιστικός. Με τον τρόπο γραφής μου δίνω το δικό μου μήνυμα, πως πρέπει να επιστρέψουμε πίσω στα απλά τα πράγματα… γιατί πολλές φορές… είναι πολύ απλά τα πράγματα κι εμείς οι ίδιοι τα κάνουμε πολύπλοκα. Γράφω όπως μιλώ, όπως λειτουργώ στη ζωή μου. Κάποιοι έχουν αποκαλέσει τον τρόπο γραφής μου ρομαντικό. Εγώ επιμένω πως είναι ρεαλιστικός. Ίσως τελικά το απλό, να είναι και ρομαντικό, δεν ξέρω…
Εμβρασμό ψυχής η συγγραφή; Ή μήπως αποτύπωση εσωτερικού κόσμου και απωθημένων;
Στη δική μου περίπτωση η συγγραφή, μου έδωσε την ευκαιρία να ελευθερώσω ένα μεγάλο κομμάτι της πρώτης μου, αν θες, ζωής. Ήθελα να κλείσω κάποιους παλιούς λογαριασμούς, να αφήσω πίσω μου κάποια πράγματα από το παρελθόν, με την καλή έννοια, χωρίς να τα ξεγράψω, για να καταφέρω να πάω μπροστά, στην επόμενη μέρα… στη δεύτερή μου ζωή.
Πόσο δύσκολο ήταν να αναλάβεις ολόκληρη την παραγωγή και έκδοση του βιβλίου?
Σαν άτομο είμαι πολύ οργανωτικός. Προγραμματίζω τα πάντα στη ζωή μου. Από τη στιγμή που αποφάσισα να το κάνω, ήμουν σίγουρος πως θα το κάνω σωστά. Φυσικά, είχε τις δυσκολίες του, τις αναποδιές του αλλά, παράλληλα, έζησα τις συγκινήσεις, το ξενύχτι με την ομάδα, τα ταξίδια… Ήταν ένα όμορφο ταξίδι.
Έχεις πει πως για το εν λόγω βιβλίο εργάστηκες δύο ολόκληρα χρόνια… Η κρίσιμη εποχή όπου κατάφερες να εκδόσεις το βιβλίο, σε επηρέασε αρνητικά; Σκέφτηκες ποτέ πως αν γινόταν πριν από δύο ή τρία χρόνια, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα;
Αν δεν ήταν η κρίση, και όλα αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που όλοι ζούμε τα τελευταία χρόνια, ίσως να μην έγραφα ποτέ το βιβλίο. Παίρνω απίστευτη δύναμη από τις δύσκολες καταστάσεις. Πιστεύω πως τα πιο ωραία πράγματα «δημιουργούνται» στις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Άρα η κρίση αναγεννά καινούρια πράγματα; Νέες εμπνεύσεις;
Στην κρίση θα φανεί πραγματικά η «αυθεντική» δημιουργία. Αυτός που έχει ταλέντο στον τομέα του ή όρεξη αν θες, εάν εκμεταλλευτεί σωστά την «κρίση», μπορεί να δημιουργήσει ωραία πράγματα.
Παρόλα αυτά.. τα πρώτα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου δόθηκαν για φιλανθρωπικό σκοπό… Αυτό ήταν η αρχική ιδέα;
Αυτό ήταν η αρχική ιδέα. Φυσικά δεν γνώριζα πως θα «πάει» το βιβλίο, έτσι προτίμησα να μην το ανακοινώσω από την αρχή, γιατί δεν ήθελα να το αγοράσει κάποιος για αυτό το λόγο και στο τέλος να μην κρατήσω το λόγο μου. Το κόστος του βιβλίου ήταν δικό μου. Παρόλο που ακόμη δεν κατάφερα να καλύψω το συνολικό κόστος της έκδοσης, και επειδή το βιβλίο δεν έγινε για κερδοσκοπικό σκοπό, ούτε για να ζήσω μέσα από αυτό, μέρος των εσόδων έχει ήδη δοθεί σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς κάτι που θα συνεχίσει να γίνεται, αφού καλυφθούν όλα τα έξοδα της παραγωγής.
Έχεις δεχθεί αρνητικά σχόλια για το βιβλίο;
Νιώθω πάρα πολύ τυχερός και πολύ χαρούμενος. Βιβλιοκριτικοί, κριτικοί και δημοσιογράφοι ακόμη και οι lifestyle bloggers, ήταν απρόσμενα δεκτικοί απέναντί μου και η κριτική τους ήταν θετική. Έχω ακούσει πάρα πολύ καλά σχόλια.
Και η συνέχεια πώς έπεται; Ο Κώστας συνεχίζει να γράφει και να μοιράζει παραμύθια για…ενήλικες;
Για την έκδοση του «όσο χρειαστεί» δεν γνώριζε κανείς τίποτα, εκτός από την ομάδα που δούλεψε γι’ αυτό. Η οικογένειά μου ακόμα και οι φίλοι μου, το έμαθαν μία εβδομάδα πριν από την παρουσίαση. Το ίδιο θα γίνει και στη συνέχεια. Ας το κρατήσουμε για έκπληξη λοιπόν!
INFO: Παγκύπρια διανομή του βιβλίου γίνεται από το βιβλιοπωλείο Metropolitan. Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε επίσης στην παλιά Λευκωσία στο κατάστημα My shop και σε άλλα επιλεγμένα σημεία (Draw Collective, Spatzio, Suvenir, Λεμονάκι κτλ). Πληροφορίες για τη διανομή και άλλες πληροφορίες στο www.costasharpas.com. Επικοινωνήστε μαζί του, στη σελίδα του στο facebook. Το βιβλίο θα το βρείτε και στο on line bookshopwww.vivliolatris.com
