«Φυσικά και θα σου μιλήσω, αλλά υπό ένα όρο. Δεν θέλω να αναζητήσουμε ούτε να αναλύσουμε, δυσάρεστα γεγονότα. Τα πράγματα για μένα είναι πολύ απλά. Εκείνο το κομμάτι της ζωής μου τελείωσε, μετά από 18 αξέχαστα χρόνια στον αέρα, γεμάτα με χιλιάδες εμπειρίες, γνώσεις, γνωριμίες και αμέτρητα ταξίδια. Τι θες να κάνω τώρα; Να κλαίω για τη μοίρα μου ή για τις ενέργειες και τις αποφάσεις οι οποίες πάρθηκαν για μένα, χωρίς εμένα, επηρεάζοντας πολλούς ανθρώπους, δεκάδες φίλους και εκατοντάδες ζωές, μαζί και τη δική μου; Η ζωή συνεχίζεται και τα πράγματα έχουν ως εξής: Η κάθε καινούργια αρχή, μπορεί να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Το ξέρω, θα αντιμετωπίσω πολλά εμπόδια και δυσκολίες στην πορεία μου, αλλά έμαθα να νιώθω μόνο ζωντανός!».

«CUT! Καφέ ή τσάι παρακαλώ;»

Επιλέγει να νιώθει μόνο ζωντανός, αφήνοντας τις σκέψεις του να ξεδιπλώνονται ελεύθερα. Κάνει αστεία, πνίγεται στα γέλια, στερεώνει τα συναισθήματά του, μετά τα αφήνει ελεύθερα, παίρνει αποφάσεις, ακυρώνει κάποιες άλλες, βολτάρει με το σκύλο του, πίνει κρασί, ακούει μουσική, γυμνάζεται, αθλείται καθημερινά, διδάσκει μαθήματα αεροβικής άσκησης, παρακολουθεί μαθήματα sport massage και ρεφλεξολογίας και μέσα σε όλα αυτά, «μικροδείχνει» τόσο εκνευριστικά, που αν βάλεις στοίχημα για την ηλικία του, σίγουρα θα το χάσεις, αφού το πολύ – πολύ να τον «υπολογίσεις» γύρω στα 25, σε αντίθεση με την ημερομηνία γέννησής του η οποία αποκαλύπτει την αλήθεια… ετών 42!

Ο Αντρέας είναι πρώην εργαζόμενος στις Κυπριακές Αερογραμμές. Η καριέρα του μετρά 18 χρόνια στην εταιρεία, στην Κύπρο και την Ελλάδα. Γνωριστήκαμε την περίοδο των διαδικασιών για το κλείσιμο της εταιρείας και μέχρι σήμερα κάνουμε καλή παρέα. Η στεναχώρια του, θυμάμαι, ήταν έντονη, κάτι απόλυτα φυσιολογικό, περισσότερη όμως για τους φίλους του, οι οποίοι ίσως να μην έβρισκαν τη δύναμη για να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα, για μια καινούργια αρχή.

Αυτή την περίοδο προετοιμάζεται πυρετωδώς για τις νέες του επαγγελματικές δραστηριότητες. Κάθε πρωί, εδώ και δύο μήνες, περνά έξω από το γραφείο μου παρέα με το σκύλο του τον Frankie και με χαιρετά. Εκείνο το πρωί, τον σταμάτησα και του πρότεινα να γίνει ένας από εμάς, στα «43 Χαμόγελα!». Αποδέχεται την πρόταση, φτιάχνω τον καφέ και μαζί με τον Frankie στοχάζεται την «επόμενη μέρα» της δικής του ζωής.

«Μπορείς να το πεις κι έτσι: 18 χρόνια στον αέρα… πήγαν στον αέρα! Η εταιρεία έκλεισε. Το ‘ταξίδι’ τελείωσε, αλλά για μένα ίσως ξεκινά το πιο συναρπαστικό. Σήμερα, λοιπόν, ετοιμάζομαι να κάνω όλα αυτά που αγαπώ!»

«CUT! Θα μου πεις μια ιστορία… στον αέρα;»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Ανδρέας. Λοιπόν. Πάμε πολλά χρόνια πίσω. Ήμουν αεροσυνοδός. Πτήση Παρίσι – Λάρνακα. Στεκόμουν στο διάδρομο για την παραδοσιακή παρουσίαση των κανονισμών ασφαλείας, όταν ξαφνικά ένιωθα κάτι να με ακουμπά στο πίσω μέρος του σώματός μου. Στην αρχή υπέθεσα ότι ήταν η ιδέα μου, μέχρι που το χέρι του άτακτου επιβάτη προχώρησε σε κανονικό χούφτωμα. Κοκκίνισα, ντράπηκα και κοίταξα να δω ποιος είχε την τόλμη να πραγματοποιήσει μπροστά από τους υπόλοιπους αυτή την κίνηση. Να μην στα πολυλογώ, ο τολμηρός επιβάτης δεν ήταν άλλος από μία ηλικιωμένη Γαλλίδα, η οποία χωρίς ίχνος διακριτικότητας και σεβασμού αποφάσισε να μου την ‘πέσει’ δημόσια! Μια άλλη φορά, από τις αναταράξεις, χύθηκε ο ορός ενός κιλού χαλούμι, από το χώρο αποσκευών της καμπίνας του αεροσκάφους, πάνω σε μία κυρία (η οποία δεν είχε καμία σχέση με το χαλούμι) έτσι έπρεπε (παράλληλα) να βοηθήσω την κυρία να καθαριστεί, να ηρεμήσω τη γιαγιά που κουβαλούσε τα χαλούμια και να αποτρέψω τον καβγά ανάμεσα τους! Αυτά, λοιπόν, τα 18 χρόνια ήταν μοναδικά! Ξυπνούσα στη Λάρνακα και κοιμόμουν στο Λονδίνο. Ξυπνούσα στο Παρίσι και βόλταρα στο Άμστερνταμ. Στις πτήσεις και τους προορισμούς μου, έζησα απίστευτες εμπειρίες και γνώρισα πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι μέχρι σήμερα είναι φίλοι μου. Δεν θέλω να μιλήσουμε ούτε για τις δύσκολες ούτε για τις επικίνδυνες πτήσεις. Όλα αυτά υπήρξαν, τα έζησα, αλλά τώρα ανήκουν στο παρελθόν. Προτιμώ να επικεντρωθούμε στο δικό μου χαμόγελο και σε όλα αυτά που σήμερα μου χαρίζουν χαμόγελα αισιοδοξίας. Γιατί είμαι πολύ αισιόδοξος και ως άτομο και ως προσωπικότητα. Ελπίζω να καταφέρω να μεταφέρω την αισιοδοξία μου, σε όλους εκεί έξω που φοβούνται το κάθε νέο ξεκίνημα. Μπορείς να το πεις κι έτσι αν θες: 18 χρόνια στον αέρα… πήγαν στον αέρα! Η εταιρεία έκλεισε. Το ‘ταξίδι’ τελείωσε, αλλά για μένα ίσως ξεκινά το πιο συναρπαστικό. Σήμερα, λοιπόν, ετοιμάζομαι να κάνω όλα αυτά που αγαπώ!».

«Μίλησέ μου για την επόμενη μέρα»

«Η επόμενη μέρα και η κάθε μέρα είναι δική μου. Νιώθω ευλογημένος που εργάστηκα για τόσα πολλά χρόνια σε ένα μεγάλο οργανισμό, παρά το ατυχές φινάλε. Οι ευθύνες, οι λόγοι και οι αιτίες δεν αφορούν εμένα ούτε κανένα εργαζόμενο. Ας βγάλουν τα πορίσματά τους οι Σύμβουλοι, οι Συντεχνίες, οι Διευθυντές και οι Κυβερνήσεις. Δεν θέλω να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Το αρχικό σοκ ήταν μεγάλο. Έχασα τη δουλειά μου, την οποία αγαπούσα και μέσα από την οποία στήριζα τη ζωή και την οικογένειά μου. Ανασυγκροτήθηκα, όμως, πολύ γρήγορα. Αποφάσισα να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και να ξεκινήσω κάτι για μένα. Δεν κάθισα με τα χέρια σταυρωμένα. Είδα τη συγκεκριμένη εξέλιξη στα γεγονότα ως πρόκληση για κάτι διαφορετικό. Σήμερα, παρακολουθώ εντατικά μαθήματα και σεμινάρια για sports massage και ρεφλεξολογία, για να ασχοληθώ με τον τομέα που αγαπώ. Δεν φοβάμαι να ξεκινήσω κάτι καινούργιο. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχω άλλη επιλογή. Είμαι πολύ ευτυχισμένος και συνειδητοποιημένος γιατί, ενώ περίμενα πως το κλείσιμο της εταιρείας θα με έριχνε στα πατώματα, μου έδωσε τη δύναμη και το έναυσμα για να σκεφτώ, να δημιουργήσω και να φτιάξω τη δική μου επόμενη μέρα. Η κάθε καινούργια αρχή, μπορεί να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Το ξέρω, θα αντιμετωπίσω πολλά εμπόδια και δυσκολίες στην πορεία μου, αλλά έμαθα να νιώθω μόνο ζωντανός!».

«CUT! Ας ζωγραφίσουμε τη ζωή μας λοιπόν!»

Ο Αντρέας, στα 42 του χρόνια, γίνεται ξανά φοιτητής, παρακολουθώντας εντατικά μαθήματα και σεμινάρια τα οποία θα τον οδηγήσουν σε καινούργιους επαγγελματικούς ορίζοντες. Στις αποσκευές του κουβαλά παντοτινά έμφυτη αισιοδοξία, συλλογή από εμπειρίες και φυσικά… το χαμόγελό του.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Ανδρέας. Κράτα γερά! Ετοιμάζομαι για απογείωση! Κανένας δεν με σταματά!»

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο του Ανδρέα Φλωρεντίου με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 80 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού)

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…