Category Archives: 43 ΧΑΜΟΓΕΛΑ!

ΧΑΜΟΓΕΛΟ 34: “Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!”

«Τι είναι αυτό που περιμένεις; Ποιος καθορίζει τις κατάλληλες προϋποθέσεις; Επιλέγω να συγκεντρώνομαι μόνο στις καλύτερες στιγμές και να ακολουθώ πιστά το δρόμο της καρδιάς μου. Τα θετικά συναισθήματα έχουν προσπεράσει τις αρνητικές σκέψεις προ πολλού και σήμερα αντιμετωπίζω τη ζωή μου, ως ένα υπέροχο όνειρο. Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα, από το οποίο αντλώ δύναμη για να δημιουργώ, γεμάτη με αισιοδοξία και θετικές σκέψεις. Νιώθω βαθύτατη ευγνωμοσύνη για το θαύμα της καινούργιας ζωής, για αυτό το λόγο αφήνω πίσω μου τα άνανδρα κτυπήματα και τις ανούσιες δηλώσεις. Εξάλλου, αυτή τη στιγμή, προετοιμάζομαι για το ομορφότερο δώρο στον κόσμο. Τον ερχομό του γιου μου! Κανείς και τίποτα στον κόσμο, δεν έχει το δικαίωμα να εισβάλει στο ωραιότερο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις ως άνθρωπος και ως γυναίκα…».

«CUT! Pretty woman walking down the street

ΟΝΕ NEW

Δεν μπορώ να δίνω ευκαιρία σε καινούργιους φίλους, αν τους κρίνω εκ των προτέρων. Ούτε μπορώ να εστιάζω την προσοχή μου στα θετικά ή τα αρνητικά σχόλια, στα συναισθήματα ή τις παρατηρήσεις από τρίτους, τα οποία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφορούν μία γυναίκα η οποία, διαχρονικά, έμαθε να λειτουργεί μόνο με αυθορμητισμό, αγάπη, αυθεντικό χαμόγελο και καλή καρδιά.

Είναι, ίσως, ένα από τα πιο πετυχημένα πρόσωπα στο χώρο του modeling και της τηλεόρασης στην Κύπρο και αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση από κανέναν. Για όσους θυμούνται καλύτερα, τη δεκαετία του ’90, τα εγχώρια έντυπα την αποκαλούσαν «Η Julia Roberts της Κύπρου» και η πορεία της στο χώρο, όλα αυτά τα χρόνια, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και μπροστά, αλλά και πίσω από τα φώτα.

Πριν από μερικούς μήνες, λίγο μετά από την επίσκεψή μας στην εκπομπή της, μου αποκάλυψε ότι περιμένει το πρώτο της παιδί. Με συγκίνησε ο αυθορμητισμός και η εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπό μου, καθώς και το γεγονός πως συζητήσαμε το θέμα ως δύο φίλοι απ’ τα παλιά, χωρίς στα αλήθεια να γνωριζόμαστε καλά, αντλώντας μόνο θετικότητα και ευχάριστες διαθέσεις, από την πολύ προσωπική είδηση, την οποία μοιράστηκε με τόσο ενθουσιασμό μαζί μου.

Η άποψή μου για το πρόσωπό της είναι ξεκάθαρη και αδιαπραγμάτευτη. Αυθεντική, αυθόρμητη, χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας και χωρίς καμία εμπλοκή στα «δήθεν» κυκλώματα του χώρου, κάτι που την κατατάσσει με ευκολία σε μια δική της κατηγορία, μέσα από την οποία εξελίσσεται και διαμορφώνει το χαρακτήρα της.

«Την περασμένη χρονιά βρέθηκα στο στόχαστρο κακόβουλων κι ανέντιμων δηλώσεων από πρόσωπα, τα οποία προσπάθησαν να διαβάλουν την εικόνα μου. Δεν απάντησα ποτέ επίσημα στα συγκεκριμένα σχόλια και ούτε πρόκειται να το κάνω, αλλά ούτε κρατώ κακία σε κανέναν, παρόλο που ότι ειπώθηκε με πλήγωσε πολύ, ως άνθρωπο, γυναίκα και επαγγελματία. Είμαι επαγγελματίας και σε ότι αποφασίζω να φέρω εις πέρας, απαιτώ πρώτα από μένα και μετά από τους συνεργάτες μου, να δίνουν καθημερινά τον καλύτερό τους εαυτό, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Σήμερα, ύστερα από μια χρονιά γεμάτη με ευχάριστες στιγμές, επιτυχίες, αλλά και με δυσκολίες και κακεντρεχή σχόλια, επιλέγω να κρατώ στην καρδιά μου ότι αξίζει, περιμένοντας με αγωνία την επόμενη μέρα… τον ερχομό του γιου μου! Οι άνθρωποι που ζουν και συμπεριφέρονται δυστυχισμένα, όταν κατανοήσουν ότι παρασύρονται από αρνητικότητα και τάσεις αυτοκαταστροφής, τότε μόνο μπορούν να αλλάξουν τη στάση ζωής που λανθασμένα επέλεξαν, και να ανακαλύψουν το πραγματικό νόημα της ζωής».

«CUT! Μια καινούργια ζωή, λοιπόν, σε περιμένει!»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Γιώτα. Πολλές φορές, αγαπημένα μου πρόσωπα, δημοσιογράφοι, γνωστοί και άγνωστοι φίλοι, οι οποίοι με στηρίζουν όλον αυτό τον καιρό, αλλά και συνεργάτες, διερωτήθηκαν γιατί δεν απάντησα στα δημοσιεύματα σχετικά με δηλώσεις και κακόβουλα σχόλια, τα οποία ειπώθηκαν και αφορούσαν το χαρακτήρα ή την προσωπικότητά μου, και όχι τη δουλειά μου. Όταν η δική μου προτεραιότητα ήταν και παραμένει ο ερχομός ενός παιδιού, οι απαντήσεις και η αναμάσηση των γεγονότων, θα ήταν από μέρος μου απλώς, μικρότητα. Όταν έχασα την αγαπημένη μου μητέρα, επαναπροσδιόρισα τις προτεραιότητες και τις επιλογές μου. Είχαμε μια υπέροχη σχέση και οι αξίες με τις οποίες με μεγάλωσε παραμένουν ξεχωριστός θησαυρός στη ψυχή και την καρδιά μου. Αξίες, τις οποίες αύριο θα μεταφέρω στο δικό μου παιδί με όλη μου την αγάπη. Λατρεύω τα παιδιά και είμαι πολύ ευτυχισμένη που ετοιμάζομαι για ένα καινούργιο, υπέροχο ερχομό στη ζωή μου. Μαζί με τον σύζυγό μου είμαστε ευγνώμονες, κάθε μέρα και κάθε στιγμή, για αυτό το δώρο ζωής, το οποίο ήρθε κοντά μας, με λίγη καθυστέρηση, γιατί το προσπαθούσαμε εδώ και πολύ καιρό. Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος και θα γίνω μητέρα, ήταν μία είδηση που περίμενα πολύ καιρό. Κανείς και τίποτα στον κόσμο, δεν έχει το δικαίωμα να εισβάλει στο ωραιότερο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις ως άνθρωπος και ως γυναίκα…».

Η Γιώτα διοργανώνει εργαστήρια «modeling» στα οποία συμμετέχουν μικρά παιδιά. Αυτή είναι η αγαπημένη της ασχολία, διότι συναναστρέφεται με ότι αγαπά περισσότερο στον κόσμο, τα παιδιά. Στόχος της, να βοηθήσει τα παιδιά να μεγαλώσουν με αυτοπεποίθηση, διαμορφώνοντας χαρακτήρα, τρόπους καλής συμπεριφοράς, χωρίς κόμπλεξ και ανασφάλειες, για την προσωπικότητα ή την εμφάνισή τους. Παράλληλα, τα προστατεύει από οποιαδήποτε έκθεση και προβολή, από εξωτερικούς παράγοντες και από κάθε είδους πιθανή εκμετάλλευση η οποία μπορεί να συνδέεται με το συγκεκριμένο χώρο.

«Ποιο είναι το δικό σου… χαμόγελο;»

«Ο Στέλιος, ο σύζυγός μου, είναι το πιο όμορφο χαμόγελο στη ζωή μου. Μαζί μου, δίπλα μου, στα εύκολα και τα δύσκολα, στέκεται βράχος και με στηρίζει στα μικρά αλλά και τα μεγάλα που αντιμετωπίζουμε στο δρόμο μας. Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα το οποίο δεν απαιτεί χρήματα και υλικά αγαθά για να το αποκτήσεις ή να το νιώσεις. Αποτελείται από αγνά συναισθήματα ειλικρίνειας και ανεξίτηλης αγάπης.».

«CUT! Καλή… Ελευθερία!»

Η αγωνία και η χαρά της δεν κρύβονται ούτε περιγράφονται με λέξεις. Είναι ενθουσιασμένη που συμμετέχει στην εκστρατεία μας, κυρίως διότι αφορά την εξασφάλιση προγευμάτων για τους αγαπημένους της ήρωες… τα παιδιά!

«Γεια σου. Ονομάζομαι Γιώτα. Κάνε τα παιδιά όλου του κόσμου ήρωες, δικά σου, και χάρισέ τους, χωρίς εκπτώσεις, την αγάπη σου! Μόνο αυτό αναζητούν…».

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο της Γιώτας Κουφαλίδου με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 100 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού).

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

20150630_105900 NEW

THREE NEW

banner

ΧΑΜΟΓΕΛΟ 33: “ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!”

«Τα απογεύματα διδάσκαμε σε μια βιβλιοθήκη, η οποία είχε κτιστεί από τους προηγούμενους εθελοντές. Εκεί αντιλήφθηκα πόσο πολύ τα παιδιά διψούσαν για μάθηση. Μας παρακαλούσαν να τους διαβάσουμε βιβλία ή έστω να τα βοηθήσουμε να βελτιώσουν την ορθογραφία τους. Ένα αγόρι, θυμάμαι, ο Εμάνουελ, ρωτούσε επίμονα να μάθει τι ακριβώς είναι η μαλάρια, και πώς μπορεί να την αντιμετωπίσει. Όταν αναρωτήθηκα για ποιο λόγο είχε την επιθυμία να αντλήσει όλες αυτές τις πληροφορίες, μου απάντησε ότι έχασε το μικρό του αδερφό από τη συγκεκριμένη μολυσματική ασθένεια, έτσι ήθελε να γνωρίζει πώς ο ίδιος θα μπορούσε να προστατέψει τους ανθρώπους που αγαπά στην περίπτωση που θα συνέβαινε ξανά… Η άγνοια, στην Αφρική, έχει σκοτώσει και σκοτώνει, καθημερινά, χιλιάδες ανθρώπους. Έχουν τόσο πολύ την ανάγκη να μάθουν, να εκπαιδευτούν, να ενημερωθούν, να ζήσουν σωστά. Απλώς σπάνια τους δίνεται αυτή η ευκαιρία και όταν τη βρουν μπροστά τους, αμέσως την αρπάζουν…».

«CUT! Ονειρεύτηκα την Αφρική…».

20150708_171712 SMALL

Είναι βαθιά αισιόδοξη. Προσεγγίζει στιγμές μαγείας και έμπνευσης, διατηρώντας μια αυθεντική αίσθηση εσωτερικής ηρεμίας και ισορροπίας. Οι σκέψεις της έρχονται και φεύγουν. Δημιουργούν βιώματα ασταμάτητα και καθορίζουν συναισθήματα, τα οποία δεν μπορώ να αγνοήσω. Ό,τι έχει ζήσει ως τώρα μοιάζει εξωπραγματικό και ό,τι έχει μάθει ξεκάθαρο. Η ίδια είναι επιεικής με τον εαυτό της και πολύ ταπεινή για να παραδεχθεί το μεγαλείο της ιστορίας της.

Νοέμβριος του 2013. Σε μια πολυκατοικία, στη Θεσσαλονίκη, λίγο πριν τελειώσει τις σπουδές της ως διατροφολόγος, «ονειρεύεται την Αφρική», παίρνοντας μία απόφαση η οποία θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα. Στο ημερολόγιό της σήμερα, δύο χρόνια μετά, καταγράφει τρεις επισκέψεις στη Μαύρη Ήπειρο ή την «Mother Africa», όπως την αποκαλεί η ίδια, ως εθελόντρια και πέντε συνολικά μήνες συμβίωσης, με αληθινούς και μεγάλους ανθρώπους. Την ακριβής ιστορία της δεν την έχει μοιραστεί ποτέ με κανέναν και ούτε, νομίζω, πως πρόκειται να το κάνει. Όχι επειδή της αρέσει να κρατά μυστικά, μάλλον διότι θεωρεί ότι κάνεις δεν πρόκειται να την πιστέψει ή να την καταλάβει…

«Ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικότητα, αλλά μόλις ολοκληρώθηκε, γεννήθηκαν μαζί με αυτό τόσα πολλά άλλα. Πόσο θα ήθελα να κρατούσα ένα μαγικό ραβδί και να άλλαζα όλο τον κόσμο! Πόσοι άνθρωποι, στα αλήθεια, έχουν κοινή επιθυμία; Δεν μπορώ μόνη μου… Χρειάζομαι βοήθεια!».

«Γιατί στην Αφρική;»

«Ταξίδεψα στην Αφρική ως εθελόντρια, λίγο πριν από την ολοκλήρωση των σπουδών μου στον τομέα της διατροφής. Στη «Mother Africa», όπως την αποκαλούν, εκεί όπου γνώρισα τους πιο αληθινούς και μεγάλους ανθρώπους. Για εκείνους τα λεφτά δεν είναι προτεραιότητα. Ούτε η φήμη ούτε η δόξα. Λατρεύουν όμως το χορό! Ναι! Χωρίς χορό, χωρίς τραγούδι και μουσική, δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Πόσο λίγα, συνηθισμένα, απλά πράγματα, χρειαζόμαστε τελικά για να είμαστε ευτυχισμένοι… Πόσο εύκολο είναι να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με το πιο μεγάλο χαμόγελο και να το μοιραζόμαστε απλόχερα;».

«CUT! Ένα ημερολόγιο, σε λίγες μόνο λέξεις…»

Ημερολόγιο
2 Ιανουαρίου – 1 Φεβρουαρίου 2013. Πρώτη Επίσκεψη.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Στέφανη. Η πρώτη επίσκεψη. Η πρώτη επαφή. Βρεθήκαμε στη Γκάνα, μαζί με ένα καλό φίλο, συνταξιδιώτες εθελοντές. Η Γκάνα είναι μια υποανάπτυκτη χώρα και βρίσκεται στην Κεντρική Αφρική. Μείναμε εκεί για ένα ολόκληρο μήνα. Η πρώτη επίσκεψη ήταν περισσότερο αναγνωριστική. Οι άνθρωποι, η κουλτούρα, η φτώχεια, οι ανάγκες, οι στιγμές, η καθημερινότητα, οι δυσκολίες, η μουσική, ο χορός, οι πρώτες εικόνες… Επέστρεψα, πίσω, στη Θεσσαλονίκη, αλλιώτικη, διαφορετική. Στιγμές κατάθλιψης με είχαν συνεπάρει, έτσι δεν ήθελα να δω ή να μιλήσω σε κανέναν. Δεν ήθελα να πάω πουθενά. Στο μυαλό μου ήταν καρφωμένα όσα έζησα, εκείνα που είδα, αυτά που δεν είδα και όλα εκείνα που αντιμετώπισα τις πρώτες τριάντα μέρες. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου κι επέστρεψα πίσω στην Κύπρο όπου ξεκίνησα να εργάζομαι εντατικά, με μοναδικό σκοπό να μαζέψω χρήματα για να ξαναπάω. Πιο προετοιμασμένη αυτή τη φορά, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι για το τι θα αντιμετωπίσω και για να βοηθήσω πραγματικά όπως, όπου και όποιον μπορώ…».

Ημερολόγιο
12 Δεκεμβρίου – 26 Φεβρουαρίου 2014. Δεύτερη Επίσκεψη.

«Ένα χρόνο μετά, βρέθηκα ξανά εκεί όπου έζησα και έμαθα τι σημαίνει ‘ευτυχία’. Ταξίδεψα μόνη μου αυτή τη φορά. Βρέθηκα σε χωριά ξεχασμένα από κυβερνήσεις, συμπατριώτες, χάρτες, αλλά και από το Θεό. Άνθρωποι μόνοι. Απόμακροι, απομονωμένοι και φοβισμένοι. Η επικοινωνία μαζί τους ήταν δύσκολη και το γεγονός ότι ήμουν ‘λευκή’ δυσκόλευε ακόμη περισσότερο την επαφή μαζί τους. Έμεινα τρεις μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κάθε άλλο παρά μόνη ήμουν τελικά, αφού συνδέθηκα μαζί τους. Με αγάπησαν, με πρόσεχαν και νοιάζονταν για μένα. Επιστρέφοντας πίσω, στην Κύπρο, άλλαξα ολοκληρωτικά. Ό,τι πίστευα μέχρι τότε, άλλαξε ανεπιστρεπτί. Οι προτεραιότητες, η κατάκτηση της προσωπικής μου ευτυχίας αλλά και η ανοχή μου στην υποκρισία αυτού του κόσμου περιορίστηκε κατά πολύ.».

Ημερολόγιο
2 Μαρτίου – 6 Απριλίου 2015. Τρίτη Επίσκεψη.

«Έτσι, στα ξαφνικά, την ημέρα των γενεθλίων μου, χωρίς κάτι από τις προηγούμενες μέρες να προμηνύει την αυθόρμητη απόφασή μου, έφυγα ξανά για την Αφρική. Οι γονείς, δεν μου το συγχώρεσαν ακόμα, το ίδιο και οι φίλοι μου. Κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει διότι δεν μπορεί να φανταστεί ποια είναι όλα αυτά που με ελκύουν τόσο πολύ, ώστε να θέλω να επισκέπτομαι ξανά και ξανά τους ‘έγχρωμους» μου φίλους…».

«Ποιες αναμνήσεις κρατάς από αυτό το μεγάλο ταξίδι;»

«Τους μήνες που βρέθηκα εκεί, απέκτησα αμέτρητες εμπειρίες. Δίδαξα σε σχολεία τα οποία δεν είχαν δασκάλους, βοήθησα στο κτίσιμο και την ανακαίνιση σχολείων, σπιτιών και βιβλιοθηκών και υπηρέτησα, όσο καλύτερα μπορούσα, στο νοσοκομείο της κοντινής αγροτικής κωμόπολης, όπου η τύχη τα έφερε να βρεθώ εκεί και ως ασθενής. Είδα παιδιά να λιποθυμούν και να ασθενούν μπροστά μου, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, και άλλα να με εκλιπαρούν για να τα φέρω πίσω, μαζί μου, στην χώρα μου, όπου όλα είναι πιο εύκολα και ασφαλείς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, είναι η έλλειψη καθαρού νερού. Γυναικόπαιδα περπατούν χιλιόμετρα, καθημερινά, τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα, με ένα κουβά πάνω στο κεφάλι, κάτω απ ’τον ήλιο, μέχρι να βρουν ένα πηγάδι, μια λίμνη ή τις περισσότερες φορές στάσιμο νερό από μια μπόρα, ούτως ώστε να το χρησιμοποιήσουν για τις πρώτες τους ανάγκες. Το νερό είναι ακατάλληλο φυσικά, έτσι οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους ακόμη και στο θάνατο. Με τη βοήθεια δύο γυμνασίων της Λεμεσού, των παιδιών και των γονέων τους, αγοράσαμε φίλτρα νερού για δώδεκα οικογένειες και προσφέραμε εκατόν ‘ειδικές’ ραμμένες τσάντες από τα παιδιά για τα παιδιά! Επίσης, με τη βοήθεια καλών φίλων και συγγενών μου, αγοράσαμε φίλτρα νερού για τρεις ολόκληρες κοινότητες… Τους ευχαριστώ για όλα!».

Η Στέφανη συνεχίζει να περιγράφει μικρές και μεγάλες ιστορίες. Ιστορίες από το σχολείο, το διάλειμμα, το σπίτι στο οποίο διέμενε, το οποίο δεν είχε νερό και ηλεκτρισμό, καθώς τόσα και άλλα τόσα. Θυμάται, επίσης, πως κάθε μέρα προσέφερε στα παιδιά, σε κάθε διάλειμμα, εμφιαλωμένο νερό και έπεφταν στα γόνατα για να την ευχαριστήσουν…

«Κάποια στιγμή, μετά από μέρες, πρόσεξα ένα κορίτσι, την Αντομάχ, η οποία δεν έπινε το νερό που της έδινα. Όταν τη ρώτησα γιατί δεν το κάνει, αφού η ζέστη ήταν αφόρητη και το χρειαζόταν, μου ανέφερε ότι περιμένει να σχολάσει για να το προσφέρει στον πατέρα της, όταν επιστρέφει πίσω στο σπίτι… Η διασκέδαση στο σχολείο, αλλά και τις ελεύθερές μας ώρες, ήταν να βάζω μουσική και να χορεύουν ασταμάτητα, με τις πιο απίθανες φιγούρες που μπορείς να φανταστείς ή να φτιάχνουμε τη δική μας μουσική, χτυπώντας τα μολύβια στα θρανία και τα άδεια μπουκάλια στις καρέκλες…».

«CUT! Γιατί να αναζητούμε πάντα περισσότερα;»

Η Στέφανη είναι μόλις 26 χρονών και αντιμετωπίζει τη ζωή αλλιώτικα. Εκτιμά αυτά που έχει, αλλά περισσότερο εκτιμά τα αληθινά, τα οποία κάνουν τόσα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο ευτυχισμένους.

«Γεια σου. Ονομάζομαι Στέφανη. Εμείς έχουμε τα πάντα. Γιατί να αναζητούμε περισσότερα; Όταν ζήσεις κάτω από τέτοιες συνθήκες, δεν μπορείς να παραμείνεις ο ίδιος. Βάλε τον εθελοντισμό στη ζωή σου. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις μακριά για να το πετύχεις αυτό. Είμαι σίγουρη, ότι ακόμη και στη γειτονιά, στο σχολείο ή τη δουλειά, κάποιος θα χρειάζεται λίγη από τη βοήθειά σου ή έστω ένα χαμόγελο! Αν έμαθα κάτι από τα ταξίδια μου στην Αφρική, είναι ότι η ευτυχία της προφοράς και της αγάπης, δεν συγκρίνονται με τίποτα άλλο στον κόσμο…».

(Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο της Στέφανης Γρηγορίου, με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 100 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού).

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

20150708_171410 SMALL

20150708_171744 SMALL

banner

ΧΑΜΟΓΕΛΟ 32: “ΑΣ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!”

Πατά γερά στη γη, παρατηρεί τον ουρανό προσεκτικά, επιχειρώντας να κατανοήσει τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσά τους. Γοητεύεται και παραδίδεται στην ανεμοπορία, έτοιμος να αρπάξει την κατάλληλη ευκαιρία για να πετάξει κι ας μην είναι ο ίδιος ανεμόπτερο. Ανεβοκατεβαίνει σιγά – σιγά. Χαιρετά τα πουλιά, προσπαθώντας να ακούσει για λίγο τα μυστικά τους. Ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματική ευτυχία και σε μια ζωή χωρίς απωθημένα. Συνειδητοποιεί πως δεν έχει τίποτα για να χάσει, παρά μόνο να κερδίσει αυτόν τον κόσμο. Κάνει ότι τραβά η ψυχή του, είναι ριψοκίνδυνος, αλλάζει ριζικά καταστάσεις και ετοιμάζεται να ανοίξει το αλεξίπτωτο. Στο κατάλληλο ύψος. Στην κατάλληλη ταχύτητα. Την κατάλληλη στιγμή…

«CUT! You Have Nothing to Lose but the World to Gain»
(By Death of a Poet)

20150701_163059 SMALL (2)

Όνειρό του, από μικρό παιδί, ήταν να γίνει αστροναύτης. Τελικά επέλεξε το χώρο της υποκριτικής. Η πρώτη του μεγάλη συνεργασία, ως ηθοποιός, πραγματοποιείται στην Αθήνα, στη σκηνή του «Θέατρον», με την παράσταση «Ο βιοπαλαιστής στη στέγη», του Λάκη Λαζόπουλου. Μαζί με το Λαζόπουλο, τη Χρύσα Ρώπα και μια ομάδα νέων, πρωτοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών, οι οποίοι πλαισιώνουν τη ζωή του πρωταγωνιστή, ξεκινά δυναμικά τη δική του πορεία στο χώρο της υποκριτικής.

Επιστρέφει πίσω στην Κύπρο, την κατάλληλη στιγμή. Εργάζεται ασταμάτητα, βρίσκει στήριξη, αλλά στηρίζει και ο ίδιος τα νέα παιδιά, ενώ προσφέρει και απαιτεί, παράλληλα, απόλυτο σεβασμό στον «άνθρωπο» αλλά και τον «επαγγελματία». Βαριέται τις συνήθειες, αλλάζει διαρκώς τις καταστάσεις και την καθημερινότητά του, ελίσσεται και εξελίσσεται σε μια κοινωνία η οποία, όπως ισχυρίζεται έντονα, θα μπορούσε να γίνει ακόμη καλύτερη.

«Δεν έχουμε τίποτα για να χάσουμε, παρά μόνο να κερδίσουμε αυτόν τον κόσμο! Λίγο – πολύ, με αυτή τη στάση ζωής μεγάλωσα, και ακολούθησα αυτή τη φιλοσοφία για να μπορώ να κοιτάζω μπροστά. Η οικογένεια της μητέρας μου είναι πρόσφυγες, από την Κερύνεια, κι έχασαν τα πάντα, όσον αφορά υλικά αγαθά. Η οικογένεια του πατέρα μου απ’ την άλλη, έτσι κι αλλιώς, δεν είχε ποτέ τίποτα για να χάσει. Αυτό όμως που δεν έχασαν ποτέ οι δύο οικογένειες και το κράτησαν παντοτινά, μεταφέροντας το και στα παιδιά τους, είναι οι αξίες. Δυο οικογένειες που κατά τη διάρκεια των χρόνων επιβίωσαν και στήθηκαν με σκληρή δουλειά, αλλά πάντοτε με όρεξη και χαμόγελα στο πρόσωπό τους. Δεν θυμάμαι να έχω ακούσει τη λέξη ‘πρέπει’ σε αυτή τη διαδρομή. Αντιθέτως, άκουγα και υιοθετούσα το ‘Κάνε ότι τραβά η ψυχή σου’…».

 «Ας γυρίσουμε πίσω το χρόνο, στα παιδικά σου χρόνια…»

«Γεια σου. Ονομάζομαι Αντρέας. Με μεγάλωσαν δύο υπέροχες γιαγιάδες, στην πόλη της Λεμεσού. Μου χάρισαν ανατροφή πλούσια, με ηθικές αξίες, αρχές και όμορφα χαμόγελα. Η Ευγενία και η Κούλλα, οι γιαγιάδες μου, δεν είχαν ποτέ υλικά αγαθά. Ούτε υλική περιουσία. Είχαν, όμως, και εξακολουθούν να έχουν, απεριόριστα αποφθέγματα από αξιοπρέπεια, αγάπη, στοργή και αισιοδοξία. Στην ανατροφή, την οποία μου προσέφεραν απλόχερα, τα αντιμετώπιζαν όλα μόνο θετικά. Η οικογένειά μου είναι μεγάλη. Θυμάμαι με νοσταλγία τα παιχνίδια στις αλάνες της γειτονιάς, μαζί με τα ξαδέλφια μου, κάτω από τον ήλιο και τη βροχή. Χειμώνα – Καλοκαίρι. Τίποτα δεν μας πτοούσε. Θυμάμαι, επίσης, ότι εγώ ήθελα να γίνω αστροναύτης. Τελικά αποφάσισα να σπουδάσω υποκριτική, στην Αθήνα. Αν και στην οικογένειά μου οι σπουδές δεν ήταν προϋπόθεση αλλά θέληση, το πρώτο παιδί που πήρε την απόφαση για να σπουδάσει ήμουν εγώ…».

«Ποια είναι η σχέση σου με την κοινωνία του σήμερα;»

«Υπήρξαν περίοδοι όπου ακολουθούσα τους ρυθμούς της, αλλά δεν ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος. Μόλις το συνειδητοποιούσα, άλλαζα ριζικά καταστάσεις και εικόνες. Έζησα στην Αθήνα, το Λονδίνο, ταξίδεψα σε πολλές πόλεις του κόσμου και επέτρεψα πίσω, προσωρινά, στην Κύπρο. Μου αρέσει να κάνω όνειρα. Έχω μεγάλα όνειρα. Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν όνειρα για να μπορούν να προχωρούν μπροστά αλλιώς παραμένουν στάσιμοι. Η κάθε αλλαγή είναι δύσκολη, καμιά φορά με πληγώνει, αλλά όταν εξελιχθείς αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά και είσαι πάλι έτοιμος για όλα. Η κοινωνία μας κάπου έχασε το δρόμο. Η υποκρισία ξεπέρασε κατά πολύ την ειλικρίνεια, η διπλοπροσωπία και οι ‘δήθεν’ καταστάσεις το ίδιο. Με στεναχωρεί το γεγονός που θα σου αναφέρω. Στις Μεγαλουπόλεις έζησα περισσότερη ειλικρίνεια και αυθορμητισμό. Στην Κύπρο είμαστε ακόμη πίσω, στημένοι, εγκλωβισμένοι. Πιστεύω και υποστηρίζω ότι υπάρχουν οι βάσεις, τα εχέγγυα και οι προϋποθέσεις για να γίνουμε ακόμη καλύτεροι άνθρωποι. Μπορούμε και καλύτερα…».

Είναι μόλις τριάντα χρόνων αλλά μέσα από τις εμπειρίες και τους στοχασμούς του ανακαλύπτω ένα πολύ «μεγαλύτερο» σε ηλικία άνθρωπο. Μου τονίζει συνεχώς και επιμένει, ότι θέλει να ζει με όσο το δυνατό λιγότερα και να προσφέρει όσο το δυνατό περισσότερα. Λέει «ναι» σε κάθε πρόταση για ενέργειες και πράξεις κοινωνικής ευθύνης, χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο, για ακόμη μια φορά, μπορεί να προσφέρει. Από μικρό παιδί, άλλωστε, αυτό έμαθε να κάνει. Για αυτό και πρόσφατα, αποδέχθηκε την πρόταση για ελεύθερη πτώση Skydiving, σε μια εκδήλωση κοινωνικής ευθύνης. Αν και ο ίδιος έχει υψοφοβία, αποφάσισε τελικά να «πετάξει».

«Ο σκοπός ήταν ιερός έτσι αποφάσισα να το κάνω! Ανέβηκα στο αεροπλάνο, και έπεσα με ταχύτητα 250 χιλιομέτρων την ώρα. Τα κατάφερα! Εκείνη τη στιγμή, έβαλα στην άκρη τις φοβίες μου και έζησα μία από τις πιο συναρπαστικές προκλήσεις της ζωής μου. Από ψηλά η γη μοιάζει εκπληκτική και ο ουρανός… απέραντος!».

«CUT! Ποια είναι η επόμενη μέρα;»

«Κάποιοι χρειάζονται μια μικρή ή μεγάλη βοήθεια, ένα χαμόγελο, ένα μήνυμα αισιοδοξίας, μια αγκαλιά, περισσότερο από εμένα. Εγώ, έτσι κι αλλιώς, τα είχα από μικρό παιδί. Καμιά φορά, ένα και μόνο χαμόγελο, μπορεί να αλλάξει τη ζωή του άλλου. Αλλάζει την ατμόσφαιρα. Την ενέργεια γύρω μας. Έτυχε να πάρω ρόλο, μόνο από το χαμόγελό μου, γιατί μέσα από αυτό είδαν το χαρακτήρα και τις ικανότητές μου. Η επόμενη μέρα χρειάζεται τόλμη, ελευθερία, αισιοδοξία, αποφασιστικότητα κι ένα χαμόγελο… κόντρα στη μιζέρια».

Ο Αντρέας είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ο οποίος δεν είναι συνηθισμένος. Κυρίαρχος της δικής του ζωής, χωρίς υλικές εξαρτήσεις και δεσμεύσεις, χωρίς υπερβολές, σχεδιάζει παντοτινά την επόμενη μέρα και συνεχίζει να ονειρεύεται. Γοητεύεται και εντυπωσιάζεται από την ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο. Πατά γερά στη γη. Παρατηρεί τον ουρανό και τον ευχαριστεί, μόνο και μόνο διότι του επέτρεψε… να πετάξει.

 «Γεια σου. Ονομάζομαι Αντρέας. Τρέχω με χίλια αλλά δεν έχω απωθημένα. Είμαι τριάντα χρόνων αλλά έζησα και θα συνεχίσω να ζω τη ζωή μου στα άκρα. Δεν έχω τίποτα για να χάσω, παρά μόνο να κερδίσω αυτόν τον κόσμο!».

Dr. Zenonos – The Dental Clinic και το χαμόγελο του Αντρέα Φυλακτού με την εισφορά τους, για αυτή την εβδομάδα, εξασφάλισαν 50 προγεύματα, τα οποία θα προσφέρει στα παιδιά, το Πολυδύναμο Κέντρο “Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων” της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού).

Info: Η Dr. Zenonos – The Dental Clinic, παρουσιάζει και στηρίζει την εκστρατεία «43 Χαμόγελα!» όπου θα συναντήσω και θα «φωτογραφίσω» τον «εαυτό» μου και 42 φίλους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου συνηθισμένα πράγματα, γεμάτα με χαμόγελα! Μετά το πέρας της «αποστολής», και την ηλεκτρονική δημοσίευση των 43 ιστοριών, θα ακολουθήσει η έκδοσή τους σε βιβλίο, από την Dr. Zenonos – The Dental Clinic, όπου όλα τα έσοδά του θα διατεθούν στο Πολυδύναμο Κέντρο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, για τα προγεύματα των παιδιών, τα οποία ετοιμάζει και προσφέρει η ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Οι φίλοι που θα «συναντήσω» συμμετέχουν, όπως κι εγώ, στην εκστρατεία αφιλοκερδώς. Οι μικρές μας ιστορίες θα δημοσιεύονται κάθε Παρασκευή. Η παρουσίαση του βιβλίου «43 Χαμόγελα!», θα πραγματοποιηθεί στη Λεμεσό, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, το 2015, Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου…

20150701_163334 SMALL 2

20150701_163111 SMALL (1)

banner